1. volonte
Dankon. "Volonte."
Nur la posedanto de frazo decidas pri ĝi kaj volonte akceptas proponojn plibonigajn.
Homoj multe pli volonte alprenos vian ideon, se vi diras al ili, ke Benjamin Franklin kiel unua diris ĝin.
La servestro ŝajnas volonte misuzi sian aŭtoritaton.
Se iu levas unu el siaj brovoj, ĝi povas signifi ke "Mi volonte seksumus kun vi", sed ankaŭ tion ke "Mi pensas ke tio, kiun vi ĵus diris, estas kompleta stultaĵo".
Mi volonte vivus en Finnlando, sed unue mi plibonigu mian scipovon de la sveda.
Tiu ĉi komercaĵo estas ĉiam volonte aĉetata de mi.
Miaopinie tio ne estas metodo kiun mi vere povas rekomendi, esceptinte ke vi volonte riskos malsukceson.
Li estas vere dolĉa, do mi laboras volonte kun li.
Ĉu ne strangas vidi homojn tiel volonte batali por sia religio kaj tiel malvolonte vivi laŭ ties instruoj?
Akuzito, leviĝu! "Jes, volonte, se tio estas utila por eltrovi la veron."
Li estis homama maljunulo, kiu volonte proponis senpage falĉi la gazonon de siaj najbaroj.
Ju pli frue, des pli certe, -- ju pli volonte, des pli lerte.
Ĉu vi preferas dormi kun mi aŭ pli volonte membriĝi en ordeno? "Ne, pli ŝate mi fuĝas!"
Ĉu plaĉus al vi promenado? "Volonte, kial ne."
Esperanto cuvântul "dobrowolnie„(volonte) apare în seturi:
Różne przysłówki cz. 2- Diversaj adverboj