dicționar rusă - poloneză

русский язык - język polski

вопить în poloneză:

1. krzyczeć


Wystraszyli się i zaczęli krzyczeć.
Przestańcie krzyczeć!
Peter będzie krzyczeć bardzo głośno, jeśli zobaczy tego pająka!
Nie musisz krzyczeć! Słyszę Cię!
Dzieci moich sąsiadów nigdy nie przestają krzyczeć
Zaczynam krzyczeć.
Jestem tak wściekła, że chciałabym krzyczeć i rozwalać wszystko dokoła.
Trzeba krzyczeć przeciw niesprawiedliwości.
nie ma potrzeby krzyczeć, słyszę cię dobrze
Przestań krzyczeć, słyszę cię
Było tak głośno, że musiałem krzyczeć, żeby zostać usłyszanym.
W bibliotece nie wolno krzyczeć.
Nie trzeba krzyczeć, nie jestem głuchy.
krzyczeć na
Nie ma potrzeby tak krzyczeć.

2. krzyk


Słyszałam krzyki.
przerwał im okrzyk chodnikowego artysty
Nagle usłyszał krzyk.
jej krzyk wszystkich obudzil
Szedłem zatłoczoną ulicą, a wtem usłyszałem ostry krzyk.
Jej krzyk ściągnął policję.
Kiedy wszedł do budynku, nagle zaskoczył go krzyk.
Ten krzyk wyrwał mnie ze snu.