Întrebare |
Răspuns |
începe să înveți
|
|
Zdolnośc prawna do zawierania umów została bardzo jasno wyrażona w CC. Stronom zapewniono swobodę zarówno co do treści zobowiązania jak i formy. Ważnośc była uzależniona od prawidłowości powzięcia decyzji. Wyjątkowo konkretna forma była wymagana przy:
|
|
|
începe să înveți
|
|
przedmałżeńskiej umowie majątkwej, darowiźnie, i ustanowieniu hipoteki
|
|
|
Unieważnienie umowy w CC. începe să înveți
|
|
Bardzo trudno było uzyskać stwierdzenie nieważności wg CC. Szeroko interpretowano zasadę volenti non fit iniura. Unieważnienie mogło nastąpić jeżeli strona udowodnila istnienie wady oświadczenia woli: błąd, podstęp, groźba drugiego kontrahenta.
|
|
|
Warunki ważności umowy wg CC. începe să înveți
|
|
1) zdolność stron do zaciągania zobowiązań 2) prawidłowo podjęte oświadczenie woli 3) godziwa przyczyna zobowiązania 4) przedmiot zobowiązania musiała stanowić rzecz zbywalna
|
|
|
Kazuzalność zobwiązań w CC. începe să înveți
|
|
CC ważność umów uzależniał od istnienia przyczyny zgodnej z dobrymi obyczajami.
|
|
|
începe să înveți
|
|
Treść umowy wg BGB była bardziej ograniczona niż w CC. musiała być ona zgodna z zasadami uczciwości i dobrą wiarą. Zakazane były umowy lichwiarskie i wykorzystujące czyjeś trudne położenie lub niedoświadczenie.
|
|
|
începe să înveți
|
|
Postanowienia BGB w kwestii treści umów wyznaczyły nowy kierunek w prawie cywilnym. odobne zasady zostały zawarte w w nowelizacji ABGB z 1916r. i polskim kodeksie zobowiązań z 1933r.
|
|
|
începe să înveți
|
|
W CC umowę o pracę nazywano najmowaniem robót. Za essentiala negotii takiej umowy uznawano dwa warunki: jedna strona zobowiązywała sie do świadczenia pewnych usług, a druga do zapłaty za nie. Przyjęto zasadę równości stron, ale uprzywilejowany był
|
|
|
începe să înveți
|
|
pracodawca ponieważ w przypadku sporu przyjmowano prawdziwość jego oświadczeń o wynagrodzeniu i zapłacie. Zmiany w sytuacji pracownika wobec pracodawcy przyniósł dopiero XXw. m.in. nowelizacja ABGB z 1916r. nakładająca pewne obowiązki na pracodawcę.
|
|
|
Kiedy nastąpiła widoczna zmiana sytuacji robotników? începe să înveți
|
|
Pośredni wpływ miała na to rewolucja przemyslowa, pracodawcy wyzyskiwali tanią siłę roboczą, co powodował napięcia społeczne. Państwo dla ich rozładowania musiało wprowadzić nowe reguły chroniące pracowników.
|
|
|
începe să înveți
|
|
Z przepisów o charakterze administracyjnym wyodrębniono prawo pracy. Zakazano pracy małoletnim i kobietom ciężarnym, wprowadzono inspekcje pracy, prawo do strajków, ubezpieczenia, emerytury i renty.
|
|
|
Polepszanie sytuacji pracowników w Polsce. începe să înveți
|
|
Polepszanie sytuacji pracowników w Polsce. Regulacje dotyczące prawa pracy zostały zawarte w dwóch rozporządzeniach prezydenta z 928 r. - umowa o pracę pracowników umysłowych i umowa o pracę robotników. Przepisy te zostały uchylone dopiero w momencie
|
|
|
începe să înveți
|
|
wprowadzenia kodeksu pracy w 1974 r. W 1918 r. ustanowiono ośmiogodzinny dzień pracy.
|
|
|
începe să înveți
|
|
O ile CC wymagał kauzalności przy zawieraniu umów majątkowych o tyle BGB uzawał wiele umów abstrakcyjnych. W przypadku przyrzeczenia zapłaty i uznania długu wystarczyło samo porozumienie stron. Przed sądem wystarczyło, że wierzyciel udowodnił zaistnienie
|
|
|
începe să înveți
|
|
zaistnienie takiego porozumeinia, aby uznano jego rszczenie. Miało to przyśpieszyć obrót prawny.
|
|
|
începe să înveți
|
|
Umowy adhezyjne polegały na tym, że jedna strona przedstawiała gotowy formularz z warunkami zawarcia umoy, a druga taki formularz podpisywała bez możłiwości jego modyfikowania.
|
|
|
Zobowiązania pieniężne w polskim kodeksie zobowiązań 1933. începe să înveți
|
|
Istotną kwestią w przypadku zobowiązań pieniężnych było to w jakim stopniu dłużnik ma pokryć zobowiązania w przypadku znacznego obniżenia wartości pieniądza. W kodeksie 1933 przyjmowano zasadę nominalizmu, która oznaczała, że dłużnik zwraca wierzycielowi
|
|
|
începe să înveți
|
|
taką kwotę, do jakiej się zobowiązał, bez względu na rzeczywistą wartość pieniądza. Ale możliwe było odstąpienie od tej zasady i zastosowanie waloryzacji. Mogło to nastąpić albo w samej umowie albo na drodze sądowej. Strony mogły w umowie określić jak
|
|
|
începe să înveți
|
|
... ma być spłacony dług w przypadku gdyby pieniądz stracił na wartości (np. w towarach lub złocie), sąd mógł rozwiązać umowę stosując klauzulę rebus sic stantibus.
|
|
|
Co to była klauzula rebus sic stantibus? începe să înveți
|
|
klauzula rebus sic stantibus oznaczała, że umowa była uznawana za ważną jeżeli w sposób istotny nie zmieniły sie okoliczności towarzyszące jej zawarciu.
|
|
|
Jakie były podstawy odpowiedzialności cywilnoprawnej w kodeksach XIX i XX w.? începe să înveți
|
|
W kodeksach XIX i XX w. istniały dwie podstawy odpowiedzialności cywilnoprawnej: ex contractu (z niewykonania lub niewłaściwego wykonania umowy) oraz ex delicto (z zachowania niezgodnego z prawem)
|
|
|
Co było warunkiem koniecznym odpowiedzialnośnosci cywilnoprawnej? începe să înveți
|
|
Warunkiem koniecznym odpowiedzialności cywilnoprawnej było istnienie winy. Roszczenie odszkodowawcze moglo byc wniesione w przypadku wyrządzenia szkody, która była definiowana jako dokonanie uszczerbku na majątku, osobie czy prawach drugiego.
|
|
|
Jakie rodzaje szkody wyróżnial ABGB? începe să înveți
|
|
BGB wyróżniał dwa rodzaje szkody: rzeczywistą, która mogła powstać na skutek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy albo na skutek czynu niedozwolonego oraz utraconych korzyści-utracenia zysku, jaki dana osoa mogłaby osiągnąć, gdyby nie zdarzenie
|
|
|
începe să înveți
|
|
... to udaremniające. Polski kodeks zobowiązań z 1933r. dozwalał także na wystąpenie z roszczeniem o odszkodowanie za krzywdę moralną.
|
|
|
Obowiązek odszkodowawczy w ABGB. începe să înveți
|
|
ABGB uzależniał odpowiedzialność odszkodowawczą od stopnia winy. Zostały wyróznione trzy takie stopnie: dolus (zły zamiar), rażące niedbalstwo (culpa lata) oraz zwykłe niedbalstwo (culpa levis). W dwóch pierwszych przypadkach poszkodowanemu przysługiwało
|
|
|
începe să înveți
|
|
... pełne odszkodowanie. W przypadku culpa levis tylko pokrywające rzeczywiste szkody. ABGB uwzgldniał też zasady słuszności. Sąd mógł np. zasądzić część odszkodowania jeżeli osoba odpowiedzialna była chora psychicznie lub niedojrzała.
|
|
|
Jakie warunki określają odpowiedzialnośc odszkodowawczą z tytułu czynu zabronionego? începe să înveți
|
|
Odpowiedzialnośc z tytułu czynu zabronionego określają cztery warunki: powstanie szkody, zawinienie, normalny związek przyczynowy między działaniem strony a powstaniem szkody, bezprawność czynu
|
|
|
Na jakich podstawach opiera się obowiązek odszkodowawczy? începe să înveți
|
|
Obowiązek odszkodowawczy opiera się na trzech podstawach: zasadzie winy, zasadzie słuszności i zaadzie ryzyka.
|
|
|
Na czym polega zasada winy? începe să înveți
|
|
Zasada winy polega na tym, że odpowiedzialnosc z tytułu czynów zabronionych można ponosić za zachowania swoje lub osób, nad którymi sprawuje się nadzór (odpowiedzialnosc w nadzorze) lub, którym zleciło się wykonanie jakiegoś zdania (odpowiedzialnosc)
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
Na czym polega zasada słuszności? începe să înveți
|
|
Zasada słuszności polega na tym, że osoba pełniąca nadzór może uwolnić się od odpowiedzialności zqa zachwanie podopiecznego jeżeli udowodni, że wszystkie swoje obowiązki spełniała należycie. Wtedy odpowiedzialność może spść na samego sprawcę.
|
|
|
Za czym polega zasada ryzyka? începe să înveți
|
|
Zasada ryzyka polega na tym, że ponosi się odpowiedzialność odszkodowawczą za skutki, nie jest to zależne od winy. Odnosi sie do przedsiębiorców, którzy prowadzą działalność gospodarczą korzystną dla siebie a niebezpieczną dla otoczenia. W przypadku pozwu
|
|
|
începe să înveți
|
 |
ciężar dowodu spoczywa na pozwanym. W poldkim kodeksie zobowiązań z 1933 r. była zawarta zasada, że pozwany przedsiębiorca musi udowodnić, że szkoda powstała wyłącznie z winyy poszkodowanego llub osoby tzrzeciej albo na skutek działania sił natury.
|
|
|
Czy przedsiębiorcy sami ponoszą obiektywną odpowiedzialność odszkodowawczą? începe să înveți
|
|
Przedsiębiorcy nie ponoszą sami obiektywnej odpowiedzialności odszkodowawczej, zostaje ona przenoszona na ubezpieczyciela, który na podstawie umowy ubezpieczenia ponosi ciężar odszkodowania.
|
|
|
Prawo handlowe w kodyfikacjachXIX w. începe să înveți
|
|
Po raz pierwszy prawo handlowe zostało wyodrebnione z praw prywatnego we francuskim Code de commerce z 1807r. Kolejny zbiór przzepisów z zakresu prawa handlowego został opracowany w Norymberdze w 1861r. Wszedł on w życie w Austrii rok później. W Polsce
|
|
|
începe să înveți
|
|
... kodeks handlowy wszedł w życie w 1834 r., równocześniez kodeksem zobowiązań i w całości obowiązywał do 1964 r. ZWszystkie jego przepisy zostały całkowicie uchylone dopiero w 2000 r. kiedy to wszedł w życie kodeks spółek handlowych.
|
|
|
Wymień kryteria określania prawa zawodu kupieckiego przyjęte przez nowożytne kodyfikacje prawa cywilnego. începe să înveți
|
|
Nowożytne kodeksy prawa handlowego przyjmowały jeden z tzrech kryteriów określania prawa zawodu kupieckiego: przedmiotowy (Francja), podmiotowy (Niemcy i Polska) i mieszany (przedmiotowo-podmiotowy (Austria)
|
|
|
Na czym polegał system przedmiotowy prawa handlowego? începe să înveți
|
|
System przedmiotowy pprawa handlowego za kupca uznawal każdego kto pośredniczył w obrocie dóbr.
|
|
|
Na czym polegało kryterium podmiotowe? începe să înveți
|
|
Kryterium podmiotowe uznawało normy prawne odnoszące się do osób zawodowo trudniących się czynnościami handlowymi.
|
|
|
Na czym polegało kryterium mieszane? începe să înveți
|
|
Kryterium mieszane przyjmowało trzy rodzaje czynności handlowych: obiektywne (które są czynnościami handlowymi niezależnie od dokonującego je podmiotu), subiektywne ()które nadają wykonującemu je podmiotowi charakter kupca) i mieszane (które są
|
|
|
începe să înveți
|
|
... czynnościami handlowymi tylko wtedy gdy są dokonywane przez kupca.
|
|
|
Jakie są podstawowe instytucja prawa handlowego? începe să înveți
|
|
Podstawowymi instytucjami prawa handlowego są spółki i papiery wartościowe.
|
|
|
Dokonaj podziału spółek i omów je. începe să înveți
|
|
Podstawowy podziałem spółek jest podział na spółki osobowe i kapitałowe. W spółce osobowej podstawowym elementem są wspólnicy, w spółce kapitałowej dycydujące znaczenie ma kapitał. W nspółce osobowej każdy wspólnik odpowiada w całości majątkiem osobistym
|
|
|
începe să înveți
|
|
... w spółce kapitałowej odpowiada się tylk odo wysokości wniesionego kapitału. Spółki osobowe dzielimy na jawne i komandytowe. W spółce jawnej każdy wspólnicy prowadzą we wspólnym imieniu przedsiębiorstwo zarobkowe, w spółce komandytowej co najmniej jeden
|
|
|
începe să înveți
|
|
... całym majątkiem, a jeden tylko do określonej wysokości zwanej sumą komandytową. Spólki kapitałowe dzilimy na spółki z ograniczoną odpowiedzialnościa i spółnki akcyjne.Sp. z o.o. charakteryzuje się tym, że wspólnicy odpowiadają do wysokości wniesionych
|
|
|
începe să înveți
|
|
...... wkładów i mogą wnieść pozew o rozwiązanie spółki. Spólka akcyjna polega na tym, że kapatał zakładowy dzieli ssię na udziały, czyli akcje o równej wartości nominalnej.
|
|
|
Jakie znasz rodzaje papierów wartościowych w prawie handlowym? începe să înveți
|
|
Weksel i czek. Weksel to papier wartościowy, w którym wystawca przyrzeka zapłatę określonej kwoty. Jeżeli zapłacic ma on sam mówimy o wekslu własnym, jeżeli osoba trzecia, zwana trasatem - o wekslu trasowanym. Czek jest poleceniem wypłaty określonej kwoty
|
|
|
începe să înveți
|
|
... skierowanym do banku jako trasata.
|
|
|