Întrebare |
Răspuns |
începe să înveți
|
|
trzeba dalej wymienić i po łacinie
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
Badanie stanu obecnego - część ogólna începe să înveți
|
|
|
|
|
Badanie stanu obecnego - część szczegółowa, începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
Podsumowanie wyników badania începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
wymienić co po kolei bierze sie pod uwagę începe să înveți
|
|
gatunek, płeć, maść, wiek, rasa, wielkość (wzrost i ciężar), użytkowość
|
|
|
începe să înveți
|
|
wiąże się ze skłonnością do zapadania na niektóre choroby zakaźne, np.
|
|
|
începe să înveți
|
|
nosacizna, morzyska i zołzy
|
|
|
începe să înveți
|
|
niestrawności, kwasica, zasadowica, wzdęcia, przeładowanie żwacza i zaraza płucna
|
|
|
începe să înveți
|
|
różyca wikłana przez E. rusiopathiae i pomór
|
|
|
începe să înveți
|
|
FIV, katar koci, syndrom urologiczny u kastratów
|
|
|
începe să înveți
|
|
parwowirozę, nosówkę i leptospirozę
|
|
|
w leczeniu i przy wyborze leków należy mieć na uwadze începe să înveți
|
|
zwiększoną wrażliwość zwierząt na niektóre leki
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
kotów i małych mięsożernych începe să înveți
|
|
|
|
|
co nie może być podawane przeżuwaczom doustnie începe să înveți
|
|
preparaty nasercowe, zawierające związki naparstnicy
|
|
|
co nie może być podawane koniom începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
głównie patologie rozrodu
|
|
|
începe să înveți
|
|
patologia ciąży, porodu i laktacji
|
|
|
începe să înveți
|
|
syndrom urologiczny kotów i nowotwory gruczołu krokowego
|
|
|
începe să înveți
|
|
przepukliny pachwinowe mogą stać się przyczyną morzysk
|
|
|
începe să înveți
|
|
zatrzymanie kamieni w cewce moczowej może powodować utrudnienia w oddawaniu moczu.
|
|
|
începe să înveți
|
|
o zachowaniu ostrożności przy badaniu i leczeniu ciężarnych samic oraz o krótszej samiczej cewce moczowej, co predysponuje do zakażeń dróg moczowych,
|
|
|
începe să înveți
|
|
na niektóre choroby skóry i alergie, związane z rasą,
|
|
|
începe să înveți
|
|
może wskazywać na rasy, z jakich składa się dane zwierzę
|
|
|
începe să înveți
|
|
może być związane z głuchotą i skłonnością do atopii
|
|
|
începe să înveți
|
|
o zapadania nma wpływ na skłonność zwierzęcia da choroby, np. u młodych zwierząt występuje krzywica, u koni zołzy, u psów - nosówka
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
ma wpływ na odporność zwierzęcia,
|
|
|
începe să înveți
|
|
są odporne na wąglik (antrax)
|
|
|
începe să înveți
|
|
zesztywnienie odcinka lędźwiowego kręgosłupa, co w dalszym rozwoju choroby prowadzi do porażenia nerwowego, wywołując paraliż kończyn tylnych, brak czucia w kończynach oraz upośledzenie funkcjonowania mięśni zwieraczy odbytu i pęcherza moczowego).
|
|
|
începe să înveți
|
|
są bardziej podatne na nosówkę, niż psy nierasowe
|
|
|
Wielkość (wzrost i ciężar) începe să înveți
|
|
należy brać je pod uwagę podczas dawkowania leków
|
|
|
Wysokość w kłębie u bydła i koni? începe să înveți
|
|
daje nam informacje, czy rozwój zwierzęcia jest prawidłowy,
|
|
|
începe să înveți
|
|
niektóre typy użytkowe są bardziej podatne na niektóre choroby
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
choroby układu krążenia, niewydolność lewokomorowa
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
wiadomości dotyczące chorego zwierzęcia, zebrane przed właściwym badaniem klinicznym. Zadaniem wywiadu jest zebranie informacji, które mogą być wykorzystane do ustalenia przyczyny choroby, jej przebiegu i leczenia
|
|
|
Wywiad składa się z 2 części: începe să înveți
|
|
danych o warunkach życia zwierzęcia do czasu wystąpienia choroby (anamnesis vitae) i danych o chorobie (anamnesis morbi).
|
|
|
Wywiad o warunkach życia ma na celu ustalenie: începe să înveți
|
|
• Pochodzenie zwierzęcia • Warunki utrzymania i pielęgnacji, np. oświetlenie, wentylacja, ściółka, czyszczenie, ruch na powietrzu • Warunki żywienia i pojenia • Sposób użytkowania • Historia szczepień
|
|
|
Wywiad o chorobie obejmuje: începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
Jak długo zwierzę choruje? W jakich okolicznościach zachorowało? Czy zwierzę chorowało już z podobnymi objawami? - Daje wyobrażenie o czasie trwania choroby, czy choroba jest ostra czy przewlekła, czy daje nawroty
|
|
|
• Czy choruje jedno lub więcej zwierząt w stadzie? începe să înveți
|
|
Ma to znaczenie w przypadku chorób zakaźnych
|
|
|
• Czy chorowało rodzeństwo lub rodzice? începe să înveți
|
|
Ma to znaczenie w przypadku chorób dziedzicznych, np. cukrzyca, wnętrostwo, dysplazja,
|
|
|
• Zaobserwowane objawy choroby începe să înveți
|
|
• Zaobserwowane objawy choroby
|
|
|
• Czy zwierzę było leczone u innego lekarza? începe să înveți
|
|
- Daje to informacje o stosowanych lekach, ich dawce, co ma szczególne znaczenie w przypadku udzielania pomocy przez osoby niekompetentne.
|
|
|
III Badanie stanu ogólnego începe să înveți
|
|
III Badanie stanu ogólnego
|
|
|
• Budowa ciała (structura) începe să înveți
|
|
są to wzajemne proporcje kości, stawów, mięśni, ścięgien, linia kręgosłupa i układ kończyn. Budowa może być silna, średnia lub słaba
|
|
|
Przy słabej budowie ciała można dodać zaobserwowane odejścia od normy, np. începe să înveți
|
|
o Grzbiet karpiowaty (kyphosis) - wygięty ku górze o Grzbiet łęgowaty (lordosis) - wygięty w dół o Skrzywienie boczne (scoliosis) o Garb (gibbus) - deformacja głównie kręgów piersiowych,
|
|
|
• Stan odżywienia (conditio) începe să înveți
|
|
daje wyobrażenie o tym, czy procesy przemiany materii przebiegają prawidłowo i czy zwierzę otrzymuje karmę pełnowartościową i w odpowiedniej ilości. Stan odżywienia określamy przez oglądanie i omacywanie.
|
|
|
începe să înveți
|
|
szczeg. uwagę na tułów, czy doły przylędźwiowe i skroniowe są wypełnione mięśniami, czy widoczne są żebra, guzy biodrowe i wyrostki kolczyste kręgów. Stopień odżywienia określamy w skali BCS od 1 do 9. Jego wartość prawidłowa dla psów wynosi 4-5/9.
|
|
|
începe să înveți
|
|
ogląda się i omacuje głównie oczodoły, grzebień łopatki, żebra i guzy biodrowe.
|
|
|
începe să înveți
|
|
ogląda się długie mięśnie grzbietu, mięśnie udowe, pośladkowe i łokciowe.
|
|
|
W celu sprawdzenia grubości tkanki podskórnej începe să înveți
|
|
należy omacać mostek, fałd kolanowy i nasadę ogona
|
|
|
Ze stanem odżywienia związane jest începe să înveți
|
|
wychudzenie (inanitio) i otyłość (obesitas
|
|
|
z czym zwiazane wychudzenie lub otyłość? începe să înveți
|
|
która może być wywołana czynnikami genetycznymi i chorobowymi (np. cukrzyca u psów i kotów, niedoczynność tarczycy, kastracje) lub nieprawidłowym żywieniem.
|
|
|
începe să înveți
|
|
niewidocznymi żebrami, syndromem tłustej wątroby u drobiu, brakiem talii, pokładami tłuszczu w okolicy lędźwiowej i ogonowej oraz zaokrąglonym brzuchem.
|
|
|
Wychudzenie może być spowodowane czynnikami zewnętrznymi începe să înveți
|
|
brak lub niemożność pobrania pokarmu) lub wewnętrznymi (zespoły złego wchłaniania i trawienia) i doprowadzić może do wyniszczenia (charłactwo - cachexio).
|
|
|
• Stan utrzymania (wygląd zewnętrzny) începe să înveți
|
|
badanie przeprowadzamy przez oglądanie, omacywanie, oglądanie stanu sierści, pazurów, kopyt, grzywy i zębów i określamy go jako bardzo dobry, dobry, mierny lub zły.
|
|
|
începe să înveți
|
|
Stan bardzo dobry występuje u zwierząt luksusowych w hodowli zarodowej i sportowej, zaś stan dobry jest dla zwierzęcia najlepszy. Zły stan utrzymania przy prawidłowej pielęgnacji może być spowodowany chorobą,
|
|
|
începe să înveți
|
|
jest to szybkość i stopień reakcji na różne bodźce zewnętrzne, przyjmowane przez zwierzę za pomocą narządów zmysłów.
|
|
|
începe să înveți
|
|
4 rodzaje temperamentu zwierząt:
|
|
|
începe să înveți
|
|
przewaga procesów pobudzania nad procesami hamowania w korze mózgowej; u koni manifestuje się silną pobudliwością i gwałtownością, przez co są one nieprzydatne w pracy)
|
|
|
începe să înveți
|
|
(cechuje się silnymi procesami pobudzania i hamowania, stałością i dokładnością odruchów warunkowych i dużą dzielnością w pracy; takie konie są najcenniejsze)
|
|
|
începe să înveți
|
|
(silne, lecz mało aktywne procesy hamowania i pobudzania)
|
|
|
începe să înveți
|
|
słabe procesy hamowania i pobudzania).
|
|
|
z czym związany jest rodzaj temperamentu începe să înveți
|
|
Rodzaj temperamentu zwierzęcia związany jest z jego gatunkiem, rasą i typem konstytucjonalnym, np. konie sportowe (arabskie, angielskie) mają żywy temperament, zaś konie zimnokrwiste - spokojny,
|
|
|
începe să înveți
|
|
zespół odziedziczonych cech wrodzonych, nabytych, morfologicznych i czynnościowych osobnika, warunkujących sposób jego reagowania na bodźce zewnętrzne. Obecnie według Dursta wyróżnia się 3 typy:
|
|
|
o Typ oddechowy (typus respiratorius începe să înveți
|
|
wąska klatka piersiowa, lekka i wąska głowa, cienka szyja, długie kończyny. Bydło typu oddechowego cechuje się dużą mlecznością i skłonnością do zachorowań na gruźlicę. Przykłady: chart, bydło mleczne, konie wyścigowe
|
|
|
o Typ trawienny (typus digestorius) începe să înveți
|
|
- krótka i szeroka klatka piersiowa, duży brzuch, mocne kończyny, krótka szyja, duża głowa. Bydło takie wykazuje tendencję do tycia, więc nadaje się na opas. Zwierzęta takie narażone są na schorzenia przewodu pokarmowego i układu krążenia,
|
|
|
o Typ mięśniowy (typus muscularis) începe să înveți
|
|
mocna głowa, szeroka klatka piersiowa, dobrze rozwinięte mięśnie zadu i kończyn. Zwierzęta takie narażone są na schorzenia układu mięśniowego i nerwowego, np. bydło stepowe, boksery, dogi, mastiffy
|
|
|
• Zachowanie się zwierzęcia - obejmuje: începe să înveți
|
|
pozycję i postawę ciała, przyjmowanie pokarmu i wody, przytomność, wyraz twarzy, spojrzenie, głos, chód i sposób poruszania się, ruchy poniewolne
|
|
|
începe să înveți
|
|
pozycja jest to położenie linii kręgosłupa zwierzęcia w stosunku do podłoża (może być stojąca, siedząca lub leżąca)
|
|
|
începe să înveți
|
|
postawa jest to wzajemny stosunek części ciała, czyli ułożenie linii grzbietu i szyi do kończyn oraz kończyn do osi ciała (może być prawidłowa lub nieprawidłowa)
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
trofoalergeny uwalniają histaminę, która powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych miazgi rogu kopytowego, co sprawia że koń z bólu stoi nieruchomo
|
|
|
începe să înveți
|
|
przy morzysku konie przyjmują postawę wahadłową (przednie kopyta daleko z przodu, zaś tylne daleko z tyłu) lub leżą na grzbiecie (podobnie jak przy zapiaszczeniu okrężnicy małej)
|
|
|
o Ostre rozszerzenie żołądka începe să înveți
|
|
(acuta dilatatio ventriculi) - koń przyjmuje pozycję siedzącego psa
|
|
|
începe să înveți
|
|
konie stoją z szeroko rozstawionymi kończynami i wyciągniętą głową, grzbiet mają wyprostowany, zaś ogon uniesiony
|
|
|
o Przy urazowym zapaleniu osierdzia u krów începe să înveți
|
|
na skutek przedostania się ciał obcych do przewodu pokarmowego krowy odczuwa ona bolesność w III - V p. m, co sprawia że odstawia ona łokcie na bok (objaw patogomiczny),
|
|
|
o Porażenie wiotkie kończyn tylnych începe să înveți
|
|
występuje u małych zwierząt przy przerwaniu ciągłości kręgosłupa. Przyjmują one wówczas pozycję foki.
|
|
|
Przyjmowanie pokarmu i wody începe să înveți
|
|
podczas chorób obserwuje się zaburzenia pobierania pokarmu i wody, np. przy wściekliźnie psy zjadają przedmioty niejadalne, wzmożone pragnienie występuje w gorączce, cukrzycy, ketozie i moczówce prostej, a także przy ropomaciczu u suk
|
|
|
începe să înveți
|
|
(zachowana, zmniejszona, zniesiona, zwiększona, np. przy chorobach układu nerwowego)
|
|
|
începe să înveți
|
|
żywy lub spokojny). Możliwe zmiany wyrazu twarzy to: stan agonalny/twarz Hipokratesa (facies Hippocraticus - błyszczące oczy, wyostrzone rysy), grymas sardoniczny (risus sardonicus obserwowany podczas tężca u koni), krzyż śmierci (zapaść)
|
|
|
începe să înveți
|
|
głos ochrypły może występować przy zapaleniu krtani, zaś ochrypłe szczekanie stanowi objaw wścieklizny,
|
|
|
Chód i sposób poruszania się începe să înveți
|
|
daje możliwość wykrycia kulawizny, chwiejności, niedowładu lub bezwładu kończyn,
|
|
|
începe să înveți
|
|
są to ruchy niezależne od woli zwierzęcia, występujące przy chorobach OUN:
|
|
|
Ruchy poniewolne jakie to începe să înveți
|
|
parcie do przodu, do tyłu, obrót wokół własnej osi, ruchy menażowe, obrotowe, wedrowanie
|
|
|
IV. BADANIE TEMPETATURY WEWN începe să înveți
|
|
Mierzenie temperatury ciała (thermometria)
|
|
|
Mierzenie temperatury ciała începe să înveți
|
|
jest jedną z najbardziej obiektywnych metod badania klinicznego, gdyż jej wszelkie odchylenia od normy są ważnym objawem chorobowym. W praktyce weterynaryjnej mierzenie temperatury ciała przeprowadza się w każdym przypadku chorobowym,
|
|
|
Temperaturę mierzy się u zwierząt w începe să înveți
|
|
odbycie, a u ptaków w kloace, gdyż w tych miejscach temperatura jest najbardziej stała.
|
|
|
Przy ocenie temperatury należy wziąć pod uwagę începe să înveți
|
|
płeć (SAMCE wyższa), stan fizjologiczny (ciąża), wiek (młode mają wyższą temperaturę), rasę (większe mają niższą), temperament, porę dnia, warunki środowiska i miejsce pomiaru (w pochwie jest o kilka dziesiątych wyższa, niż w odbytnicy).
|
|
|
Fizjologiczne wartości temperatury ciała: începe să înveți
|
|
Fizjologiczne wartości temperatury ciała:
|
|
|
începe să înveți
|
|
psy małe szczenięta (38,6- 39,3 ), - psy małe dorosłe (38,5- 39 ), - psy średnie szczenięta (38,3- 39,1 ), - psy średnie dorosłe (38 - 38,6 ), - psy duże szczenięta (38,2- 39 ), - psy duże dorosłe (37,4- 38,3 ),
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
ponad 5 lat - 37,5- 38 - źrebięta w pierwszych dniach życia- do 39,3, - źrebięta i młode konie do 5 lat- 37,5- 38,5,
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Bydło (37,5-39) - cielęta- 38,5- 40,5, - bydło młode do roku- 38,5- 40, - bydło powyżej roku- 38- 39,
|
|
|
începe să înveți
|
|
38 - 40), prosięta – 39- 40,5
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
(1-1,5 stopnia) w zależności od pory dnia. Najniższa temperatura ciała występuje w godzinach nocnych do 6 rano. Pierwsze maksimum występuje między 6 a 9 rano, drugie minimum między 10 a 16, zaś temperatura najwyższa występuje między 16 a 19.
|
|
|
Kiedy Zjawisko odwrotne (wahania temp) începe să înveți
|
|
obserwuje się w przebiegu gruźlicy, kiedy temperatura poranna jest wyższa, niż wieczorna (typus inversus). Zaliczana jest do podziału ze względu na czynnik wywołujący.
|
|
|
Pomiaru temperatury można dokonywać przy użyciu: începe să înveți
|
|
termometru rtęciowego (najwyższą wartość osiąga po około 1 minucie, zaś po wyjęciu słupek rtęci nie opada), termometru spirytusowego, elektronicznego, termisioru (badanie temperatury skóry).
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
to reakcja adaptacyjna fizjologicznie sprawnych ośrodków termoregulacji i zespołu podporządkowanych im mechanizmów obwodowych na działanie czynników gorączkotwórczych.
|
|
|
Gorączka występuje z reguły pod wpływem începe să înveți
|
|
czynników zakaźnych (septycznych), chociaż gorączka może wystąpić też na tle niezakaźnym (aseptyczna), spowodowana rozpadem obumarłych elementów komórkowych i tkankowych (pooperacyjnie, złamania kości, krwotoki wew, poród, wysiłek mięśniowy).
|
|
|
wzrost temperatury może wystąpić też na skutek începe să înveți
|
|
bodźców nerwowych pochodzenia centralnego lub obwodowego (neurozy, silne bóle)
|
|
|
începe să înveți
|
|
objawów nieswoistych, spośród których najważniejsze są:
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Podwyższona temperatura wewnętrzna, • Przyspieszenie tętna i oddechu, • Upośledzenie lub brak łaknienia, często wzmożone pragnienie, • Przekrwienie błon śluzowych, • Zmniejszenie ilości oddawanego moczu (oliguria),
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Zwiększenie ciężaru właściwego moczu i lepkości, białkomocz, • Zmiana odczynowości moczu o Zwierzęta trawożerne fizjologicznie mają mocz zasadowy (w patologii kwaśny) o Mięsożerne - kwaśny (w patologii zasadowy) o Wszystkożerne - obojętny
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Nierównomiernie rozłożona ciepłota skóry • Dysproteinemia - zachwianie wzajemnych proporcji między IgG a albuminami (spadek syntezy albumin w wątrobie) • Przyspieszenie OB (szybkość opadu zależy od stosunku albumin do globulin) • Leukocytoza
|
|
|
Typy gorączki w zależności od începe să înveți
|
|
stopnia podwyższenia temperatury ciała:
|
|
|
începe să înveți
|
|
podwyższenie temperatury ciała o 0,2- 0,5 stopnia,
|
|
|
începe să înveți
|
|
podwyższenie temperatury o 1-1,5 stopnia,
|
|
|
începe să înveți
|
|
podwyżowca szenie temperatury powyżej 1,5 stopnia. Towarzyszy chorobom zakaźnym, np. nosówce psów, odoskrzelowemu zapaleniu płuc, zołzom u koni - Streptococcus equi), różyca i pomór świń, wąglik i księgosusz u bydła)
|
|
|
W zależności od czasu trwania wyróżniamy: începe să înveți
|
|
W zależności od czasu trwania wyróżniamy:
|
|
|
începe să înveți
|
|
febris ephemera) - trwa do 3 dni. Występuje często u bydła po podaniu szczepionek i surowic odpornościowych, a także przy zaburzeniach trawienia,
|
|
|
începe să înveți
|
|
febris acuta) - może ciągnąć się nawet do miesiąca. Występuje np. w krupowym zapaleniu płuc, nosaciznie, niedokrwistości zakaźnej, nosówce psów,
|
|
|
începe să înveți
|
|
(febris chronica) - może ciągnąć się miesiącami. Zdarza się przy malarii, gruźlicy, niedokrwistości zakaźnej.
|
|
|
W zależności od wahań dobowych temperatury: începe să înveți
|
|
W zależności od wahań dobowych temperatury:
|
|
|
începe să înveți
|
|
(febris continua) - wysoka temperatura z niewielkimi wahaniami dobowymi, nieprzekraczającymi 1 stopnia. Występuje w ciężkich schorzeniach o charakterze posocznicowym, np. wąglik, różyca, wągry, krupowe zapalenie płuc u koni,
|
|
|
începe să înveți
|
|
febris remittens) - cechuje się znacznymi wahaniami dobowymi od 1 do 2 stopni, jednak nigdy nieobniżającymi się do granic fizjologicznych. Jest to najczęściej spotykany typ gorączki w chorobach zakaźnych, wikłanych przez paciorkowce i gronkowce,
|
|
|
începe să înveți
|
|
febris hectica) - gorączka, w której temperatura z bardzo wysokiej obniża się poniżej granic normy. Podczas niej następuje nasilony katabolizm, a zwierzę po kilku tygodniach ulega wyniszczeniu, np. przy gruźlicy,
|
|
|
• Gorączka przerywana (febris intermittens) începe să înveți
|
|
obj się krótkimi skokami temperatury występującymi na przemian z okresami bezgorączkowymi. Każdy napad gorączki rozpoczyna się silnymi dreszczami i kończy obfitymi potami. W najbardziej typowej formie występuje przy niedokrwistości zakaźnej u koni
|
|
|
începe să înveți
|
|
(febris reccurens) - objawia się występowaniem kolejnych okresów wysokiej gorączki i okresów bezgorączkowych, trwających kilka dni (dłużej, niż przy przerywanej).
|
|
|
începe să înveți
|
|
(apyrexia) trwa zwykle 6-8 dni. Występuje przy chorobach pasożytniczych krwi, np. malaria, babeszjoza, borelioza, gruźlica, nosacizna
|
|
|
începe să înveți
|
|
febris atypica) - wyróżnia się nieprawidłowymi wahaniami dobowymi i nieokreślonym czasem trwania. Występuje przy zołzach, krupowym zapaleniu płuc, nosaciznie i pomorze świń.
|
|
|
Typy gorączki ze względu na czynnik wywołujący: începe să înveți
|
|
Typy gorączki ze względu na czynnik wywołujący:
|
|
|
începe să înveți
|
|
związana z działaniem pirogenów. Może być zewnątrzustrojowa (bakterie i wirusy) lub wewnątrzustrojowa (zatrucia i toksyny)
|
|
|
începe să înveți
|
|
powstaje bez zadziałania czynnika zakaźnego, np. w wyniku uszkodzenia tkanek po urazach czy oparzeniach, np. podczas porodu, silnego wysiłku mięśniowego, w wyniku złamań kości, gorączka pooperacyjna,
|
|
|
începe să înveți
|
|
temperatura ciała utrzymuje się w granicach normy, mimo wyraźnych objawów gorączki. Występuje u starszych zwierząt
|
|
|
începe să înveți
|
|
występuje, gdy w organizmie zachodzi wchłanianie płynów, • Gorączka alergiczna
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
• Gorączka na skutek podawania substancji pobudzającej începe să înveți
|
|
zachodzi w celu pobudzenia układu siateczkowo- śródbłonkowego (cytokiny prozapalne)
|
|
|
W przebiegu gorączki wyróżnia się începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
(stadium incrementi) - obejmuje okres narastania temperatury do szczytu i pojawienie się objawów swoistych dla gorączki,
|
|
|
începe să înveți
|
|
(stadium fastigii) - zbiega się z okresem, w którym występują wszystkie objawy typowe dla gorączki. Jest to czas największego nasilenia choroby,
|
|
|
începe să înveți
|
|
(stadium decrementi) - może cechować się szybkim lub litycznym przebiegiem. Szybki spadek temperatury (crisis) objawia się silnymi potami, spowolnieniem tętna i oddechów. Przy tym rodzaju spadku może nastąpić zjawisko przełomu rzekomego
|
|
|
zjawisko przełomu rzekomego începe să înveți
|
|
(pseudokryzysu pseudocrisis), polegające na nagłym wzroście ciepłoty wewnętrznej po lekkim spadku. Jest to objaw niekorzystny, świadczący o powikłaniach
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
spadek temperatury wewnętrznej poniżej wartości fizjologicznej. W ocenie hipotermii należy zachować ostrożność i nie zapominać o błędach techn., jakie mogą być popełnione, np. niedomykanie odbytu, wprowadzenie termometru do mas kałowych
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Obniżenie temperatury o 1 stopień poniżej normy
|
|
|
începe să înveți
|
|
Obserwuje się ją u zwierząt starych przy niskich temperaturach otoczenia, u koni wyniszczonych, po silnych krwotokach, a także pod wpływem działania środków nasennych i przeciwgorączkowych.
|
|
|
zapaścią średniego stopnia începe să înveți
|
|
Obniżenie temperatury o 2 stopnie
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
Zapaść od kryzysu różni się începe să înveți
|
|
dużym spadkiem temp, ochłodzeniem powierzchni ciała, osłabieniem czynności serca, ogólnym osłabieniem. Skóra w zapaści jest chłodna, pokryta lepkim potem, błony śluzowe są zasinione, występuje drżenie kończyn, tętno jest przyspieszone, ale słabe
|
|
|
krzyż śmierci” (crux mortis), începe să înveți
|
|
W stanach agonalnych występuje tzw., krzyż śmierci” (crux mortis), w którym spadek temperatury krzyżuje się ze wzrostem oddechów i tętna
|
|
|
Hipertermia niegorączkowa începe să înveți
|
|
udar cieplny, udar słoneczny
|
|
|
începe să înveți
|
|
(siriasis) - jest to czynnościowe przeciążenie ośrodka termoregulacji spowodowane zmniejszoną utratą ciepła podczas wysokiej temperatury otoczenia i dużej wilgotności. Wzrost temperatury ciała powiązany jest z drgawkami, wymiotami i apatią.
|
|
|
începe să înveți
|
|
(insolatio) - jest to reakcja organizmu na działanie promieni słonecznych, podczas której (oprócz zmniejszonej utraty ciepła) dochodzi do wchłaniania promieniowania. Najbardziej narażone są na nie zwierzęta bez okrywy włosowej, np. świnie,
|
|
|
începe să înveți
|
|
ętno jest to falisty ruch tętnic, powstający w momencie wyrzutu krwi i przenoszący się na obwód. Jakość tętna zależy od siły skurczu lewej komory, ilości krwi w naczyniach i napięcia ich ścian
|
|
|
începe să înveți
|
|
wieku, wielkości zwierzęcia, płci (u samic jest częstsze), od wysiłku, temperamentu i stanu fizjologicznego.
|
|
|
Na falę tętna mają wpływ: începe să înveți
|
|
• Częstość tętna - zależy od pobudzeń w węźle zatokowym i następowego skurczu serca • Objętość wyrzutowa serca i szybkość wyrzutu krwi • Elastyczność naczyń krwionośnych • Opory na obwodzie
|
|
|
Ze względu na liczbę skurczów wyróżniamy: începe să înveți
|
|
• Tętno przyspieszone (pulsus frequens),• Tętno zwolnione (pulsus rarus)
|
|
|
începe să înveți
|
|
powyżej wartości referencyjnych. Tętno takie związane jest z podwyższeniem temperatury ciała, a także powstaje na skutek działania substancji toksycznych na receptory serca. Obserwuje się je w chorobach zakaźnych i pasożytniczych krwi, z gorączką
|
|
|
începe să înveți
|
|
Obserwuje się je w chorobach zakaźnych i pasożytniczych krwi, przebiegających z podwyższeniem temperatury ciała, a także w niewydolności układy krążenia, przy ciężkich schorzeniach przewodu pokarmowego
|
|
|
începe să înveți
|
|
najczęściej towarzyszy bradykarii (bradycardii). Towarzyszy przede wszystkim chorobom mózgowym, związanym z podwyższeniem ciśnienia wewnątrzczaszkowego
|
|
|
începe să înveți
|
|
w nowotworach mózgu, w wodogłowiu i zakaźnym zapaleniu mózgu i opon mózgowych. Fizjologicznie może występować u trenujących koni sportowych, psów wyścigowych i u starszych zwierząt
|
|
|
Ze względu na napięcie tętnic începe să înveți
|
|
podatność tętnicy na ucisk palcem):
|
|
|
începe să înveți
|
|
(pulsus mollis) - przy niewielkim ucisku tętnicy zanika fala tętna. Występuje w niewydolności krążenia i przy utracie napięcia ścian naczyń,
|
|
|
începe să înveți
|
|
(pulsus filliformis) - obserwowane przy zapaści, ciężko wyczuwalne,
|
|
|
• Tętno twarde (pulsus durus începe să înveți
|
|
wyst. gdy mimo przytknięcia św. tętnicy palcem nadal nie jest ona zamknięta, a tętno jest wyczuwalne. Występuje przy stwardnieniu ścian tętnic, w tężcu i intoksykacji. T. twarde wyrażone w silnym stopniu zwane jest t. drutowatym (pulsus contractus)
|
|
|
Ze względu na stopień wypełnienia tętnic: începe să înveți
|
|
Ze względu na stopień wypełnienia tętnic:
|
|
|
începe să înveți
|
|
(pulsus plenus) - występuje przy tętnicy dobrze wypełnionej, kiedy można wyczuć więcej, niż połowę jej obwodu. Fizjologicznie występuje ono u krów wysokomlecznych, zaś u reszty jest patologiczne i związane np. ze wzmożoną akcją serca,
|
|
|
începe să înveți
|
|
(pulsus vacuus/ inanis) - występuje przy tętnicy słabo wypełnionej, kiedy obwód tętnicy nie jest wyczuwalny.
|
|
|
Badanie i wartości tętna u poszczególnych gatunków. începe să înveți
|
|
Badanie i wartości tętna u poszczególnych gatunków.
|
|
|
începe să înveți
|
|
Tętno badamy na tętnicy szczękowej zewnętrznej (a. maxillaris externa), przebiegającym we wcięciu naczyniowym żuchwy (incisura vasorum),
|
|
|
începe să înveți
|
|
konie ogólnie: 30-40, - konie w wieku 1-2 lat: 40-56, - ogier: 28-32, - wałach: 33-39, - klacz: 34-40.
|
|
|
începe să înveți
|
|
- źrebaki nowonarodzone: 128, - źrebaki 1-2 dniowe: 100-120, - źrebaki 2-tygodniowe: 80-100, - źrebaki 3-6 miesięcy: 64-76, - źrebaki 6-12 miesięcy: 48-72,
|
|
|
începe să înveți
|
|
tętno badamy na tętnicy twarzowej (a. facialis) dwoma rękoma, przebiegającej przed przednią krawędzią mięśnia żwacza. Przy badaniu rektalnym tętno mierzymy na tętnicy biodrowej. U cieląt i małych przeżuwaczy tętno wyczuwalne jest też a tętnicy udowej,
|
|
|
începe să înveți
|
|
- bydło ogólnie: 50-80, - cielę nowonarodzone- 116-141, - cielę 8- 14 dni- 108, - cielę jednomiesięczne- 105, - cielę półroczne- 95, - bydło roczne- 90, - krowa- 40-60, - buhaj- 45-72.
|
|
|
începe să înveți
|
|
u świń tętna nie mierzy się palpacyjnie ze względu na zbyt duże otłuszczenie.
|
|
|
începe să înveți
|
|
- świnie ogólnie- 60-70, - prosięta do 2 tygodni- 110-140, - prosięta 3-miesięczne: 100-110, - knur- 60-70, - locha- 90-100, - wieprze i świnie stare- 55-75.
|
|
|
începe să înveți
|
|
tętno mierzymy na tętnicy udowej (70-78 ),
|
|
|
începe să înveți
|
|
tętno mierzymy na tętnicy udowej. Badania tętna dokonuje się przez całą minutę. U psów występuje arytmia oddechowa, co pociąga za sobą zmianę pracy serca ze względu na zianie, podczas którego tętno ulega spowolnieniu.
|
|
|
începe să înveți
|
|
- psy ogólnie - 70-160, - psy młode: 100-180, - psy dorosłe małych ras: 80-160, -psy dorosłe dużych ras: 60-120,
|
|
|
începe să înveți
|
|
tętno mierzymy na tętnicy udowej. U kociąt wynosi 130-140, zaś u kotów dorosłych 120-140.
|
|
|
Sposoby badania liczby oddechów. începe să înveți
|
|
Sposoby badania liczby oddechów.
|
|
|
Liczbę oddechów na minutę określa się: începe să înveți
|
|
• Obserwując ruchy klatki piersiowej i brzucha, Obserwując ruchy skrzydełek nosowych, Wysłuchując szmery oddechowe na tchawicy, Przykładając dłoń do nozdrzy,
|
|
|
Liczbę oddechów na minutę określa się: începe să înveți
|
|
Obserwując skraplającą się parę wydychanego powietrza w niskiej temperaturze otoczenia, Przykładając rękę do klatki piersiowej w czasie ruchów oddechowych, Metodami graficznymi.
|
|
|
Co decyduje o liczbie oddechów? începe să înveți
|
|
• Wiek - zwierzęta młode mają większą liczbę oddechów, niż stare, ponieważ ich przemiana materii jest szybsza i w jednostce czasu wydalają więcej dwutlenku węgla, • Płeć - samice oddychają szybciej niż samce, a samice ciężarne szybciej, niż nieciężarne,
|
|
|
Co decyduje o liczbie oddechów? începe să înveți
|
|
• Rasa i wielkość zwierzęcia, • Pora dnia- w nocy w czasie spoczynku liczba oddechów jest mniejsza, niż w trakcie dni, • Pora roku, • Wysiłek fizyczny
|
|
|
Przyspieszenie oddechów (polypnoe) începe să înveți
|
|
występuje we wszystkich przypadkach utrudnionej wymiany gazowej w płucach, a więc w przypadku zmian chorobowych (np. zapalenie czy obrzęk płuc), zaburzeń czynności mięśni oddechowych (np. skurcze tężcowe, wzdęcie żołądka i jelit),
|
|
|
Przyspieszenie oddechów (polypnoe) începe să înveți
|
|
niewydolności krążenia, gdyż przepełnione krwią naczynia zmniejszają światło pęcherzyków płucnych. Liczba oddechów zwiększa się także w stanach anemicznych i przy podwyższonej temperaturze ciała.
|
|
|
începe să înveți
|
|
(bradypnoe) obserwuje się przy zwężeniu światła dużych oskrzeli i przy zwiększeniu ciśnienia wewnątrzczaszkowego (wylew, wodogłowie, acetonemia krów).
|
|
|
Prawidłowa liczba oddechów na minutę u różnych gatunków. începe să înveți
|
|
Prawidłowa liczba oddechów na minutę u różnych gatunków.
|
|
|
începe să înveți
|
|
8-16 (badamy przykładając grzbietową część dłoni do nozdrzy):
|
|
|
începe să înveți
|
|
- Konie czystej krwi arabskiej: 6-10, - Konie pełnej krwi angielskiej: 9-12, - Konie bezrasowe: 14-16, - Źrebięta- 14-15.
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Bydło dorosłe: 10-20, - Jałowizna: 27-30, - Cielęta do 5 tygodni: 35-40, - Cielęta do 2 tygodni: 50- 56.
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
badamy fonendoskopem, ruchy skrzydełek, powietrze wydychane zimą): - Psy dorosłe: 14-18, - Psy młode: 20-22,
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Koty dorosłe: 17-23, Koty młode: 22-24.
|
|
|
WĘZŁY CHŁONNE, BŁONY ŚLUZOWE, OKO începe să înveți
|
|
WĘZŁY CHŁONNE, BŁONY ŚLUZOWE, OKO
|
|
|
începe să înveți
|
|
Przez naczynia i węzły chłonne przepływają rozmaite wytwory przemian fizjologicznych i patologicznych, zachodzących w ustroju. W węzłach chłonnych zatrzymywane są drobnoustroje chorobotwórcze.
|
|
|
începe să înveți
|
|
Czynniki te mogą powodować zmiany w węzłach chłonnych w postaci ich obrzęku i bolesności, a nawet ropienia i dlatego ich badanie ma duże znaczenie diagnostyczne (również dlatego, że schorzały narząd może być niedostępny badaniu,
|
|
|
Przy badaniu węzłów chłonnych bierze się pod uwagę: începe să înveți
|
|
wielkość i kształt, Budowa, KONSYSTENCJA, TEMPERATURA, BOLESNOŚĆ
|
|
|
începe să înveți
|
|
wielkość podaje się w cm lub porównuje do figur geometr). W. chł. Zw. zdrowych są dość drobne i przysłonięte otaczającymi tk. Poza tym ich wielkość zależy od gat., rasy, wielkości i wieku (węzły młodych są z reguły większe i bardziej soczyste
|
|
|
începe să înveți
|
|
fizjologicznie jest zrazikowa, a w patologii zatarta i gładka),
|
|
|
începe să înveți
|
|
fizjologicznie jest elastyczna i tęga, zaś w patologii twarda i chełbocząca),
|
|
|
începe să înveți
|
|
(fizjologicznie jest taka sama jak otaczających tkanek, zaś w patologii- wyższa),
|
|
|
începe să înveți
|
|
fizjologicznie niebolesne),
|
|
|
Przesuwalność na podłożu i skóry nad nimi începe să înveți
|
|
prawidłowo są przesuwalne).
|
|
|
Dla porównania należy badać începe să înveți
|
|
węzły chłonne symetrycznie po obu stronach ciała, gdyż zmiany stwierdzane obustronnie są objawem uogólnienia choroby. Gdy chociaż jeden z wymienionych czynników się różni należy opisać węzły oddzielnie.
|
|
|
Badanie węzłów chłonnych u poszczególnych gatunków. începe să înveți
|
|
Przeżuwacze: dostępne badaniu są:
|
|
|
• Węzły chłonne podżuchwowe începe să înveți
|
|
lnn. submandibularis (za kątem żuchwy, pod ślinianką) - należy stojąc przy głowie twarzą w kierunku grzbietu omacywać dwoma rękoma okolicę podszczękową,
|
|
|
• Węzły chłonne przedłopatkowe începe să înveți
|
|
lnn. prescapulares (nad stawem barkowym) - stanąć przy szyi twarzą ku kończynom tylnym i wciskać palce pod brzeg łopatki,
|
|
|
• Węzły chłonne fałdu kolanowego începe să înveți
|
|
lnn. politei (dole podkolanowym) - stanąć z boku twarzą ku ogonowi i oprzeć jedną rękę na guzie biodrowym, a drugą ująć fałd kolanowy i przesunąć dłoń nieco ku górze,
|
|
|
• Węzły chłonne nadwymieniowe începe să înveți
|
|
- stajemy z tyłu krowy, uginamy się na nogach i obmacujemy górną jedną trzecią wymienia. Węzły zlokalizowane są w więzadle podwieszającym wymię.
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Węzły chłonne podżuchwowe- zlokalizowane w dole żuchwy po wewnętrznej stronie sanek. Najczęściej powiększone są w przebiegu zołzów i nosacizny. W zołzach są znacznie powiększone, bolesne, gorące, przesuwane i chełboczące na skutek ropienia
|
|
|
începe să înveți
|
|
Ropa zwykle przebija się na zewn przez liczne przetoki; po wyropieniu węzeł zmniejsza się, a po przetokach pozostają blizny. W przebiegu nosacizny zwykle powiększony jest tylko jeden węzeł (zwykle lewy). Jest on twardy, nieboles, nieprzesuwalny.
|
|
|
• Węzły chłonne fałdu kolanowego începe să înveți
|
|
- zlokalizowane w skórnym fałdzie kolanowym,
|
|
|
• Węzły chłonne pachwinowe powierzchowne începe să înveți
|
|
lnn. Inguinales superficiales (u klaczy nadwymieniowy, a u ogierów nadprąciowy ). Aby je wymacać należy polecić pomocnikowi uniesienie przedniej kończyny po stronie badanej i wsunąć dłoń między udo i brzuch
|
|
|
începe să înveți
|
|
mają węzły chłonne niemacalne na skutek otłuszczenia
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Węzły chłonne podżuchwowe- zawarte w kącie żuchwy pod ślinianką. Ich silne powiększenie występuje podczas chłoniaka • Węzły chłonne przedłopatkowe- macalne u dużych psów • Węzły chłonne podkolanowe - w dole podkolanowym, macalne u dużych psów
|
|
|
Ostre zapalenie węzłów chłonnych începe să înveți
|
|
|
|
|
Ostre zapalenie węzłów chłonnych începe să înveți
|
|
Bywa spow. ostrym zapal. miąższu węzłów z surowiczo - komórkowym nacieczeniem. Węzły są wówczas powiększone, przekrwione, wypełnione płynem surowiczym, mają zmieniony kształt i zatartą budowę. Stają się twarde, napięte, chełboczące, gorące, bolesne
|
|
|
Ostre zapalenie węzłów chłonnych începe să înveți
|
|
Przesuwalność na podłożu zwykle jest zachowana, jednak przy nacieczeniu tkanki otaczającej może być nieprzesuwalny. Przyczyną ostrego obrzęku mogą być: ostre choroby zakaźne, ropawica, ostre zapalenie naczyń chłonnych.
|
|
|
Przewlekłe zapalenie węzłów chłonnych începe să înveți
|
|
|
|
|
Przewlekłe zapalenie węzłów chłonnych începe să înveți
|
|
|
|
|
Przewlekłe zapalenie węzłów chłonnych începe să înveți
|
|
Obrzęk przewlekły spowodowany jest rozrostem tkanki łącznej węzłów i przylegającej warstwy podskórnej. Węzeł jest mniej powiększony, niż przy obrzęku ostrym, ma guzowatą powierzchnię, zatartą budowę, ale jest niebolesny i nieprzesuwalny na podłożu.
|
|
|
Przewlekłe zapalenie węzłów chłonnych începe să înveți
|
|
Węzeł zachowuje temp otaczających tkanek. Niekiedy może rozwinąć się w przewlekłe zapalenie naczyń chłonnych (lymphangioitis), co na kończynach może doprowadzić do słoniowatości (elephantiasis) i ich trwałej deformacji utrudniony odpływ limfy
|
|
|
Błony śluzowe dostępne do badania începe să înveți
|
|
Błony śluzowe są niezabarwione, okrywa je cienka warstwa nabłonka i są obficie unaczynione, co sprawia że dobrze widoczne są na nich wszystkie wykwity efflorescentia. Błony dostępne do badania:
|
|
|
începe să înveți
|
|
błona powieki górnej, dolnej i trzeciej) - badania u zwierząt małych dokonuje się rozchylając powieki kciukiem lub palcami wskazującymi, zaś powiekę trzecią podważa się wacikiem nawiniętym na zapałkę.
|
|
|
• Śluzówka przedsionka jamy nosowej începe să înveți
|
|
przedsionek jamy nosowej to przestrzeń jamy nosowej do ujścia przewodów łzowych (tractus lacrimalis). U bydła przechodzi on w śluzawicę. U małych zwierząt jest ona niedostępna badaniu ze względu na wąskość przewodów nosowych.
|
|
|
• Śluzówka przedsionka jamy ustnej începe să înveți
|
|
przestrzeń zawarta między wew pow. policzków i zew pow dziąseł. W celu zbadania u małych rozwiera się ją końc palców obu rak za zęby sieczne, zaś u bydła i koni- ujmując język dłonią wprowadzoną wzdłuż brzegu bezzębnego i wyciągając go nieco na bok,
|
|
|
• Śluzówka przedsionka pochwy lub napletka începe să înveți
|
|
• Śluzówka przedsionka pochwy lub napletka
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
Zmiany związane ze stanem błon śluzowych. începe să înveți
|
|
• Zmiany barwne, obrzęk, wybroczyny, wypływy
|
|
|
începe să înveți
|
|
bladość (palor), zaczerwienienie, zasinienie, zażółcenie. Zmiany te są zwykle następstwem niedokrwistości, chorób układu krążenia i narządu oddechowego oraz przewodu pokarmowego i zatruć.
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
wynaczynienia krwi poza ściany naczyń,
|
|
|
începe să înveți
|
|
ocenia się ich kolor, wilgotność, pokrycie nalotem i przejrzystość.
|
|
|
Bladość (palor) błon śluzowych începe să înveți
|
|
Bladość najlepiej widoczna jest na spojówkach. Błony śluzowe stają się bladoróżowe, bladoszare, papierowe lub porcelanowo białe. Bladość nagle powstająca jest objawem krwotoków wewnętrznych
|
|
|
Bladość (palor) błon śluzowych începe să înveți
|
|
Powoli narastająca bladość występuje w niedożywieniu, niedokrwistościach pokarmowych, fizjologicznej niedokrwistości prosiąt, w przebiegu inwazji pasożyt narządu oddechowego (np. motylicą wątrobową) oraz we wszelkich chorobach zakaź i wyniszczających
|
|
|
Bladość (palor) błon śluzowych începe să înveți
|
|
Bladość jest skutkiem niedokrwienia błon śluzowych. Anemia niedoborowa (anemia procelorum) u prosiąt, cechująca się bladością śluzówki, występuje w 1 tygodniu życia. Spowodowana jest nagłym rozpadem hemoglobiny płodowej po urodzeniu.
|
|
|
Zaczerwienienie (rubor) błon śluzowych începe să înveți
|
|
Fizjo wyst po wysiłku fiz, podnieceniu psych lub przy wyso temp otoczenia. Zaczerwie. chorobliwe może być spowodowane przekrwieniem lub wybroczynami krwi do bł śluz. postać czerwonych plamek, obwódek dookoła zębów lub zaczerwienienia całej bł śluz
|
|
|
Przekrwienie możemy podzielić începe să înveți
|
|
czynne, bierne i mieszane.
|
|
|
• Przekrwienie czynne (zapalne începe să înveți
|
|
typ tętniczego i wywoła zastojem krwi w nn tętni (hyperaemia activa). Może występować w postaci plamek (skupionych przy różyczce raseola lub rozsianych w formie wysypki exanthema), rumienia (słoneczny lub cieplny) lub może być to przekrwienie ogólne
|
|
|
începe să înveți
|
|
(niezapalne) jest typu żylnego i wywołane jest zastojem krwi w naczyniach żylnych (hyperaemia passiva). Może mieć postać przekrwienia ogólnego, plamek czerwonych (livido) lub być spowodowane rozszerzeniem naczyń (telangiectasis).
|
|
|
• Przekrwienie mieszane tętniczo- żylne începe să înveți
|
|
spowodowane jest gorączką, czynnikami chorobotwórczymi. Przekrwienie może być następstwem niedotleniania i przesycenia krwi dwutlenkiem węgla, a więc jest objawem niedomogi serca, chorób układu oddechowego (upośledzających oddychanie)
|
|
|
• Przekrwienie mieszane tętniczo- żylne începe să înveți
|
|
albo uciśnięciem płuc przez trzewia, co zdarza się w morzyskach koni. Może występować w chorobach gorączkowych i zakaźnych, np. u koni w przebiegu zarazy piersiowej, u psów w nosówce, u świń w różycy i pomorze
|
|
|
Zaczerwienienie spowodowane wybroczynami może być: începe să înveți
|
|
punkcikowate (petechiae), pręgowane (vibices) lub rozlane (ecchymosis) lub mogą mieć postać krwawych podbiegnięć (sugilationes), spowodowanych wydostaniem się dużej ilości krwi z naczyń.
|
|
|
Jak odróżnić zaczerwienienie od wybroczyn? începe să înveți
|
|
Za pomocą diaskopii, czyli uciskania zmian. Wybroczyny nie bledną przy ucisku, zaś przekrwienie - tak
|
|
|
Zażółcenie błon śluzowych (flavedo, flavitas) începe să înveți
|
|
Stanowi objaw żółtaczki (icterus) i najwyraźniej uwidacznia się na spojówkach, a jest spowodowane obecnością we krwi barwnika żółci - bilirubiny. Zależnie od ilości bilirubiny błony śluzowe są żółte do pomarańczowych.
|
|
|
• Żółtaczkę przedwątrobową (hemolityczną) începe să înveți
|
|
- spowodowana nadmiernym rozpadem erytrocytów pod wpływem czynników uszkadzających. Hemoglobina uwolniona z rozpadłych krwinek wydalana jest z moczem i kałem,
|
|
|
începe să înveți
|
|
- spowodowana niewydolnością wątroby i jej niezdolnością do wychwytu i sprzęgania diglukuroidu, przez co bilirubina koncentruje się także poza wątrobą, np. w skórze,
|
|
|
• Żółtaczka postwątrobowa (zastoinowa, obturatoryjna, mechaniczna) începe să înveți
|
|
wywołana zaczopowaniem przewodu żółciowego (np. kamica). U Ru może być także spowodowana uszkodzeniem wątroby przez mot. wątrobową. W kale nie stwierdza się obecności bilirubiny, natomiast jej znaczne ilości występują w surowicy i moczu,
|
|
|
Sinica błon śluzowych (cyanosis) începe să înveți
|
|
Jest następstwem przekrwienia rozlanego żylnego, co prowadzi do niedotlenienia krwi.
|
|
|
Sinica błon śluzowych (cyanosis) începe să înveți
|
|
Przyczynami sinicy są: niewydolność serca lub upośledzenia wymiany gazowej w płucach (krupowe zapalenie płuc, ucisk trzewi na przeponę na skutek wzdęcia żwacza lub jelit, pęknięcie przepony, wodobrzusze).
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Powieki i szpara powiekowa, gałka oczna
|
|
|
• Powieki i szpara powiekowa începe să înveți
|
|
zmiany: obrzęk powiek, zwężenie szpary powiekowej, wypadanie powieki trzeciej.
|
|
|
începe să înveți
|
|
oceniamy jej osadzenie i symetryczność.
|
|
|
începe să înveți
|
|
(exophtalmus) - spowodowany chorobą Graversa- Basedowa (nadczynność tarczycy
|
|
|
Wypadnięcie gałki ocznej începe să înveți
|
|
retractio) - może być objawem nowotworu
|
|
|
începe să înveți
|
|
strabimus) - zazwyczaj jest dziedziczną wadą rozwojową. Występuje przy schorzeniach CUN, wylewach i guzach. Wyróżniamy: zez rozbieżny (divergens) lub zbieżny (convergens),
|
|
|
începe să înveți
|
|
(nystagmus) - objaw chorób OUN, np. przy padaczce. Może być poziomy (horizontalis przy wodogłowiu), pionowy (verticalis przy zapaleniu mózgu) lub okrężny (rotatorius)
|
|
|
începe să înveți
|
|
oceniamy jej wilgotność, przejrzystość i powierzchnię. Zmiany: wrzód rogówki (ulcus cornea), perofracja rogówki (kończy się usunię gałki ocznej), zmętnienie (obj chorób wirus, wikłanych przez herpes- corona- i adenowirusy, pasożytów lub urazów mech),
|
|
|
începe să înveți
|
|
rozszerzenie (mydriasis) lub zwężenie (myosis).
|
|
|
Co wchodzi w skład badania klinicznego? începe să înveți
|
|
Badanie podmiotowe- wywiad, • Badanie przedmiotowe- objawy u pacjenta, • Badanie dodatkowe- laboratoryjne, hematologiczne, biochemiczne krwi, surowicy i innych płynów ustrojowych, badanie moczu (bad biochem i badanie osadu), badanie treści żwacza,
|
|
|
Co wchodzi w skład badania klinicznego? începe să înveți
|
|
• Badania histopatologiczne i laboratoryjne punktatu, np. szpik kostny, punktakt z jamy otrzewnowej, Badania anatomopatologiczne i histopatologiczne, sekcyjne.
|
|
|
Co wchodzi w skład badania klinicznego? începe să înveți
|
|
• Badanie mikrobiologiczne, serologiczne, parazytologiczne, metody obrazowania pośrednie (RTG, USG, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny) i bezpośrednie (endoskopia, laparoskopia),
|
|
|
începe să înveți
|
|
nauka zajmująca się opisem i grupowaniem objawów choroby, stanowiąc podstawę diagnostyki, ale bez wnikania w przyczyny. W badaniach uwzględnia się anatomiczno- morfologiczne zmiany chorobowe oraz zaburzenia funkcji fizjologicznych chorego organizmu
|
|
|
începe să înveți
|
|
Zaobserwowane cechy pacjenta (czynnościowe i anatomiczne), które może ocenić lekarz lub właściciel. Oceniane cechy mogą być podstawą do scharakteryzowania stanu czynnościowego ustroju, jego narządów i tkanek zarówno w stanie zdrowia, jak i choroby
|
|
|
Opis jednostki chorobowej. începe să înveți
|
|
Opis jednostki chorobowej.
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
2. Wywód choroby (pathogenesis) începe să înveți
|
|
mechanizm powstawania zmian chorob, np. w niestrawności kwaśnej u bydła złe żywienie powoduje nadprodukcję kw mlek w żwaczu, który powoduje wzrost ciśń osmo, przejście płynów krwi do żwacza i rozwodnienie treści. Ustaje praca wymoczków, spada pH
|
|
|
începe să înveți
|
|
(symptomata) - fizykalne, z badań laboratoryjnych i dodatkowych. Podział objawów chorobowych:
|
|
|
începe să înveți
|
|
(obiektywne, stwierdzone badaniem klinicznym)
|
|
|
începe să înveți
|
|
(subiektywne, dane z wywiadu)
|
|
|
începe să înveți
|
|
(wywołane przez pierwotny czynnik choroby)
|
|
|
începe să înveți
|
|
(następstwa objawów pierwotnych, np. odwodnienie po biegunce przy kolibakteriozie)
|
|
|
începe să înveți
|
|
(zaczerwienienie, rumień)
|
|
|
începe să înveți
|
|
(podwyższona temperatura, przyspieszone tętno)
|
|
|
începe să înveți
|
|
(patognomiczne), np. szczękościsk, ochrypły głos, zez, wodowstręt, ślinienie się to objawy swoiste wścieklizny
|
|
|
începe să înveți
|
|
(przypadkowe), np. biegunka, kaszel, gorączka
|
|
|
4. Zmiany anatomopatologiczne (laesiones anatomopathologicae) începe să înveți
|
|
- charakterystyczne dla danej choroby zmiany w narządach wewnętrznych stwierdzone sekcyjnie, np. ciałka Negriego w mózgu przy wściekliźnie, perełki gruźlicze przy gruźlicy, wybroczyny w nagłośni, nerkach i błonie śluzowej żołądka przy pomorze świń
|
|
|
începe să înveți
|
|
(diagosis) - identyfikacja choroby lub syndromu chorobowego, wniosek wynikający z badań subiektywnych i obiektywnych oraz w oparciu o badania dodatkowe,
|
|
|
6. Przebieg choroby (decurbitus morbi) începe să înveți
|
|
• Podkliniczny (morbus subclinicus) - w badaniu fizykalnym niewidoczne są objawy kliniczne, różnice widoczne są tylko w badaniach laboratoryjnych
|
|
|
6. Przebieg choroby (decurbitus morbi) începe să înveți
|
|
• Podostry (morbus subacutus) - widoczne są słabo wyrażone objawy kliniczne, np. biegunka dopiero po wysiłku fizycznym • Ostry (morbus acutus) • Przewlekły (morbus chronicus)
|
|
|
W przebiegu może nastąpić începe să înveți
|
|
zaostrzenie (excerebratio) lub złagodzenie (remissio) objawów chorobowych.
|
|
|
începe să înveți
|
|
(prognosis) - pomyślne, ostrożne, niepomyślne,
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
Rodzaje rozpoznania ze względu na jego poprawność. începe să înveți
|
|
• Poprawne (d. certa), • Prawdopodobne (d. probabius) - podejrzenie choroby (suspectio morbi), • Niepewne (incerta) - brak pewności co do słuszności diagnozy, • Błędne (d. falsa)
|
|
|
Ocena wieku krów - po wygladzie rogów începe să înveți
|
|
• 2-4 tygodnie - zgrubienie naskórka w miejscu, w którym pojawi się róg, • 2 m- ce - wyraźne, lecz jeszcze ruchome jądro rogu wielkości pestki wiśni, • 3-m-ce - nieruchome jądro rogu, • 6 m-cy - róg długości 5 cm, • 1 rok - 10 cm, • 18 miesięcy - 15 cm
|
|
|
Występowanie wielokrotnych pierścieni na rogach pozwala începe să înveți
|
|
ilość ciąż. 1 pierścień pojawia się, zależnod rasy, w 2-3 r ż. Po ocieleniu się przybywa pierścień. U krów, które nie były w ciąży, pierścień się nie pojawia. Jeśli poroni to są 2 pierścienie leżące blisko siebie (wtedy tylko pół roku).
|
|
|
Ocena wieku krów Po uzębieniu începe să înveți
|
|
W 1 tyg życia mleczne zęby sieczne są ułożone dachówkowato koło siebie. Dopiero po ukończeniu 1 m-ca życia łuk zębowy się rozszerza i zęby układają się koronami obok siebie. Wymiana uzębienia następuje między 1,5 a 2,5 rokiem życia.
|
|
|
începe să înveți
|
|
• 5 lat- jedna trzecia powierzchni językowej I1 zostaje starta, • 6 lat- połowa powierzchni językowej I1 zostaje starta, • 7 lat- połowa powierzchni językowej I2 zostaje starta, • 8 lat- połowa powierzchni językowej I3 zostaje starta,
|
|
|
începe să înveți
|
|
• 9 lat- powierzchnia trąca I1 obejmuje prawie całą powierzchnię językową, • 10 lat- powierzchnie trące są czworokątne, • 12-13 lat- powierzchnia trąca jest okrągła, • 14-15 lat- powierzchnia trąca jest podłużnie owalna.
|
|
|
începe să înveți
|
|
wynaczynienia krwi do błony śluzowej poza łożysko naczyniowe. Mogą być punkcikowate, prążkowane lub rozlane lub mogą mieć postać krwawych podbiegnięć.
|
|
|
începe să înveți
|
|
Jest to uciskanie zaczerwienionej błony śluzowej. Pozwala określić czy zaczerwienienie spowodowane jest przekrwieniem czy wybroczynami. Wybroczyny nie bledną przy ucisku, zaś przekrwienie blednie.
|
|
|
începe să înveți
|
|
Jest to stan ogólny oceniany w badaniu klinicznym. W badaniu części ogólnej bierzemy pod uwagę:
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Bud ciała • Stan odży • Stan utrzym • Temperament, • Typ konstytucjonalny • Zachowanie zwierzęcia: pozycja i postawa ciała, przytomność, przyjmowanie pokarmu i wody, spojrzenie, głos, wyraz twarzy, chód i sposób poruszania się, ruchy poniewolne.
|
|
|
Kiedy u psa występują podwójne kły? începe să înveți
|
|
Są przetrwałe zęby mleczne. Na skutek tego w szczęce i żuchwie pojawiają się zarówno zęby mleczne, jak i stałe. Stan taki powoduje bolesne wady zgryzu, odkładanie się kamienia nazębnego i choroby dziąseł i przyzębia
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Mleczne siekacze przebijają się w wieku 3-4 tygodni, a wyrastają w wieku 1-2 miesięcy. Rozsuwają się w wieku 3-4 miesięcy. • Wymiana mlecznych siekaczy: 4-5 miesięcy. • Wymiana mlecznych kłów: 5-6 miesięcy.
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
rottweiler. W średniowieczu rzeźnicy używali rottweilerów do pędzenia bydła, ciągnięcia wózków z towarami i ochrony gospodarstwa.
|
|
|
începe să înveți
|
|
to głębokie zaburzenie świadomości i przytomności, objawiające się brakiem reakcji na silne bodźce i uogólnionym bezruchem. Często występuje przy uszkodzeniu pnia mózgu lub rdzenia kręgowego. Śpiączka może być też wynikiem powikłań metabolicznych
|
|
|
începe să înveți
|
|
. Śpiączka może być też wynikiem powikłań metabolicznych (cukrzyca, mocznica, encefalopatia wątrobowa), zatrucia lekami, zapalenia mózgu, krwawień, udaru, guzu lub ropnia mózgu itd. Występuje też w przypadku trypanosomozy afrykańskiej.
|
|
|
începe să înveți
|
|
To rodzaj rozpoznania klinicznego (diagnosis) polegająca na wykluczeniu innych chorób o podobnych objawach i wysunięciu rozpoznania najbardziej prawdopodobnego.
|
|
|
începe să înveți
|
|
Inaczej: objaw obiektywny, stwierdzony na podstawie badania fizykalnego (za pomocą narządów zmysłów lekarza) i klinicznego.
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Objawy przedmiotowe (obiektywne, stwierdzone badaniem klinicznym), • Objawy podmiotowe (subiektywne, dane z wywiadu), • Objawy pierwotne (wywołane przez pierwotny czynnik choroby),
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Objawy wtórne (następstwa objawów pierwotnych, np. odwodnienie po biegunce przy kolibakteriozie), • Objawy miejscowe (np. zaczerwienienie, rumień), • Objawy ogólne (podwyższona temperatura, przyspieszone tętno),
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Objawy swoiste (patognomiczne), np. szczękościsk, ochrypły głos, zez, wodowstręt, ślinienie się to objawy swoiste wścieklizny, • Objawy nieswoiste (przypadkowe), np. biegunka, kaszel, gorączka
|
|
|
începe să înveți
|
|
jest to nieswoisty objaw chorobowy, występujący zanim pojawią się objawy patognomiczne danej choroby, np. biegunka.
|
|
|
Czym jest jednostka chorobowa? începe să înveți
|
|
Jest to choroba o określonych przyczynach, objawach i przebiegu, oficjalnie uznana przez zespół specjalistów
|
|
|
Od czego bezpośrednio zależy tętno? începe să înveți
|
|
od czynności serca, a zwłaszcza siły skurczu lewej komory.
|
|
|
Co to jest objaw? (symptoma) începe să înveți
|
|
) to możliwe do zaobserwowania cechy czynnościowe i anatomiczne pacjenta, możliwe do stwierdzenia przez lekarza lub właściciela zwierzęcia. Świadczą one o stanie czynnościowym ustroju, jego narządów i tkanek zarówno w okresie choroby, jak i zdrowia.
|
|
|
începe să înveți
|
|
objaw swoisty jest objawem charakterystycznym, patognomicznym danej choroby, np. ciałka Negriego w mózgu psów przy wściekliźnie, obrzęki talarowate przy zarazie stadniczej koni
|
|
|
Czym są objawy subiektywne? începe să înveți
|
|
Inaczej są to objawy podmiotowe. Zaliczamy do nich dane z wywiadu, świąd i ból (osobiste odczucia zwierzęcia)
|
|
|
Czym jest syndrom chorobowy? începe să înveți
|
|
syndrom (zespół) chorobowy - grupa objawów klinicznych, laboratoryjnych i innych, które występując wspólnie i w określonej kolejności są charakterystyczne dla danej jednostki chorobowej,
|
|
|
începe să înveți
|
|
koty kastraty. brak testost organizm ma zaburzenia przem. materii, co wywołuje nadmierny apetyt i tycie. Po latach ma on trudności z oddaw moczu, dochodzi do zmiany pH, pows złogi fosforanów siarczanowo- magnezowych, które zatykają c. moczową,
|
|
|
începe să înveți
|
|
u bydła, dot. ukł pokarm. Uszkodzenie gałązek n. błędnego doch do przedżołądków pow skurcz zwieracza między czepcem a księgami i odźwiernika w trawieńu, czego następstwem jest opóźnienie pasażu tres pokarmowej i zwolnienie akcji serca,
|
|
|
• Syndrom tłustej wątroby u bydła începe să înveți
|
|
zaburzenia metaboliczne prowadzi do niedoboru mediatorów transportujących tłuszcze w organizmie. Tłuszcz gromadzi się wokół zrazików wątrobowych, powodując stłuszczenie wątroby
|
|
|
• Syndrom sercowo- płucny- începe să înveți
|
|
stan zapalny pęcherzyków płucnych u cieląt prowadzi do zwężenia dróg oddechowych, wywołując zmniejszone utlenowanie krwi, przerost mięśnia sercowego i jego uszkodzenie.
|
|
|
Metody poskramiania zwierząt începe să înveți
|
|
Metody poskramiania zwierząt
|
|
|
începe să înveți
|
|
podniesienie przedniej kończyny po stronie badanej, dutka- wywołuje ból, który odciąga uwagę zwierzęcia od badania. Podobno przy zakładaniu dutki zostają uwolnienie endorfiny, prowadzące do uśmierzenia bólu, poskrom.
|
|
|
începe să înveți
|
|
klucz nosowy- wyłącznie u zwierząt agresywnych, chwyt za ogon- wygięcie ogona w stronę dogłowową. Wtedy ocierają się o siebie kręgi ogona, co wywołuje ból, chwyt za f kolan- powoduje unieruchomienie k miedni, klucz pęcinowy, chwyt nosowy, poskrom.
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
oburęczny chwyt za kark, trzymanie za kark i szczękę- jedną ręką łapie się za luźną sierść na karku, zaś drugą otacza pysk, tak aby kciuk był na grzbiecie nosa, kaganiec, taśma na pysk,
|
|
|
începe să înveți
|
|
trzymanie za luźną skórę na karku. Kończyny muszą być przyciśnięte do ciała zwierzęcia lub unieruchomione przez drugą osobę, czasem koty uspokajają się po zasłonięciu oczu, kaganiec dla kota, klatka.
|
|
|
începe să înveți
|
|
jest to jeden z objawów zaawansowanej krzywicy (rachitis). W przebiegu tej choroby dochodzi do zgrubienia połączeń chrzęstno - kostnych żeber, co manifestuje się jako charakterystyczny różaniec.
|
|
|
Czym się różni udar cieplny od gorączki? începe să înveți
|
|
Podczas gorączki (febris, pyrexia) ośrodki termoregulacyjne w podwzgórzu są sprawne. Stanowi reakcję fizjologiczną organizmu, przejawiającą walkę organizmu z chorobą.
|
|
|
Czym się różni udar cieplny od gorączki? începe să înveți
|
|
Udar cieplny (siriasis) to czynnościowe przeciążenie ośrodka termoregulacji związane z upośledzoną utratą ciepła podczas wysokich temperatur otoczenia i dużej wilgotności powietrza. Często towarzyszą mu takie objawy jak drgawki, wymioty i apatia.
|
|
|
Rodzaje rozpoznania. Które jest dla lekarza najlepsze? începe să înveți
|
|
• Rozpoznanie przyczynowe (diagnosis etiologica), • Rozpoznanie etiopatogenetyczne (d. etiopathogenetica) - gdy zmiana jest zarówno przyczyną jak i mech rozw choroby, np. gdy podczas badania stwierdzamy Babesię canis w rozmazie i bladość bł śluz,
|
|
|
Rodzaje rozpoznania. Które jest dla lekarza najlepsze? începe să înveți
|
|
• Rozpoznanie objawowe (d. symptomatica)- stwierdzane w opariu o bad kliniczne na podst obj, z których wnioskujemy o zmianach wewnętrznych i zewnętrznych, • Rozp czynnościowe (d. functionalis), np. niewydolnośc krążeniowa pochodzenia sercowego,
|
|
|
Rodzaje rozpoznania. Które jest dla lekarza najlepsze? începe să înveți
|
|
• Rozpoznanie anatomiczne (d. anatomica) - np. w krzywicy, • Rozpoznanie pośmiertne (d. post mortem), • Radiologiczne, ultrasonograficzne, histologiczne, mikrobiologiczne, wczesne i późne,
|
|
|
Rodzaje rozpoznania. Które jest dla lekarza najlepsze? începe să înveți
|
|
• Rozpoznanie różnicowe- ustalenie choroby poprzez wykluczenie innych o podobnych objawach, co prowadzi do postawienia diagnozy najbardziej prawdopodobnej,
|
|
|
Rodzaje rozpoznania. Które jest dla lekarza najlepsze? începe să înveți
|
|
• Rozpoznanie prodromalne (zwiastunowe) - wczesny, nieswoisty objaw wskazujący na początek choroby, zanim pojawią się jej objawy patognomiczne, • Rozpoznanie przez leczenie.
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Nadmierne poty ogólne • Nadmierne poty miejscowe • Pot złowonny • Poty wonne • Poty barwne • Zmniejszone pocenie -suchość skóry, brak pocenia
|
|
|
începe să înveți
|
|
wyst objaw w chorobie Gravesa-Basedowa gdzie powieka górna nie nadąża za ruchem gałki w dół. Na skutek zaburzenia współdziałania ruchów górnej powieki i g. ocznej przy śledzeniu obniżającego się przedmiotu g. oczna porusza się szybciej od powieki
|
|
|
Różnica w sposobie gojenia nadżerki i wrzodu începe să înveți
|
|
wrzód z blizną, nadżerka bez
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Grupa 1 - Owczarki i inne psy pasterskie, z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła • Grupa 2 - Pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy • Grupa 3 - Teriery
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Grupa 4 – Jamniki wykorzystywane do polowań i wypłoszenia zwierząt z nor • Grupa 5 - Szpice i psy w typie pierwotnym • Grupa 6 - Psy gończe i rasy pokrewne • Grupa 7 - Wyżły
|
|
|
începe să înveți
|
|
• Grupa 8 - Aportery, płochacze i psy dowodne • Grupa 9 - Psy ozdobne i do towarzystwa • Grupa 10 – Charty
|
|
|