Întrebare |
Răspuns |
jakie rzymianie wyróżniali czynności prawne? începe să înveți
|
|
mortis causa i inter vivos
|
|
|
mortis causa - co to znaczy începe să înveți
|
|
|
|
|
inter vivos - co to znaczy începe să înveți
|
|
|
|
|
przykłady czynności mortis causa începe să înveți
|
|
testament, kodycyl, legaty, darowizny na wypadek śmierci
|
|
|
ewolucja instytucji testamentu - od czego do czego începe să înveți
|
|
publiczne formy testamentu, pozorna mancypacja, testament holograficzny
|
|
|
w jakich okresach prawa dziedzica należało wyznaczyć w ściśle określonych słowach? începe să înveți
|
|
klasycznego i przedklasycznego
|
|
|
gdzie musiało znaleźć się ustanowienie dziedzica? începe să înveți
|
|
|
|
|
dziedzic był ustanawiany do jakiej części spadku? începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
nieformalny list do spadkobierców, zawierający fideikomisy
|
|
|
od czego zaczynał się kodycyl? începe să înveți
|
|
Proszę Cię i polecam Twojej uczciwości
|
|
|
începe să înveți
|
|
nabycie corpusu z zamiarem posiadania rzeczy dla siebie. rzecz musiała być niczyja lub porzucona przez właściciela z zamiarem pozbycia się jej
|
|
|
czy znalezienie jest tytułem nabycia własności? începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
Sdawca przewidywał narodziny dziecka. Miało dziedziczyć po nim. Żona nie była w ciąży. Brak dziecka oznaczałby dziedziczenie przeciwtestamentowe. Spadkodawca chciał pominąć dziedziców ustawowych. Spadek przekazano substytutowi.
|
|
|
începe să înveți
|
|
podstawienie, wyznaczenie drugiego spadkobiercy w razie gdyby spadkobierca pierwotny nie mógł lub nie chciał objąć spadku
|
|
|
kogo dotyczyła substytucja începe să înveți
|
|
niepełnoletnich dzieci (substytucja pupilarna) czy chorych umysłowo (wprowadzona przez Justyniana substytucja quasi pupilarna)
|
|
|
începe să înveți
|
|
osoby, które wcześniej znajdowały się pod władzą spadkodawcy, ale w momencie jego smierci stawały się sui iuris
|
|
|
istotny element testamentu începe să înveți
|
|
wydziedziczenie pozostałych osób, które otrzymałyby spadek w dziedziczeniu beztestamentowym
|
|
|
wydziedziczenie sui heredes - kogo i jak należało wydziedziczyć începe să înveți
|
|
synów imiennie, córki i pozostałych krewnych w sposób ogólny
|
|
|
zachowek - ile musiał początkowo wynosić (przed justynianem) începe să înveți
|
|
|
|
|
ab intestato - co to znaczy începe să înveți
|
|
|
|
|
zachowek - ile musiał póxniej wynosić (za justyniana) începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
jednostronne rozrządzenie ostatniej woli ustanawiające dziedzica
|
|
|
co powodowało wyznaczenie konkretnych dziedziców do konkretnych rzeczy? începe să înveți
|
|
|
|
|
prawo archaiczne - formy testamentu începe să înveți
|
|
testamentum calatis comitiis, testamentum in procinctu
|
|
|
na czym polegał testamentum calatis comitiis, începe să înveți
|
|
wyznaczeniu dziedzica podczas zgromadzenia ludowego. mógł być sporządzony jedynie dwa razy do roku, kiedy to takie zgromadzenia miały miejsce.
|
|
|
testamentum in procinctu - na czym polegał începe să înveți
|
|
Testator oświadczał wolę w obecności kilku najbliżej stojących w szyku bojowym.
|
|
|
w drodze interpretacji XII tablic wyksztalcił się jaki testament? începe să înveți
|
|
|
|
|
Co stanowiło początek i podstawę całego testamentu? începe să înveți
|
|
Początek i podstawę całego testamentu stanowiło ustanowienie dziedzica (heredis institutio). Bez tego testament był nieważny.
|
|
|
începe să înveți
|
|
testator podstawiał swojemu niedojrzałemu dziecku dziedzica na wypadek gdyby dziecko zmarło przed osiągnięciem dojrzałości a po śmierci ojca.
|
|
|
Co to było substitutio quasi-pupillaris? începe să înveți
|
|
Substitutio quasi-popularis polegało na tym, że ascendenci chorego psychicznie ustanawiali dla niego spadkobiercę na wypadek, gdyby ten zmarł nie odzyskawszy zdrowia.
|
|
|
începe să înveți
|
|
sprzedaż całego majątku za pomocà mancypacji (5 świadków+ libripens) osobie zaufanej- familiae emptorowi, który otrzymuje instrukcje jak rozporządzić testamentem
|
|
|
începe să înveți
|
|
ustne polecenie (testament mancypacyjny)
|
|
|
testament mancypacyjny później începe să înveți
|
|
familiae emptor nie nabywał własności majątku, a stawał się jedynie wykonawcą testamentu (ze względu na nuncupatio w formie pisemnej)
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
w ktorym wieku zaczeto stosowac testament pretorski? începe să înveți
|
|
|
|
|
na czym polegało bonorum possesio? începe să înveți
|
|
osoba która pierwsza przedstawiła testament pretorowi otrzymywała bonorum possessio
|
|
|
testament holograficzny - co to începe să înveți
|
|
testament holografwłasnoręcznie napisany przez testatora, opatrzony jego podpisem, bez obecności świadków. iczny - co to
|
|
|
okres poklasyczny - jaka forma testamentu începe să înveți
|
|
wpisanie ostatniej woli do akt sądowych lub złożenia jej w kancelarii cesarza. zny - jaka forma testamentu
|
|
|
începe să înveți
|
|
Mógł być sporządzony w dowolny sposób, był ważny nawet bez wyznaczenia dziedzica, poprzez rozdysponowanie za pomocą legatów
|
|
|
Semel heres, semper heres.- co znaczy începe să înveți
|
|
Raz ustanowiony dziedzicem jest nim na zawsze.
|
|
|
czy w testamencie żołnierskim obowiązywała zasada semel heres semper heres? începe să înveți
|
|
|
|
|
dziedziczenie beztestamentowe - kiedy miało miejsce începe să înveți
|
|
zmarły nie pozostawił testamentu lub był on nieważny lub nieskuteczny
|
|
|
jak ewoluowało dziedziczenie beztestamentowe începe să înveți
|
|
|
|
|
dziedziczenie beztestamentowe w prawie XII tablic începe să înveți
|
|
po zmarłym dziedziczyli tylko agnaci, czyli osoby podlegające patria potestas
|
|
|
începe să înveți
|
|
członkowie rodziny pozostający pod władzą ojca rodziny
|
|
|
începe să înveți
|
|
ustanowienie kilku stopni dziedziczenia na wypadek, gdyby pierwszy (institutus) nie mógł przyjąć spadku.
|
|
|
czy wola testatora mogła zostać zmieniona w każdej chwilii? începe să înveți
|
|
|
|
|
dwa momenty przy dziedziczeniu începe să înveți
|
|
chwilę powołania do spadku (delatio) i chwilę nabycia spadku (acquistio hereditatis).
|
|
|
hereditias institutio - czym było începe să înveți
|
|
|
|
|
czy można było ustanowić nasciturusa jako dziedzica? începe să înveți
|
|
|
|
|
zawsze na końcu substytucji pospolitej kogo ustanawiano dziedzicem? începe să înveți
|
|
niewolnika obdarzając go jednocześnie wolnością
|
|
|
începe să înveți
|
|
legat dla żony pod warunkiem potestatywnym ujemnym – pozostanie we wdowieństwie. Można było otrzymać legat, jeśli przyrzekło się stypulacyjnie przysporzenie w momencie działania sprzecznego z warunkiem
|
|
|
inne postanowienia w testamencie începe să înveți
|
|
– wyzwolenie niewolników, cząstkowe przysporzenia (legaty i fideikomisy), powołanie opiekunów, darowizny na wypadek śmierci oraz rozmaite polecenia
|
|
|
pierwotne sposoby nabycia własności w prawie rzymskim începe să înveți
|
|
zawłaszczenie, akcesja, przerobienie, nabycie własności na pożytkach, znalezienie skarbu i zasiedzenie
|
|
|
pochodne sposoby nabycia własności începe să înveți
|
|
mancypacja, in iure cessio, tradycja
|
|
|
nabycie pochodne - co to jest începe să înveți
|
|
uzyskanie prawa podmiotowego od innej osoby, która to prawo przenosi na nabywcę
|
|
|
w razie niepoprawności testamentu za co go uznawano? începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
rodzaj zapisu polegający na nieformalnym poleceniu przez testatora wydania pewnych składników majątku spadkowego osobie trzeciej, zwanej fideikomisariuszem
|
|
|
zasada nemo proparte testatus pro parte intestatus decedere potest începe să înveți
|
|
Nikt sam nie może umrzeć pozostawiając dziedzica do części spadku, część zaś beztestamentowo
|
|
|
w testowaniu z czym ściera się zasada swoboedy testowania începe să înveți
|
|
z zasadą solidarności rodzinnej
|
|
|
trzy przykłady dziedziczenia beztestamentowego w prawie rzymskim începe să înveți
|
|
ustawa XII tablic, edykt pretorski, nowele justyniańskie
|
|
|
începe să înveți
|
|
legat windykacyjny, legat damnacyjny, legat sinendi modo, legat per praeceptionem
|
|
|
începe să înveți
|
|
zapisanie w testamencie określonych dóbr osobie niebędącej spadkobiercą
|
|
|
czy legaty mogły zostać ustanowione w kodycylu? începe să înveți
|
|
|
|
|
czy fideikomisy mogły zostać ustanowione w kodycylu? începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
skrypt pytania rudnickiego zobacz
|
|
|
începe să înveți
|
|
skrypt pytania rudnickiego zobacz
|
|
|
Legat sinendi modo - co to începe să înveți
|
|
był legatem pośrednim, który zobowiązywał spadkobiercę do zezwolenia na zabranie danej rzeczy;
|
|
|
Legat per praeceptionem – începe să înveți
|
|
pozwalał natomiast jednemu z dziedziców zabrać konkretną rzecz przed podziałem spadku. W 40 r. p.n.e. została ustanowiona kwarta faldycyjska, która nakazywała ¼ spadku pozostawić wolną od obciążeń
|
|
|
od czasów kogo fideikomis stał się prawnym obowiązkiem? începe să înveți
|
|
|
|
|
w czasach kogo zrownano fideikomisy z legatami? începe să înveți
|
|
|
|
|
przy legacie windykacyjnym legatariusz mógł domagać się wydania przedmiotu za pomocą începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
osoba na rzecz której dokonano cząstkowego przysporzenia
|
|
|
legatariusz legatu damnacyjnego miał wobec dziedzica skargę începe să înveți
|
|
o charakterze „jakby z kontraktu” zwaną actio ex testamento o wypełnienie treści zapisu
|
|
|
w legacie damnacyjnym można było începe să înveți
|
|
|
|
|
legatariusz legatu sinendi modo miał w stosunku do dziedzica skargę începe să înveți
|
|
jakby z kontraktu” zwaną actio ex testamento
|
|
|
za pomocą legatu sinendi modo można było începe să înveți
|
|
zapisać rzecz należącą do spadkodawcy lub spadkobiercy ale nie cudzą. więc coś pomiędzy windykacyjnym a damnacyjnym
|
|
|
începe să înveți
|
|
daleko posunięty formalizm
|
|
|
începe să înveți
|
|
zezwalało nieważny ze względu na rodzaj rzeczy legat windykacyjny traktować jako damnacyjny
|
|
|
konstytucja cesarza Konstantyna znosiła începe să înveți
|
|
wymóg używania w legatach określonych słów
|
|
|
începe să înveți
|
|
40 p.n.e. testator może rozdysponować spadek w formie zapisów do wysokości nieprzekraczającej 3/4 wartości majątku gdyż 1/4 masy spadku powinna przypaść spadkobiercy
|
|
|
începe să înveți
|
|
1/4 masy spadku która powinna przypaść spadkobiercy, resztę majtku można rozdysponować w formie zapisów (później najpierw od majątku odliczano kase na pogrzeb, wyzwolonych niewolników i dopiero potem z tego 1/4)
|
|
|
începe să înveți
|
|
zapis powierniczy, nieformalna prośba do spadkobiercy o wydanie przysporzenia majątkowego wskazanej osobie
|
|
|
fideikomis początkowo stwarzał jedynie începe să înveți
|
|
|
|
|
zapisem powierniczym (fideikomisem) można było obciążyć începe să înveți
|
|
każdą osobę która otrzymała coś ze spadku (czyli legatariusz czy fideikomisariusza też)
|
|
|
începe să înveți
|
|
rozporządzał poszczególnymi rzeczami
|
|
|
începe să înveți
|
|
prośba o przekazanie całego majątku spadkowego lub jego części ułamkowej wskazanej osobie
|
|
|
senatus consultum Trebellianum începe să înveți
|
|
55 r. w razie przekazania spadku fideikomisariuszowi podmiotem wszystkich powództw przysługujących dotąd dziedzicowi i przeciw niemu stawał się fideikomsariusz uniwersalny
|
|
|
pretor udzielał fideikomisariuszowi i przeciw niemu începe să înveți
|
|
|
|
|
co mogła zrobić osoba w razie nieotrzymania zachowku începe să înveți
|
|
mogła wnieść skargę obalającą testament. Oznaczało to dojście do dziedziczenia przeciwtestamentowego materialnego
|
|
|
osoby, których zachowek był niepełny jaką skargę mogły wnieść? începe să înveți
|
|
Osoby, których zachowek był niepełny, mogły wnieść actio ad supplendam legitimam, dzięki której dochodziło do uzupełnienia zachowku
|
|
|
system rezerwy spadkowej - na czym polega începe să înveți
|
|
polega na podziale spadku, z mocy przepisów prawa, na co najmniej dwie części, z których co najmniej jedna – zwana nierozporządzalną – nie podlega zasadzie swobody testowania.
|
|
|
osoby określone przez prawodawcę- jak się nazywają w systemie rezerwy spadkowej începe să înveți
|
|
|
|
|
gdzie funkcjonuje system rezerwy spadkowej începe să înveți
|
|
|
|
|
czym ma prawo rozporządzać spadkodawca w systemie rezerwy spadkowej începe să înveți
|
|
jedynie częścią rozrządzalną
|
|
|
ile obecnie wynosi zachowek w polsce? începe să înveți
|
|
2/3 tego, co przysługiwałoby w ramach dziedziczenia ustawowego
|
|
|
najważniejsza różnica między zachowkiem a rezerwą începe să înveți
|
|
W instytucji zachowku natomiast spadkobierca musi sam wystąpić z powództwem o zachowek, a w rezerwie nie
|
|
|
wyjątki od zasady semel heres semper heres începe să înveți
|
|
|
|
|
wyjątki od zasady Nemo pro parte testatus pro parte intestatus decedere potest începe să înveți
|
|
testament żołnierski, dziedziczenie przeciwtestamentowe
|
|
|
po jakim czasie testament żołnierski tracił ważność începe să înveți
|
|
rok po zakończeniu służby
|
|
|
słowo res - co mogło oznaczać w prawie rzymskim începe să înveți
|
|
sprawę, okoliczność, wydarzenie, proces, przedmiot sporu.
|
|
|
începe să înveți
|
|
pojedynczy, wyodrębniony, samodzielny przedmiot materialnego, przeznaczony do obrotu
|
|
|
începe să înveți
|
|
rzeczy których dotknąć nie można bezpośrednio – twory abstrakcyjne istniejące z mocy prawa np.: prawa spadkowe, służebności, wierzytelności, itd.
|
|
|
rzeczy, które podlegały prawu boskiemu începe să înveți
|
|
|
|
|
rzeczy, które podlegały prawu ludzkiemu începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
rzeczy święte poświęcone z woli ludu rzymskiego, za pomocą lex lub senatus consultum, bogom najwyższym
|
|
|
începe să înveți
|
|
rzeczy otoczone czcią, poświęcone kultowi zmarłych, bogom rodzinnym
|
|
|
începe să înveți
|
|
rzeczy uświęcone, czyli oddane pod szczególną opiekę bogów, jak mury i bramy miejskie.
|
|
|
rzeczy podlegające prawu ludzkiemu - po łacinie începe să înveți
|
|
|
|
|
jakie mogly być res humani iuris? începe să înveți
|
|
|
|
|
do kogo należały res publicae? începe să înveți
|
|
do ogółu, nie mogły znajdować się w prywatnym majątku
|
|
|
începe să înveți
|
|
rzeczy, które mogą być przedmiotem prywatnych uprawnień (własności, wierzytelności), rzecz dopuszczona do obrotu
|
|
|
res extra commercium - co to începe să înveți
|
|
rzeczy, które nie mogą być przedmiotem prywatnych uprawnień. Wyłączenie mogło nastąpić na podstawie prawa boskiego lub ludzkiego
|
|
|
res mancipi – res nec mancipi (pierwotny podział rzeczy începe să înveți
|
|
grunty italskie służebność gruntów niewolnicy czworonożne zwierzęta pociągowe juczne, inne rzeczy określane nazwą pecunia są res nec mancipi, np drób. Przeniesienie własności na res mancipi tylko przez mancypacje, a res nec mancipi wystarczy traditio.
|
|
|
za kogo został zniesiony podział na res mancipi i res non mancipi? începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
rzeczy nieruchome (nieruchomości)
|
|
|
începe să înveți
|
|
mogą zmieniać swoje miejsce bez szkody dla swej istoty np.: zwierzęta, niewolnicy
|
|
|
începe să înveți
|
|
nie zmieniają swojego miejsca
|
|
|
începe să înveți
|
|
rzeczy, których używanie zgodnie z ich przeznaczeniem polega na niszczeniu ich substancji np.: środki żywności, pieniądze
|
|
|
începe să înveți
|
|
rzeczy, których zwyczajne użycie nie niszczy ich substancji, np.: ubranie
|
|
|
rzeczy zamienne / niezamienne începe să înveți
|
|
są przedmiotem obrotu gospodarczego tylko jako ilości a nie jako jednostki rzeczy przy których nie chodzi o rzeczy indywidualnie oznaczone lecz o gatunek rzeczy niezamienne – rzeczy, które w obrocie traktuje się wedle cech indywidualnych
|
|
|
rzeczy podzielne / niepodzielne începe să înveți
|
|
można je podzielić na więcej części tego samego rodzaju bez uszczerbku wartości, np.: grunt, oliwa, wino. Nie są podzielne natomiast zwierzęta. rzeczy niepodzielne – nie można ich podzielić na więcej części tego samego rodzaju bez uszczerbku ich wartości
|
|
|
începe să înveți
|
|
rzeczy oznaczone co do gatunku
|
|
|
începe să înveți
|
|
rzeczy oznaczone co do tożsamości
|
|
|
universitas rerum distantum – rzecz zbiorowa începe să înveți
|
|
stanowiły jedność tak pod względem gospodarczym, jak i prawnym (np. niewolnik, belka, kamień, zwierzę).
|
|
|
începe să înveți
|
|
rzeczy, na które składa się kilka pojedynczych elementów połączonych ze sobą w sposób trwały tak, że tworzą jedną całość tak pod względem ekono- micznym, jak i prawnym (np. budynek, wóz).
|
|
|
czy w ustawie 12 tablic jest mowa o własności? începe să înveți
|
|
|
|
|
własność w instytucjach justyniańskich începe să înveți
|
|
pełne władztwo nad rzeczą
|
|
|
co przysługiwało właścicielowi rzeczy? începe să înveți
|
|
ius possidendi, ius utendi, ius abutendi, ius fruendi, ius disponendi
|
|
|
începe să înveți
|
|
możność posiadania, czyli faktycznego władania
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
przez co była chroniona własność bonitarna începe să înveți
|
|
actio publiciana (skarga pretorska)
|
|
|
przez co była chroniona własność kwirytarna începe să înveți
|
|
ius civile, czyli rei vindicatio i actio negatoria
|
|
|
începe să înveți
|
|
stan, w których rzecz ma 2 właścicieli (kto inny był właścicielem kwirytarnym, kto inny bonitarnym)
|
|
|
zgodnie z ustawa 12 tablic ile czasu zeby zasiedziec? începe să înveți
|
|
ruchomosc 1, nieruchomosc 2 lata
|
|
|
justynian zwiekszyl czas zasiedzenia do ilu? începe să înveți
|
|
ruchomosc 2, nieruchomosc 10 lat
|
|
|
w czasie zasiadywania rzeczy wlaścicielem kwirytarnym pozostawał? începe să înveți
|
|
|
|
|
z momentem czego podwójna własność gasła începe să înveți
|
|
|
|
|
ograniczenia właściciela przed niewłaściwym korzystaniem z rzeczy - jakie prawo începe să înveți
|
|
|
|
|
czy można było wchodzić na cudzy grunt w celu zebrania tam owoców? începe să înveți
|
|
|
|
|
ograniczenia w sferze prawa publicznego jeżeli chodzi o prawo wlasności începe să înveți
|
|
sanitarny, administracyjny, budowlany, komunikacyjny
|
|
|
pochodne sposoby nabycia własności w rzymie i w nowoczesnej europie începe să înveți
|
|
mancypacja, in iure cessio, traditio
|
|
|
începe să înveți
|
|
koncepcja prawna, w której dłużnik jest zobowiązany do spełnienia jednego świadczenia, ale ma możliwość zwolnienia się z tego zobowiązania poprzez spełnienie innego, określonego świadczenia.
|
|
|
co oznacza alternatywność świadczeń dla wierzyciela? începe să înveți
|
|
może żądać jedynie spełnienia pierwotnie określonego świadczenia, ale musi zaakceptować alternatywne świadczenie, jeśli dłużnik zdecyduje się z niego skorzystać
|
|
|
co zapewnia alternatywność świadczeń? începe să înveți
|
|
daje większą elastyczność w realizacji zobowiązań i może być użyteczna w różnych sytuacjach kontraktowych, gdzie okoliczności mogą wymagać zmiany sposobu wykonania zobowiązania
|
|
|
do czego sięga granica prawa własności wg glosatorów? începe să înveți
|
|
|
|
|
znęcanie się nad niewolnikami - czym było wg Gaiusa începe să înveți
|
|
„czynienie z własnego prawa złego użytku”
|
|
|
începe să înveți
|
|
uroczysta czynność prawna z grupy czynności dokonywanych przy użyciu spiżu i wagi
|
|
|
pierwotnie z czym była związana mancypacja? începe să înveți
|
|
była ściśle sformalizowaną umową kupna-sprzedaży
|
|
|
dziedziczenie wg ius civile na czym się opierało? începe să înveți
|
|
|
|
|
w okresie prawa klasycznego czym stała się mancypacja începe să înveți
|
|
abstrakcyjny sposób nabycia własności kwirytarnej na res mancipi oraz stwierdzenia przejścia władzy jednej osoby nad drugą
|
|
|
kiedy zniknęła mancypacja? începe să înveți
|
|
|
|
|
kto musiał być obecny podczas mancypacji? începe să înveți
|
|
|
|
|
in iure cessio - co to było începe să înveți
|
|
fikcyjny proces, którego celem było przeniesienie prawa własności.
|
|
|
jak odbywało się in iure cessio începe să înveți
|
|
Nabywca, występując jako pozorny powód, stwierdzał przed pretorem, dotykając przedmiot laską, że rzecz należy do niego. Zbywający, jako pozorny pozwany, uznawał roszczenia powoda, co skutkowało jego przegraną na zasadzie confessio in iure.
|
|
|
începe să înveți
|
|
czynnością prawną o charakterze kazualnym
|
|
|
începe să înveți
|
|
pochodny, nieformalny sposób nabycia własności polegający na wydaniu rzeczy. W przypadku res mancipi dochodziło do nabycia wyłącznie własności bonitarnej
|
|
|
przesłanki nabycia wlasności przez tradycję: începe să înveți
|
|
wydanie rzeczy, zgodna wola przeniesienia wlasności, istnienie iusta causa traditionis
|
|
|
wydanie rzeczy w traditio - na czym polegało începe să înveți
|
|
– polegające na przeniesieniu posiadania ze zbywcy na nabywcę. tendencja historyczna - od realnego wydania rzeczy do symbolicznego przekazania władztwa (traditio longa manu)
|
|
|
iusta causa traditionis - co to było (traditio) începe să înveți
|
|
istnienie prawidłowej causy
|
|
|
w prawie klasycznym przeniesienie rzeczy mogło nastąpić bez jej wręczenia - jakie instytucje? începe să înveți
|
|
traditio brevi manu, constitutum possessorium, traditio longa manu, traditio symbolica
|
|
|
traditio longa manu - czym było începe să înveți
|
|
wskazanie rzeczy z odległości
|
|
|
Traditio brevi manu - czym było începe să înveți
|
|
nabywca był posiadaczem naturalnym rzeczy, depozytariuszem lub usufruktariuszem;
|
|
|
Constitutum possessorium - czym było (traditio) începe să înveți
|
|
zbywca przenosił własność na nabywcę bez jej wydawania, stając się najemcą;
|
|
|
Traditio symbolica - czym było începe să înveți
|
|
symboliczna czynność (np. wręczenie kluczy do składu
|
|
|
współczesne trzy modele przeniesienia własności: începe să înveți
|
|
niemiecki model przeniesienia własności, model umowy o podwójnym skutku, titulus plus modus,
|
|
|
Model umowy o podwójnym skutku - co to (przeniesienie własności) începe să înveți
|
|
każda czynność zobowiązująca do przeniesienia własności wywołuje zarazem skutek rozporządzający
|
|
|
titulus plus modus - co to începe să înveți
|
|
kupno-sprzedaż było zobowiązujące i mogło stanowić tytuł do przeniesienia własności. do przeniesienia własności potrzeba: czynność zobowiązująca, rozporządzająca kauzalna i przeniesienie posiadania. Model ten przyjęły późniejsze systemy prawne (np ABGB)
|
|
|
niemiecki model przeniesienia własności - na czym polegał începe să înveți
|
|
Zobowiązanie i przewłaszczenie: druga czynność ma charakter abstrakcyjny, więc kupno-sprzedaż to umowa zobowiązująca, prowadząca do abstrakcyjnego rozporządzania, niezależnego od causy.
|
|
|
începe să înveți
|
|
Elastyczne: po wygaśnięciu ograniczeń (np. umowy, służebności osobistej), prawo własności powracało do pierwotnych rozmiarów. Bezwzględne: wyłączenie ingerencji innych osób, nikomu nie wolno wkraczać w sferę uprawnień właściciela.
|
|
|
wymagania do tego, aby zasiedzieć rzecz: începe să înveți
|
|
res habilis (rzecz musiała nadawać się do zasiedzenia), titulus (słuszny tytuł), tempus (odpowiedni czas), bona fides (dobra wiara), possesio (nieprzerwane władztwo nad rzeczą z wolą zatrzymania dla siebie)
|
|
|
Usureceptio fidiuciae causa - co to începe să înveți
|
|
szczególny rodzaj zasiedzenia, prowadzący do zasiedzenia własnej rzeczy, która została fiducjarnie przeniesiona na inną osobę
|
|
|
zawłaszczenie rzeczy niczyjej - wyjaśnij începe să înveți
|
|
Rzeczami niczyim były dzikie zwierzęta, ryby, ptaki, rzeczy wyrzucone przez morze z wyjątkiem porzuconych dla ratowania podczas burzy morskiej. Pojęcie to rozszerzono o mienie nieprzyjaciela i rzeczy porzucone przez właściciela z zamiarem wyzbycia się ich
|
|
|
accessio cedit principali începe să înveți
|
|
przyrost przypada temu, kto ma więcej (właściciel rzeczy o większej wartości stawał się właścicielem rzeczy połączonych)
|
|
|
połączenie w złej wierze - jaką skargę miał były właściciel który utracił własność rzeczy începe să înveți
|
|
actio furti, condictio furtiva
|
|
|
połączenie w dobrej wierze - czym dysponował właściciel utraconej rzeczy începe să înveți
|
|
obowiązek odszkodowania dla byłego właściciela, który miał skargę z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia – condictio furtiva.
|
|
|
începe să înveți
|
|
połączenie nieruchomości z ruchomością, połączenie ruchomości z nieruchomością, połączenie ruchomości
|
|
|
zasada superficies solo cedit - połączenie ruchomości z nieruchomością începe să înveți
|
|
zasada, że rzecz trwale połączona z gruntem staje się zawsze własnością właściciela gruntu.
|
|
|
połączenie nieruchomości z nieruchomością începe să înveți
|
|
Właścicielem stawał się właściciel całej nieruchomości, a w przypadku powstania wyspy na rzece powstawała współwłasność
|
|
|
połączenie ruchomości z ruchomością începe să înveți
|
|
kazuistycznie: "co idzie za rzeczą, to co utrzymuje swą istotę" stawało się własnością właściciela rzeczy wiodącej. W razie trwałego złączenia własność przysługiwała właścicielowi rzeczy głównej.
|
|
|
przetworzenie wg sabinianów începe să înveți
|
|
nowa rzecz jest własnością właściciela materiału
|
|
|
przetworzenie wg prokulianów începe să înveți
|
|
przetworzona rzecz jest własnością przetwórcy
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
znalezienie skarbu (thesearus) începe să înveți
|
|
rzecz tak długo ukryta że ustalenie właściciela było niemożliwe Skarb początkowo należał do właściciela gruntu August uznał go za rzecz niczyją przypisaną państwu. Knsta Hadriana zmieniła to przyznając znalazcy połowę wartości skarbu a właścicielowi drugą
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
pożytki - do kogo należały începe să înveți
|
|
stawały się odrębnymi rzeczami dopiero z chwilą odłączenia od rzeczy macierzystej.
|
|
|
właścicielami pożytków od chwili odłączenia - kto się stawal? începe să înveți
|
|
Właściciel, emfiteuta i posiadacz w dobrej wierze
|
|
|
właścicielami pożytków z chwilą ich objęcia - kto się stawał începe să înveți
|
|
Użytkownik (usufruktuariusz i dzierżawca)
|
|
|
începe să înveți
|
|
władztwo faktyczne, jest rzeczą faktu, nie prawa.
|
|
|
începe să înveți
|
|
w swoim imieniu (z wolą zatrzymania dla siebie), w imieniu cudzym (z wolą zatrzymania dla innych)
|
|
|
2 sposoby nabycia posiadania începe să înveți
|
|
nabycie normalne, nabycie wyjątkowe
|
|
|
jakie 2 elementy składają się na posiadanie? începe să înveți
|
|
corpus (faktyczne trzymanie rzeczy w swoich rękach), animus (wola zatrzymania rzeczy dla siebie)
|
|
|
începe să înveți
|
|
– dzierżawienie, posiadanie naturalne – gdy osoba władała rzeczą w cudzym imieniu, miał rzecz, jednak nie miał woli zatrzymania jej u siebie, np. depozytariusz, komodatariusz, zastawnik, najmobiorca
|
|
|
Nemo sibi ipse causam possessionis mutare posse” începe să înveți
|
|
nikt nie może sam sobie zmienić podstawy posiadania → uniemożliwia naturalnym posiadaczom samowolnym potajemny awans do właściwych posiadaczy.
|
|
|
Nabycie wyjątkowe (mocą samej ustawy) - co to începe să înveți
|
|
jedynie zmiana dotychczasowej podstawy władania bez wręczenia rzeczy; na mocy porozumienia pomiędzy zainteresowanymi – obydwa stały się trwałym nabytkiem jurysprudencji światowej
|
|
|
co w przypadku połączenia ruchomości z ruchomością, gdy Gdy część mogła być rozpoznana i odłączona începe să înveți
|
|
własność właściciela rzeczy przyłączonej ulegała zawieszeniu i odżywała po odłączeniu.
|
|
|
fikcja upływu czasu w actio publiciana - na czym polegała începe să înveți
|
|
traktowanie powoda tak, jak gdyby był włascicielem kwirytarnym
|
|
|
ą ei incumbit probatio qui dicit, non qui negat începe să înveți
|
|
ciężar dowodu spoczywał na powodzie. powód musiał udowodnić, że jest właścicielem kwirytarnym rzeczy. tym samym musiał udowodnić prawo do rzeczy każdego poprzedniego właściciela.
|
|
|
co zrobiono aby uniknąc udowadniania bycia właścicielem kwirytarnym? începe să înveți
|
|
właściciel twierdził, że nabył rzecz w wyniku zasiedzenia, przez jedynym obciążeniem stawało się udowodnienie przesłanek potrzebnych do zasiedzenia
|
|
|
co w procesie formułkowym mógł zasądzić sędzia? începe să înveți
|
|
jedynie określoną kwotę pieniężną
|
|
|
ochrona interdyktalna - komu przysługiwala începe să înveți
|
|
chroniły posiadanie uznane przez prawo pretorskie
|
|
|
własność - jakimi skargami była chroniona începe să înveți
|
|
actio in rem, skutecznymi erga omnes, czyli wobec każdego kto naruszał prawo właściciela
|
|
|
rei vindicato - komu przysługiwała începe să înveți
|
|
właścicielowi kwirytarnemu, który został pozbawiony posiadania rzeczy
|
|
|
actio negatoria - komu przysługiwała începe să înveți
|
|
właścicielowi, który nie został pozbawiony posiadania rzeczy ale którego uprawnienia były naruszane w inny sposób, a naruszający twierdził, iż ma do tego prawo
|
|
|
skarga windykacyjna - realizowana była z pomocą czego începe să înveți
|
|
legis actio sacramento in rem
|
|
|
începe să înveți
|
|
roszczenie sobie prawa do rzeczy twierdząc, iż rzecz sporna jest jego
|
|
|
na czas procesu czyją własnością była sporna rzecz? începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
instytucja zakładu procesowego
|
|
|
W okresie procesu formułkowego właściciel kwirytarny pozbawiony posiadania rzeczy występował z czym przeciw każdemu kwestionującemu jego prawo? începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
uznanie praw właściciela i odzyskanie przez niego posiadania rzeczy
|
|
|
zasada condemnatio pecuniaria - co to było w procesie formułkowym începe să înveți
|
|
możliwość do zasądzenia w pieniądzach
|
|
|
fikcyjni posiadacze - kim byli începe să înveți
|
|
ci, którzy podstępnie pozbyli się rzeczy spornej oraz tym, którzy bezpodstawnie wdali się w spór, by ściągnąć na siebie uwagę i umożliwić innemu zasiedzenie
|
|
|
klauzula restytucyjna - na czym polegała începe să înveți
|
|
nakłonienie pozwanego do oddania rzeczy, by uniknął niekorzystnych skutków wyroku.
|
|
|
co jeśli pozwany pomimo klauzuli restytucyjnej nadal nie oddał rzeczy? începe să înveți
|
|
powód dokonywał oszacowania wartości rzeczy (mógł dodać utracone zyski) i sumę tę sędzia wpisywał w wyroku.
|
|
|
jak mówiono inaczej na prawo własności? începe să înveți
|
|
|
|
|
co umozliwiono w procesie kognicyjnym? începe să înveți
|
|
zasądzenie pozwanego na wydanie rzeczy w naturze
|
|
|
începe să înveți
|
|
Instytucja prawa zatrzymania rzeczy
|
|
|
czego domagał się powód za pomocą actio negatoria? începe să înveți
|
|
powód domagał się stwierdzenia, iż jego włas- ność jest wolna od spornego ograniczenia, i zaprzestania naruszania jego uprawnień.
|
|
|
czego mógł żądać powód za pomocą actio negatoria? începe să înveți
|
|
odszkodowania za wyrządzone szkody, przywrócenia do stanu poprzedniego lub stypulacji, w której pozwany przyrzekłby, że nie naruszy już uprawnień (umożliwiało to ewentualne actio ex stipulatu).
|
|
|
actio publiciana stanowiła jedynie ochronę începe să înveți
|
|
względną, skuteczną tylko względem osoby gorzej uprawnionej.
|
|
|
actio publiciana - czym było începe să înveți
|
|
formulae ficticiae (oparte na fikcji)
|
|
|
co w przypadku 2 wlaścicieli bonitarnych? începe să înveți
|
|
zależało czy kupili od tej samej osoby – jeśli tak to wygrywał ten, który nabył ją pierwszy, jeśli od dwóch, to wygrywał ten, który w momencie litis contestatio był w posiadaniu rzeczy.
|
|
|
co z actio publiciana w przypadku sporu właściciela bonitarnego z kwirytarnym? începe să înveți
|
|
|
|
|
ochrona posesoryjna, czyli ochrona czego începe să înveți
|
|
|
|
|
w którym wieku pojawiła się ochrona posiadania? începe să înveți
|
|
|
|
|
actio publiciana - kiedy się pojawiła începe să înveți
|
|
|
|
|
na co powoływały się strony w ochronie posesoryjnej? începe să înveți
|
|
na samo posiadanie, a nie tytuł prawny
|
|
|
jak wolno było posiadaczowi odeprzeć bezprawne naruszenie posiadania za pomocą obrony koniecznej? începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
Interdykty retinendae possessionis - do czego służyły începe să înveți
|
|
służyły do utrzymania naruszonego posiadania. Należały do tzw. interdicta duplicia, ponieważ położenie każdego z obu uczestników sporu było jednakowe: nakaz pretorski był skierowany jednocześnie do obu stron.
|
|
|
jaki charakter miały interdykty retinendae possessionis? începe să înveți
|
|
interdyktów prohibitoryjnych, czyli zakazujących pewnego postępowania, w szczególności stosowania przemocy (, zabraniam stosowania przemocy’’
|
|
|
Interdictum uti possidetis - czego dotyczył începe să înveți
|
|
nieruchomości (gruntów i budynków).
|
|
|
Interdictum uti possidetis - co nakazywał pretor începe să înveți
|
|
by przy posiadaniu utrzymywał się ten, kto w chwili wydania interdyktu był posiadaczem niewadliwym
|
|
|
Interdictum uti possidetis - jaki charakter? începe să înveți
|
|
|
|
|
Interdictum utrubi - do czego się odnosił? începe să înveți
|
|
do ruchomości, głównie niewolników
|
|
|
Interdictum utrubi - kto utrzymywał się przy posiadaniu? începe să înveți
|
|
ten, który przez większą część roku licząc wstecz od wydania interdyktu, posiadał sporną rzecz w sposób niewadliwy, czyli nie nabył jej od przeciwnika przemocą.
|
|
|
Interdictum utrubi - jaki charakter? începe să înveți
|
|
|
|
|
Interdykt restytutoryjny - co to znaczy începe să înveți
|
|
nakaz zwrotu rzeczy lub przywrócenia ich stanu pierwotnego
|
|
|
co nakazywał pretor w przypadku interdyktu utrubi? începe să înveți
|
|
nakazywał zwrócić posiadanie, jeśli tylko ten, kto został wyzuty, nie nabył od przeciwnika posiadania wadliwie (vi, clam, precario)
|
|
|
Interdictum de vi armata - komu przysługiwał? începe să înveți
|
|
wadliwemu posiadaczowi nieruchomości, któremu odebrano posiadanie przy pomocy siły zbrojnej (tarcze, miecze, hełmy, kije, kamienie). Można go było wnieść nawet po upływie roku;
|
|
|
interdykt de precario - przeciw komu był skierowany începe să înveți
|
|
przeciw prekarzyście, który nie zwracał rzeczy oddanej mu w prekarium. Był to stosunek faktyczny, nie prawny, dlatego różnił się od najmu, użyczenia czy darowizny
|
|
|
w prawie poklasycznym interdykty przybrały postać jaką? începe să înveți
|
|
zwyczajnych powództw, czyli skarg posesoryjnych
|
|
|
jakie interdykty potem połączono? începe să înveți
|
|
unde vi i de vi armata, ustalając okres roku na wniesienie skargi i wymóg posiadania niewadliwego.
|
|
|
interdykt salwiański - czego dotyczył începe să înveți
|
|
wejścia w posiadanie zastawionego przy umowie dzierżawy inwentarza (zmierzał do uzyskania posiadania). hipoteka
|
|
|
interdykt quorum bonorum - czego dotyczył începe să înveți
|
|
umożliwiał dziedzicom prawa pretorskiego wejście w posiadanie rzeczy spadkowych.
|
|
|
czy jakakolwiek umowa przenosi własność? începe să înveți
|
|
|
|
|
czynności prawne abstrakcyjne a kauzalne începe să înveți
|
|
kausa jest warunkiem czynności kauzalnej. w przypadku czynności abstrakcyjnych nie ma potrzeby kauzy, bo efekt jest widoczny sam w sobie.
|
|
|
începe să înveți
|
|
nikt nie może przenieść na drugą osobę więcej praw, aniżeli sam posiada
|
|
|
własność bonitarna - czym była începe să înveți
|
|
w prawie rzymskim własność chroniona i uznana jedynie przez prawo pretorskie. Powstawała ona poprzez nieformalne, z punktu widzenia prawa cywilnego, przekazanie rzeczy
|
|
|
interdykty - jakie to były środki începe să înveți
|
|
|
|
|
funkcja społeczna służebności începe să înveți
|
|
alimentacja - pomoc innym nie tracąc prawa własności do rzeczy
|
|
|
służebności były najczęściej przekazywane przez co? începe să înveți
|
|
|
|
|
służebności gruntowe - jakie są începe să înveți
|
|
zbywalne i dziedziczne, ale w połączeniu z własnością gruntu władnącego
|
|
|
zakres służebności gruntowej începe să înveți
|
|
bardzo konkretne, bardzo wąskie uprawnienia
|
|
|
zakres służebności osobistej începe să înveți
|
|
uprawnienie jest określone w sposób abstrakcyjny i szeroki
|
|
|
ius dispondendi - czym jest începe să înveți
|
|
wpływanie na jej sytuację prawnorzeczową (dysponowaniem jest np. przeniesienie własnoścI, porzucenie własności). dysponuje nim tylko właściciel
|
|
|
începe să înveți
|
|
ich przedmiotem są rzeczy materialne, są bezwzględne (skuteczne erga omnes)
|
|
|
traditio dotyczyła wyłącznie jakich rzeczy? începe să înveți
|
|
|
|
|
kto nie może mieć animus? începe să înveți
|
|
|
|
|
na czym służebność nie może się opierać? începe să înveți
|
|
na działaniu właściciela. może być tylko na znoszeniu cudzego działania lub powstrzymywania się od działania
|
|
|
czy może istnieć służebność na służebności? începe să înveți
|
|
|
|
|
służebności gruntowe - na jakich gruntach były ustanawiane? începe să înveți
|
|
|
|
|
służebność gruntowa - nazwa nieruchomości începe să înveți
|
|
|
|
|
do czego były zaliczone służebności gruntowe? începe să înveți
|
|
|
|
|
Każda osoba, która naruszała lub kwestionowała prawo do służebności, mogła zostać pozwana na mocy jakiej skargi? începe să înveți
|
|
|
|
|
służebności osobiste - co to începe să înveți
|
|
ograniczone prawa na rzeczy cudzej, przysługujące indywidualnie oznaczonej osobie przez określony czas, najwyżej dożywotnio
|
|
|
începe să înveți
|
|
użytkowanie, było korzystaniem z cudzej rzeczy z możliwością czerpania z niej pożytków, bez naruszania jej substancji. W takim wypadku właścicielowi rzeczy pozostawał sam tytuł własności
|
|
|
începe să înveți
|
|
używanie. uprawnienie czysto osobiste do korzystania z cudzej rzeczy z prawem pobierania pożytków tylko na własne, codzienne potrzeby
|
|
|
służebności osobiste były chronione przez jakie skargi? începe să înveți
|
|
in rem, czyli skuteczne erga omnes
|
|
|
începe să înveți
|
|
ograniczone prawo rzeczowe, ustanawiane w celu zabezpieczenia wierzytelności.
|
|
|
începe să înveți
|
|
uprawnienie do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego przysługujące wierzycielowi wobec dłużnika
|
|
|
początkowo jak funkcjonował zastaw? începe să înveți
|
|
dłużnik przenosił własność na wierzyciela i nie przysługiwała mu żadna ochrona prawna
|
|
|
începe să înveți
|
|
Dłużnik przenosił jedynie posiadanie na zastawnika, zatrzymując prawo własności. Wierzyciel stawał się jedynie detentorem rzeczy, co oznaczało, że nie mógł jej używać
|
|
|
începe să înveți
|
|
ograniczone prawo rzeczowe ustanawiane na rzeczach służące zabezpieczeniu wierzytelności wynikającej z oznaczonego stosunku prawnego, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości
|
|
|
zastaw - jakim był prawem începe să înveți
|
|
akcesoryjnym prawem na rzeczy cudzej i nie mógł istnieć bez wierzytelności, którą zabezpiecza
|
|
|
co mogło być przedmiotem zastawu? începe să înveți
|
|
jedynie rzeczy materialne
|
|
|
începe să înveți
|
|
Wyjątkowo, na mocy konstytucji cesarza Gordiana ustanowiono prawo wierzyciela do zatrzymania przedmiotu zastawu, nawet po zapłaceniu zabezpieczonego nim długu, jeśli wierzyciel miał wobec tego samego dłużnika inną, niezrealizowaną jeszcze wierzytelność
|
|
|
klauzula przepadku - co mówiła (zastaw) începe să înveți
|
|
w razie zwłoki dłużnika na wierzyciela przechodzi własność zastawionej rzeczy
|
|
|
începe să înveți
|
|
prawo do czerpania korzyści z nieruchomości gruntowej, przejętej tytułem wieczystej i dziedzicznej dzierżawy bez możliwości nabycia prawa własności przy jednoczesnym dziedzicznym i zbywalnym prawie do dysponowania tą dzierżawą
|
|
|
emfiteuza - spośród ograniczonych praw rzeczowych jaka była începe să înveți
|
|
|
|
|
prawo emfiteuzy było jakie? începe să înveți
|
|
|
|
|
do czego zobowiązany był emfiteuta? începe să înveți
|
|
zobowiązany do płacenia rocznego czynszu; zawiadamiania właściciela o zamiarze sprzedania prawa emfiteuzy oraz do uprawiania gruntu
|
|
|
începe să înveți
|
|
odstępowanie nieruchomości będących własnością publiczną pod zabudowę w zamian za minimalny, płacony corocznie czynsz. dziedziczne i zbywalne. skarga in rem
|
|
|
începe să înveți
|
|
asada prawa rzymskiego, wg której budowle, urządzenia i rośliny trwale związane z gruntem należą do właściciela gruntu.
|
|
|
z jakiej ochrony korzystał superficjusz? începe să înveți
|
|
na początku jedynie z pretorskiej. Przysługiwała mu ochrona z interdictum de superficiebus skuteczna erga omnes. Dopiero w prawie justyniańskim uzyskał on ochronę na mocy prawa cywilnego, tj. skargę in rem
|
|
|
începe să înveți
|
|
stosunek prawny, w którym jedna strona jest ma obowiązek świadczenia na rzecz drugiej
|
|
|
începe să înveți
|
|
zobowiązania ścisłego prawa i dobrej wiary
|
|
|
czy zobowiązania stricti iuris zawierały klauzulę dobrej wiary? începe să înveți
|
|
|
|
|
co należało do grupy zobowiązań opartych na dobrej wierze? începe să înveți
|
|
kontrakty konsensualne i kontrakty realne
|
|
|
nominalizm kontraktowy - duży plus începe să înveți
|
|
pewność porządku prawnego
|
|
|
nominalizm kontraktowy - co oznaczał începe să înveți
|
|
jedynie ściśle określone działania, które były przewidziane w prawie, mogły zawiązać zobowiązanie prawne. Jedynie tym kontraktom przysługiwały skargi.
|
|
|
różnice między superficies i emfiteuzą începe să înveți
|
|
Superficjariusz nie musiał zawaidamiać o zamiarze zbycia swego uprawnienia. Właścicielowi nie przysługiwało prawo pierwokupu.
|
|
|
ograniczenia prawa własności începe să înveți
|
|
prawo sąsiedzkie, prawo publiczne, zwyczaj, prawo sakralne, umowy
|
|
|
hipoteka generalna - czym była începe să înveți
|
|
obejmująca cały majątek zastawcy w tym także owoce mające powstać w przyszłości
|
|
|
începe să înveți
|
|
nie obowiązywała w nim zasada pierwszeństwa był on zawsze na pierwszym miejscu bez względu na kolejność jego powstania
|
|
|
începe să înveți
|
|
średniowieczne określenie na dowód własności wszystkich poprzedników
|
|
|
podział czynności prawnych -4 podziały începe să înveți
|
|
formalne i nieformalne, jednostronne i dwustronne, inter vivos i mortis causa, rozporządzające i zobowiązujące, odpłatne i nieodpłatne, kauzalne i abstrakcyjne
|
|
|
czynności kauzalne - czym były începe să înveți
|
|
ważność tych czynności uzależniona była od przyczyny ich dokonania (causa), czyli celu gospodarczego, chronionego przez prawo, (np traditio)
|
|
|
czynności abstrakcyjne - czym były începe să înveți
|
|
ważne są niezależnie od istnienia causa, czyli są „oderwane” od przyczyny ich zawarcia. Do czynności tych zaliczamy czynności formalne. (np stipulatio)
|
|
|
czynności odpłatne - czym były începe să înveți
|
|
na ich podstawie obie strony uzyskują wzajemne korzyści majątkowe
|
|
|
czynności nieodpłatne - czym były începe să înveți
|
|
zachodzi, gdy tylko jedna strona odnosi korzyści majątkowe,
|
|
|
czynności jednostronne - czym były începe să înveți
|
|
czynności do dokonania, których wystarczy oświadczenie woli jednej strony, (np testament)
|
|
|
czynności dwustronne - czym były începe să înveți
|
|
wymagają zgodnego oświadczenia woli dwóch stron, np. stypulacja, kupno- sprzedaż, pożyczka.
|
|
|
czynności formalne - czym były începe să înveți
|
|
czynności, w których oświadczenie woli musiało być złożone w ściśle określonej formie. Uchybienie tej formie powodowało nieważność czynności.
|
|
|
Czynności nieformalne - czym były începe să înveți
|
|
czynności, w których wymagany był konsensus, a nie odpowiedniej forma – kontrakty konsensualne, np. kupno-sprzedaż.
|
|
|
începe să înveți
|
|
nie można zasiedzieć służebności
|
|
|
podział służebności gruntów începe să înveți
|
|
służebności gruntów wiejskich, służebności gruntów miejskich
|
|
|
kryterium podziału służebności gruntów începe să înveți
|
|
|
|
|
zasady podstawowe służebności începe să înveți
|
|
służebność musi być wykonana oględnie, musi przynosić korzyści gruntowi władnącemu, nie może polegać na działaniu, sąsiedztwo, nie może być ususfructus na służebności
|
|
|
ususfructus - jak tłumaczyć începe să înveți
|
|
|
|
|
czy dziecko niewolnicy jest owocem? începe să înveți
|
|
nie, bo człowiek nie jest pożytkiem z człowieka.
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
rozwój emfiteuzy później w co? începe să înveți
|
|
feudalna własność podzielona, użytkowanie wieczyste
|
|
|
zastaw i hipoteka - jakie są to prawa începe să înveți
|
|
prawa umacniające wierzytelności
|
|
|
începe să înveți
|
|
lex comissoria (klauzula przepadku), pactum de vendendo (porozumienie o sprzedaży), pactum antichreticum (porozumienie o używaniu rzeczy zastawnej)
|
|
|
fiducia - czym była w prawie archaicznym începe să înveți
|
|
przeniesienie własności zabezpieczenia
|
|
|
sukcesja uniwersalna - co to începe să înveți
|
|
wejście w ogół praw i obowiązków poprzednika
|
|
|
începe să înveți
|
|
wejście w ogół praw, które miał zmarły
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
delatio - co to (dziedziczenie ius civilu) începe să înveți
|
|
|
|
|
dziedziczenie wg ustawy 12 tablic începe să înveți
|
|
wola zmarłego, potem sui heredes, potem najbliższy krewny agnacyjny, potem członkowie rodu
|
|
|
sui (dzieci pod władzą i żona in manu) w ustawie 12 tablic dziedziczą wedle jakiej zasady? începe să înveți
|
|
głów i szczepów (zasada reprezentacji), czyli osoby o tym samym stopniu pokrewieństwa dziedziczą ten sam udział spadkowy
|
|
|
jak dziedziczą agnaci tego samego stopnia w ustawie 12 tablic? începe să înveți
|
|
|
|
|
sc orfitianum (178 n...e) începe să înveți
|
|
dzieci (też nieślubne) dziedziczą po matce jako legitimi w pierwszej kolejności
|
|
|
porządek ubiegania się o bonorum possesio wg edyktu pretorskiego începe să înveți
|
|
liberi (wszystkie dzieci, w tym emancypowane), legitimi & patronus (dziedzice wg ustawy 12 tablic), cognati (krewni krwi), vir i uxor (żona/mąż)
|
|
|
ochrona bonorum possesor - co służy începe să înveți
|
|
intredictum quorum bonorum, skargi z fikcją "jakby był dziedzicem"
|
|
|
testament - jaką był czynnością începe să înveți
|
|
|
|
|
essentiale negoti testamentu începe să înveți
|
|
|
|
|
posiadanie wadliwe jaki miało charakter începe să înveți
|
|
względny (istniało wobec osoby, od której nastąpiło wadliwe nabycie)
|
|
|
posiadanie wadliwe - jak można było nabyć începe să înveți
|
|
przemocą, potajemnie, prekaryjnie
|
|
|
rodzaje gruntów w służebności gruntowej începe să înveți
|
|
grunt władnący, grunt służebny
|
|
|
co trzeba wytoczyć aby dostać zachowek? începe să înveți
|
|
|
|
|
co oznaczał nominalizm kontraktowy? începe să înveți
|
|
że pewne typy zobowiązań były chronione przez skargi
|
|
|
stipulatio - jaką czynnością było începe să înveți
|
|
|
|
|
warunek zawieszający (substytucja) începe să înveți
|
|
czynność prawna ma wywołać skutki dopiero po jego wystąpieniu
|
|
|
najważniejsza cecha prawa zobowiązań începe să înveți
|
|
|
|
|
jakie osoby wiąże zobowiązanie? începe să înveți
|
|
|
|
|
podstawowy podział zobowiązań începe să înveți
|
|
cywilne, pretorskie, naturalne
|
|
|
începe să înveți
|
|
kontrakty, delikty (niekompletny podział, np bezpodstawne wzbogacenie)
|
|
|
kontrakty - jak się dzielą începe să înveți
|
|
jednostronnie zobowiązujące, dwustronnie zobowiązujące
|
|
|
kontrakty dwustronnie zobowiązujące - jak się dzielą începe să înveți
|
|
równoczesne, nierównoczesne
|
|
|
începe să înveți
|
|
bonae fidei, stricti iuris
|
|
|
przedmiot zobowiązania - wymogi începe să înveți
|
|
określone (lub dające się określić w przyszłości), możliwe do spełnienia, wycenialne w pieniądzu, niesprzeczne z dobrymi obyczajami
|
|
|
to co niemożliwe nie tworzy zobowiązania începe să înveți
|
|
impossibilum nulla obligatio est
|
|
|
jaką formę miała stypulacja? începe să înveți
|
|
pytanie, odpowiedź i przyrzeczenie
|
|
|
co gdy zawarto przyczynę zawarcia stypulacji? începe să înveți
|
|
stawała się czynnością kauzalną
|
|
|
pożyczka po łacinie - jak începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
roszczenie o zwrot nienależnego świadczenia
|
|
|
kontrakty literalne - czym były începe să înveți
|
|
kontrakty, w których zgodna wola stron powinna być ujęta w formę pisemną.
|
|
|
kontrakty konsensualne - czym były începe să înveți
|
|
kontrakty dwustronne oceniane wg zasad dobrej wiary
|
|
|
umowa zastawu - szczegoly începe să înveți
|
|
zastawca wręcza zastawnikowi swoją rzecz (przeniesienie detencji). przedmiotem zastawu zazwyczaj rzecz oznaczona indywidualnie zarówno ruchoma jak i nieruchoma
|
|
|
începe să înveți
|
|
faktyczna akcesoryjność umowy zastawu
|
|
|
începe să înveți
|
|
strzeżenie rzeczy, zakaz pobierania pożytków i kradzieży
|
|
|
obowiązek zastawcy w zastawie începe să înveți
|
|
zwrot zastawnikowi poniesionych nakładów
|
|
|
obowiązek strzeżenia zastawu po łacinie începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
klauzula przepadku, zlikwidowana za konstantyna wielkiego
|
|
|
începe să înveți
|
|
porozumienie o używaniu rzeczy zastawnej
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
umowa użyczenia (komodat) - na czym polega începe să înveți
|
|
komodant wręcza komodatariuszowi swoją rzecz (przeniesienie detencji)
|
|
|
începe să înveți
|
|
rzecz oznaczona indywidualnie, ruchoma, niezużywalna
|
|
|
începe să înveți
|
|
acti commodati directa/contraria
|
|
|
începe să înveți
|
|
obowiązek strzeżenia (custodia)
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
deponent wręcza depozytariuszowi swoją rzecz (przeniesienie detencji)
|
|
|
przedmiot przechowania - depozyt începe să înveți
|
|
zasadniczo rzeczy indywidualnie oznaczone, ruchome, niezużywalne
|
|
|
za co JEDYNIE odpowiada depozytariusz? începe să înveți
|
|
|
|
|
pożyczka (mutuum) - co to începe să înveți
|
|
instytucja prawna, w ramach której pożyczkodawca zobowiązuje się oddać na własność pożyczkobiorcy pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku, a pożyczkobiorca zobowiązuje się do oddania tej samej ilości pieniędzy lub rzeczy
|
|
|
jak wierzyciel mógł dochodzić zwrotu pożyczki? începe să înveți
|
|
condictio certae creditae pecuniae – jeśli były to pieniądze lub condictio certae rei jeśli były to inne rzeczy oznaczone co do gatunku.
|
|
|
jakim kontraktem była pożyczka? începe să înveți
|
|
przyjacielskim (brak odsetek), kontraktem jednostronnie zobowiązującym ścisłego prawa
|
|
|
începe să înveți
|
|
pożyczka morska. miała ona miejsce gdy ktoś zaciągnął kredyt na zakup towarów transportowanych morzem. Wierzyciel mógł domagać się zwrotu tylko wtedy kiedy statek szczęśliwie dopłynął do portu przeznaczenia
|
|
|
zastaw ręczny- co to (pignus) începe să înveți
|
|
przeniesienie posiadania naturalnego rzeczy przez zastawcę na zastawnika w celu zabezpieczenia określonej wierzytelności.
|
|
|
zastawca - jaką miał skargę wobec zastawnika începe să înveți
|
|
actio pigneraticia directa
|
|
|
zastawnik - jaką miał skargę wobec zastawcy începe să înveți
|
|
actio pigneraticia contraria
|
|
|
zastaw antychretyczny - co to începe să înveți
|
|
zastawnik mógł pobierać pożytki z rzeczy na poczet długu.
|
|
|
începe să înveți
|
|
kupno-sprzedaż, najem dzieła
|
|
|
kontrakty przyjacielskie (nieodpłatne) începe să înveți
|
|
pożyczka, użyczenie, przechowanie, zastaw ręczny
|
|
|
skargi odszkodowawcze, actiones rei persecutoriae - co było celem? începe să înveți
|
|
pokrycie poniesionej szkody
|
|
|
skargi penalne - co było celem începe să înveți
|
|
wymierzenie kary prywatnej; nie mogły być stosowne wobec dziedziców sprawcy
|
|
|
Niemożność stosowania powództw konkurujących - kiedy miała miejsce începe să înveți
|
|
gdy zachodziła identyczność celu stosowania skargi z tej samej podstawy faktycznej. nebis in idem
|
|
|
czy odpowiedzialność penalna wykluczała odpowiedzialność deliktową? începe să înveți
|
|
|
|
|
essentalia negoti - co to începe să înveți
|
|
składniki treści czynności cywilnoprawnej, które określają typ tej czynności
|
|
|
essentalia negoti emptio-venditio începe să înveți
|
|
określenie rzeczy, określenie ceny, określenie stron świadczenia
|
|
|
obowiązki stron w emptio venditio începe să înveți
|
|
obowiązek wydania rzeczy kupującemu, obowiązek zapłacenia wyznaczonej ceny za towar oraz odpowiedzialność za wady fizyczne i prawne.
|
|
|
kupno szansy, rodzaj sprzedaży losowej po łacinie începe să înveți
|
|
|
|
|
Sprzedaż rzeczy spodziewanej - co to începe să înveți
|
|
sprzedaż towaru mającego powstać w przyszłości (sprzedaż plonów przed ich zebraniem z drzew lub pola, o ile umówiono cenę za ustaloną miarę towaru).
|
|
|
începe să înveți
|
|
rzecz przeznaczona do obrotu prawnego, mogła być towarem, o ile była istniejąca lub mająca powstać w przyszłości
|
|
|
începe să înveți
|
|
archaiczny, formalistyczny akt prawny per aes et libram polegający na bezpośredniej wymianie rzeczy na odważany na wadze pieniądz kruszcowy, w towarzystwie uroczystych słów
|
|
|
skutki obligacyjne sprzedaży mancypacyjnej începe să înveți
|
|
Auctoritas – wsparcie którego sprzedawca miał obowiązek udzielić nabywcy gdyby przeciwko niemu osoba trzecia wytoczyła rei vindicatio. actio auctoritatis pozew przysługujący nabywcy rzeczy po przegranym procesie auctoritas o zapłatę 2x wartości rzeczy
|
|
|
Sprzedaż poprzez nieformalne porozumienie stron începe să înveți
|
|
stronami porozumienia byli początkowo peregryni, później forma ta zastąpiła mancypacyjną
|
|
|
începe să înveți
|
|
czynność rodząca wyłącznie zobowiązanie (dwustronne, równoczesne, oparte na bona fides) między stronami, nie wywołująca skutków rzeczowych – nie przenosiła własności
|
|
|
do czego zobowiązany był sprzedawca? începe să înveți
|
|
ł wydać rzecz i zapewnić spokojne posiadanie, przysługiwała mu actio venditi.
|
|
|
do czego zobowiązany był nabywca? începe să înveți
|
|
zapłacić cenę, przysługiwała mu actio empti.
|
|
|
co w przypadku res mancipi i wydania rzeczy? începe să înveți
|
|
wydanie rzeczy to początek okresu zasiedzenia
|
|
|
sabinianie - czy cena mogła być towarem începe să înveți
|
|
|
|
|
gaius - czy cena mogła być towarem începe să înveți
|
|
|
|
|
w sytuacji gdy cena nie została ustalona przez strony, tylko przez osobę trzecią. - czy miała miejsce sprzedaż? începe să înveți
|
|
|
|
|
Klauzule (dodatkowe postanowienia) w umowie sprzedaży pozwalające sprzedawcy: începe să înveți
|
|
odstąpić od umowy, jeśli w określonym terminie otrzymałby lepszą ofertę sprzedaży; odstąpić od umowy, gdy w ustalonym terminie kupujący nie zapłacił całości ceny, odkupić sprzedaną rzeczy w oznaczonym czasie.
|
|
|
Klauzule (dodatkowe postanowienia) w umowie sprzedaży wprowadzone w interesie kupującego începe să înveți
|
|
sprzedaż na próbę – prawo odstąpienia w ciągu określonego czasu od umowy za zwrotem kupionej rzeczy; klauzula przepadku przy zapłacie dokonywanej w ratach – brak kolejnej raty oznacza rozwiązanie umowy bez zwrotu płaconych rat
|
|
|
kupno sprzedaż - typ zobowiązania începe să înveți
|
|
oparty na dobrej wierze, dwustronnie zobowiązujące równoczesne
|
|
|
kto ponosi ryzyko w pożyczce morskiej? începe să înveți
|
|
|
|
|
co było "nagrodą" dla wierzyciela w pożyczce morskiej? începe să înveți
|
|
|
|
|
czy consensus w emptio-venditio jest ważny, jeżeli jest zgoda co do przedmiotu, ale nie ma zgody co do nazwy? începe să înveți
|
|
|
|
|
czy consensus w emptio-venditio jest ważny, jeżeli jest zgoda co do przedmiotu, ale nie ma zgody co do jego substancji? începe să înveți
|
|
|
|
|
roznice miedzy marcellusem, julianem i ulpianem co do emptio venditio începe să înveți
|
|
ustalenie cech konstytutywnych rzeczy sprzedanej
|
|
|
błąd istotny (error, emptio-venditio) - co to începe să înveți
|
|
brak świadomości lub swobody tego, który składa oświadczenie woli
|
|
|
przeciwieństwo dobrej wiary începe să înveți
|
|
|
|
|
typy wad (emptio venditio) începe să înveți
|
|
wady prawne, wady fizyczne
|
|
|
începe să înveți
|
|
chcącemu nie dzieje się krzywda
|
|
|
czy wady jawne obciążają sprzedawcę? începe să înveți
|
|
|
|
|
czy wady ukryte obciążają sprzedawcę? începe să înveți
|
|
|
|
|
actio redhibitoria (emptio venditio) începe să înveți
|
|
skarga o odstąpienie od umowy (w ciągu 6 miesięcy)
|
|
|
actio quanti minoris (emptio venditio) începe să înveți
|
|
|
|
|
odpowiedzialność sprzedawcy w emptio-venditio începe să înveți
|
|
dobra wiara w umowie, odpowiedzialność za wady, dodatkowe porozumienia stron,
|
|
|
locatio conductio - podstawowy cel începe să înveți
|
|
udostępnienie czegoś drugiej stronie (za np wynagrodzeniem)
|
|
|
începe să înveți
|
|
locatio conductio rei (rzeczy), locatio conductio operis (dzieła), locatio conductio operarum (pracy)
|
|
|
skargi - locatio conductio începe să înveți
|
|
actio locati/actio conducti
|
|
|
dwie strony locatio-conductio începe să înveți
|
|
|
|
|
obowiązki lokatora w locatio conductio rei începe să înveți
|
|
wydanie rzeczy oznaczonej indywidualnie (res) i utrzymanie rzeczy w stanie nadającym się do użycia
|
|
|
obowiązki konduktora w locatio conductio rei începe să înveți
|
|
zapłata czynszu, użycie rzeczy zgodnie z umową; zwrot rzeczy w stanie niepogorszonym poza normalnym zużyciem po zakończeniu umowy najmu
|
|
|
odpowiedzialność lokatora w locatio conductio rei începe să înveți
|
|
ponosi ryzyko przypadkowej utraty rzeczy (traci prawo do pobierania czynszu), abstrakcyjny wzorzec staranności
|
|
|
începe să înveți
|
|
zaniedbanie starannośc, jaka cechowała sumiennego i zapobiegliwego człowieka
|
|
|
ekonomiczne uzasadnienie emfiteuzy începe să înveți
|
|
brak mocy przerobowej, zapłacenie czynszu, obie strony zyskują
|
|
|
începe să înveți
|
|
prawo do obniżenia czynszu z powodu nieurodzaju
|
|
|
obowiązki konduktora w locatio conductio operis începe să înveți
|
|
wykonanie dzieła z materiału dostarczonego przez lokatora i wydanie zamawiającemu
|
|
|
obowiązki lokatora w locatio conductio operis începe să înveți
|
|
|
|
|
odpowiedzialność konduktora w locatio conductio operis începe să înveți
|
|
abstrakcyjny wzorzec staranności oraz obowiązek custodia (oparta na staranności lub jego braku)
|
|
|
odpowiedzialność konduktora - jaka skarga începe să înveți
|
|
skarga z deliktu damnum iniuria datum (odpowiedzialność akwiliańska)
|
|
|
lex rhodia de iactu (rodyjskie prawo zrzutu) - co to începe să înveți
|
|
osoby, których towary zostały wyrzucone miały skargę do magister navis (actio locati/actio conducti), który następnie występował do osób, których ładunki ocalały o zwrot przypadających na nich części (actio conducti/actio locati)
|
|
|
începe să înveți
|
|
uczynienie wspolnego uszczerbku w stosunku do tych, których własność została uratowana kosztem innych
|
|
|
konfiguracje kontraktowe w przypadku podróży morskiej începe să înveți
|
|
locatio rei lub locatio operis
|
|
|
începe să înveți
|
|
odpowiedzialność za siłę wyższą
|
|
|
locatio conductio operarum - obowiązki lokatora (pracownika) începe să înveți
|
|
świadczenie pracy na rzecz konduktora przez określony czas lub do osiągnięcia jakiegoś celu
|
|
|
locatio conductio operarum - obowiązki konduktora (pracodawcy) începe să înveți
|
|
zapłata czynszu - wynagrodzenia
|
|
|
abstrakcyjny wzorzec odpowiedzialności, czyli începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
wywodzi się z archaicznego obyczaju niedzielenia majątku po pater familias przez sui heredes
|
|
|
podstawowa cecha spółki rzymskiej începe să înveți
|
|
wewnętrzny charakter (ma znaczenie pomiędzy wspólnikami)
|
|
|
kontraktem opartym o co była spółka? începe să înveți
|
|
|
|
|
odpowiedzialność wspólników w spółce începe să înveți
|
|
|
|
|
spółka (societas) - co to începe să înveți
|
|
zobowiązanie dwustronne równoczesne, oparte na dobrej wierze. Wspólnicy zobowiązywali się do osiągnięcia określonych celów gospodarczych przez wniesienie wkładów rzeczowych lub własnej pracy
|
|
|
co powoduje rozwiązanie spółki? începe să înveți
|
|
śmierć jednego ze wspólników powoduje rozwiązanie spółki (oczywiście potem można od razu zawrzeć nową). Każdy ze wspólników mógł żądać rozwiązania spółki – nikogo też nie można zmusić do pozostania w spółce
|
|
|
Do dochodzenia rozliczeń z tytułu spółki służyła skarga jaka începe să înveți
|
|
actio pro socio - powodowała ona niezależnie od skutków majątkowych rozwiązanie spółki. Używano jej podczas konfliktu w spółce
|
|
|
Do dochodzenia rozliczeń z tytułu spółki służyła skarga jaka (jeżeli nie było konfliktu w spółce) începe să înveți
|
|
nieinfamująca skarga actio communi dividundo – służąca do podziału majątku wspólnego.
|
|
|
niedopuszczalna była "lwia spółka" - czyli jakaa începe să înveți
|
|
któryś ze wspólników ma uczestniczyć jedynie w stratach, bez udziału w zyskach.
|
|
|
pomiędzy kim spółka tworzyła stosunki prawne? începe să înveți
|
|
|
|
|
Wobec osób trzecich odpowiedzialność ponosił kto? începe să înveți
|
|
wyłącznie ten wspólnik, który zawarł umowę. Wspólnik, który wykonał takie zobowiązanie, miał do pozostałych wspólników skargę o dokonanie rozliczeń
|
|
|
cechy societates publicanorum începe să înveți
|
|
trwanie spółki pomimo śmierci wspólnika, odpowiedzialność solidarna, wyodrębnienie majątku spółki, udziały mogły być dziedziczne
|
|
|
za pomocą kogo działali wspólnicy începe să înveți
|
|
za pomocą wspólnego niewolnika
|
|
|
începe să înveți
|
|
pecunia - wkład majątkowy, opera - szeroko rozumiana praca, industria - szczególna cecha pracy, gratia - szczególne cechy wspólnika (np dobre imię)
|
|
|
wysokość udziałów - kto ustalał (jaki mechanizm był?) începe să înveți
|
|
mechanizm procesowy osądu roztropnego człowieka
|
|
|
spółki publikańskie - geneza începe să înveți
|
|
kontrakt na wykonywanie zadań publicznych.np. pobieranie podatków
|
|
|
mandatum - co to po łacinie începe să înveți
|
|
|
|
|
mandat (zlecenie) - czym był începe să înveți
|
|
kontrakt, w którym zleceniobiorca zobowiązywał się na prośbę zleceniodawcy wykonać nieodpłatnie określoną czynność prawną lub faktyczną. Nie mogła ona jednak leżeć tylko w interesie przyjmującego zlecenie, gdyż było to uznawane za niewiążące rady
|
|
|
jakie zobowiązanie rodził mandat? începe să înveți
|
|
zobowiązanie dwustronne nierównoczesne, oparte na dobrej wierze
|
|
|
z jaką skargą mógł wystąpić zleceniodawca mandatu? începe să înveți
|
|
|
|
|
z jaką skargą mógł wystąpić zleceniobiorca aby np odzyskać koszty poniesione na sprawowanie mandatu? începe să înveți
|
|
|
|
|
czego domaga się mandans (zleceniodawca)? începe să înveți
|
|
|
|
|
czego może domagać się zleceniobiorca? începe să înveți
|
|
koszty wykonania zlecenia, poniesione szkody
|
|
|
szkody mandatariusza - o jakie mógł się ubiegać începe să înveți
|
|
takie, które wynikały ze zlecenia
|
|
|
odpowiedzialnośc pracodawcy w locatio conductio operarum începe să înveți
|
|
|
|
|
mandatariusz w imieniu mandansa działa jako zastępca jaki? începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
mandat jako oparty na zaufaniu, sztywna konstrukcja dogmatyczna a funkcjonalność konstrukcji zlecenia
|
|
|
rozwiązanie zlecenia - (mandatu) - jak? începe să înveți
|
|
odwołanie mandatu, odwołanie do chwili nieprzystąpienia do jego wykonywania, zgoda stron, śmierć strony
|
|
|
negotiorum gestio - co to începe să înveți
|
|
prowadzenie cudzych spraw bez zlecenia
|
|
|
czy zleceniobiorca mógł żądać wynagrodzenie za świadczenei mandatu? începe să înveți
|
|
nie, ale mógł przyjąć dobrowolne wynagrodzenie ze strony zleceniodawcy (honorarium).
|
|
|
podział zobowiązań przez justyniana (instytucje) începe să înveți
|
|
z kontraktu, albo z jakby kontraktu, albo z czynu zabronionego, albo z jakby z czynu zabronionego
|
|
|
quasi kontrakty - jakie są începe să înveți
|
|
|
|
|
przykład upoważnienia przemiennego (facultas alternativa) începe să înveți
|
|
odpowiedzialność właściciela za niewolnika - wydanie niewolnika lub zapłata kary prywatnej
|
|
|
4 rodzaje jakby kontraktów które występowały w kodyfikacji justyniańskiej începe să înveți
|
|
negotiorum gestio, tutela, legatum per damnationem, solutio indebiti
|
|
|
prowadzenie cudzych spraw bez zlecenia - jakie powinno być începe să înveți
|
|
podejmowane w interesie zastąpionego i dla niego użyteczne
|
|
|
negotiorum gestio - jakim było zobowiązaniem începe să înveți
|
|
dwustronne nierównoczesne, dobrej wiary, dochodzone przez dominus negotii za pomocą actio negotiorum gestorum directa
|
|
|
w przypadku poniesionych szkód co mógl stosować negotiorum gestor? începe să înveți
|
|
actio negotiorum gestorum contraria
|
|
|
dwie strony negotiorum gestio începe să înveți
|
|
dominus negotii, negotiorum gestor
|
|
|
zobowiązania z tytułu opieki (tuteli) (quasi-kontrakty) - jakie byly începe să înveți
|
|
podobne do zlecenia, zobowiązanie dwustronne nierównoczesne, dobrej wiary. Chronione za pomocą actio tutelae (prowadzenie spraw majątkowych pupila)
|
|
|
bezpodstawne wzbogacenie się (solito indebiti) (quasi kontrakty) începe să înveți
|
|
zobowiązanie powstałe ze spełnienia nienależnego świadczenia. Podobne do pożyczki, zobowiązanie jednostronne, ścisłego prawa. Przysługiwała skarga condictio.
|
|
|
legatum (quasi-kontrakty) începe să înveți
|
|
zobowiązanie spadkobiercy wobec legatariuszy, zawiązane przez objęcie spadku, zobowiązanie dziedzica wobec legatariusza było zobowiązaniem jednostronnym, ścisłego prawa
|
|
|
începe să înveți
|
|
niemancypowalność rzeczy przekazywanej, fizyczne wydanie, zgodna wola stron, causa
|
|
|
próby przełamania nominalizmu kontraktowego începe să înveți
|
|
stipulatio, condictio indebiti, actio praescriptis verbis, pacta
|
|
|
actio praescriptis verbis - co to începe să înveți
|
|
powództwo chroniące uprawnionego z kontraktu nienazwanego – o wykonanie świadczenia wzajemnego.
|
|
|
pacta w prawie rzymskim - co to începe să înveți
|
|
porozumienie poza systemem kontraktowym
|
|
|
pacta nuda - jaka zasada sformułowana przez ulpiana? începe să înveți
|
|
gołe porozumienie nie rodzi zobowiązania, ale zarzut procesowy
|
|
|
ustawa 12 tablic a kradzież - rozróżnienie începe să înveți
|
|
rozróżnienie między odpowiedzialnością sprawców kradnących jawnie a tych, którzy kradli w sposób niejawny
|
|
|
jaka była kara dla złodzieja niejawnego? începe să înveți
|
|
zapłata podwójnej wartości rzeczy skradzionej
|
|
|
czym była kradzież w okresie prawa klasycznego w rzymie începe să înveți
|
|
“nieuczciwym dotknięciem cudzej rzeczy w celu osiągnięcia z tego korzyści albo samej rzeczy, albo przez jej używanie, albo przez jej posiadanie
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
furtum rei suae - czym było începe să înveți
|
|
zabranie rzeczy przez zastawcę zastawnikowi, inaczej kradzież posiadania
|
|
|
odpowiedzialność noksalna - czego dotyczyła începe să înveți
|
|
odpowiedzialności za dokonane przestępstwa czyli delikty przez osoby alieni iuris
|
|
|
kradzież jawna - czym była karana începe să înveți
|
|
|
|
|
Actio furti concepti et oblati – co to za skarga începe să înveți
|
|
przeciwko przechowującemu rzecz skradzioną (potrójna wartość rzeczy od osoby, w której domu znaleziono rzecz skradzioną);
|
|
|
Actio furti prohibiti - co to za skarga începe să înveți
|
|
przeciwko osobie która utrudnia poszukiwania rzeczy skradzionej (dopiero w prawie pretorskim; czterokrotna wartość rzeczy skradzionej)
|
|
|
co było wymagane do powstania odpowiedzialności za furtum? începe să înveți
|
|
dolus (zły zamiar) i celowe, nieuczciwe działanie sprawcy nastawione na zysk
|
|
|
lex aquilla - kiedy weszło w życie începe să înveți
|
|
|
|
|
jaką skargę wprowadzała lex aquilla? începe să înveți
|
|
actio damni iniuriae ex lege Aquilia
|
|
|
system rzymski deliktu - jaki începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
co groziło za kradzież w nocy/z rozbojem începe să înveți
|
|
|
|
|
co groziło za kradzież jawną w prawie pretorskim începe să înveți
|
|
|
|
|
ile rozdziałów miała ustawa akwilianska începe să înveți
|
|
|
|
|
1 rozdzial lex aquilla - o czym byl începe să înveți
|
|
wprowadzenie odpowiedzialnosci za zabicie niewolnika lub zwierzęcia z kategorii pecus,
|
|
|
2 rozdzial lex aquilla - o czym byl începe să înveți
|
|
odpowiedzialność wierzyciela dodatkowego, który nieuczciwie umorzył zobowiązanie dłużnika wobec wierzyciela głównego
|
|
|
3 rozdzial lex aquilla - o czym był începe să înveți
|
|
regulował odpowiedzialność osoby, która w wyniku działania określonego w rozdziale pierwszym zraniła cudzego niewolnika lub zwierzę czworonożne, należące do pecus, zraniła bądź zabiła inne zwierzę oraz względnie uszkodziła lub zniszczyła inną rzecz
|
|
|
przeslanki odpowiedzialnosci za zniszczenie i uszkodzenie cudzego majatku w lex aquilla începe să înveți
|
|
bezposrednie oddzialywanie sprawcy na rzecz zniszczona lub uszkodzona, szkoda w wyniku dzialania a nie zaniechania, rzecz rzeczywiscie zniszczona lub uszkodzona, wysokosc szkody wg rynkowej wartosci rzeczy, wniesc skarge mogl tylko wlasciciel kwirytarny
|
|
|
sankcje za wyrzadzone szkody z rozdzialu 1 lex aquilla începe să înveți
|
|
obowiązek zapłaty kary w wysokości najwyższej wartości, jaką rzecz miała w ciągu ostatniego roku przed wyrządzeniem szkody
|
|
|
sankcje za wyrzadzone szkody z rozdzialu 3 lex aquilla începe să înveți
|
|
najwyższej wartości, jaką zniszczona lub uszkodzona rzecz osiągnęła w ciągu ostatnich trzydziestu dni przed wyrządzeniem szkody
|
|
|
sankcje za wyrzadzone szkody z rodzialu 2 lex aquilla începe să înveți
|
|
zapłacenie wierzycielowi głównemu równowartości szkody poniesionej przez umorzenie zobowiązania
|
|
|
bezprawność (iniuria) - co to wg ustawy akwiliańskiej începe să înveți
|
|
o naruszenie zakazu niszczenia cudzego majątku, później liczyło się też nastawienie psychiczne sprawcy
|
|
|
Jak późnorepublikańscy juryści powiązali pojęcie bezprawności (iniuria) z pojęciem winy (culpa)? începe să înveți
|
|
Ograniczyli odpowiedzialność tylko do tych sprawców, którym można było przypisać winę.
|
|
|
Na czym opierał się obiektywny wzorzec zachowania w kontekście oceny winy? începe să înveți
|
|
Wzorzec opierał się na typowych umiejętnościach i zdolnościach.
|
|
|
Jaka była tradycyjna ocena bezprawności (iniuria) w prawie? începe să înveți
|
|
Tradycyjnie uważano, że sprawca odpowiadał za szkodę, jeśli działał z zamiarem jej wyrządzenia.
|
|
|
czy wg jurystów rzymskich istniały kontratypy? începe să înveți
|
|
tak, obrona konieczna i stan wyższej konieczności
|
|
|
jak zazwyczaj powstawały jakby-delikty? începe să înveți
|
|
nie zawsze powstawały z winy sprawcy, jak w przypadku deliktu, ale przede wszystkim z niedbalstwa i braku fachowej umiejętności
|
|
|
co zalicza się do zobowiązan quasi-deliktowych? începe să înveți
|
|
odpowiedzialność sędziego,
|
|
|
późniejsza instytucja podobna do quasi deliktów începe să înveți
|
|
odpowiedzialność na zasadzie ryzyka
|
|
|
Pojęcie quasi-deliktów zostało wprowadzone do języka prawniczego przez? începe să înveți
|
|
|
|
|
ile było rodzajów quasi-deliktów? începe să înveți
|
|
|
|
|
jakie były rodzaje quasi deliktów? începe să înveți
|
|
wyrzucenie, wylanie czegoś z pomieszczenia, umieszczenie na fasadzie budynku przedmiotu stwarzającego zagrożenie dla innych, kradzież lub zniszczenie rzeczy wniesionej na statek lub do gospody, nierzetelność w prowadzeniu sprawy (odpowiedzialność sędzi)
|
|
|
Odpowiedzialność na zasadzie ryzyka - co to începe să înveți
|
|
Odpowiedzialność odszkodowawcza oparta na zasadzie ryzyka wynika z etycznego nakazu ochrony słabszej ekonomicznie jednostki poszkodowanej przez działalność osoby wykorzystującej siły przyrody i osiągającej zysk z tej działalności
|
|
|
odpowiedzialność na zasadzie ryzyka - jakim jest typem odpowiedzialności? începe să înveți
|
|
|
|
|
gdzie występowała odpowiedzialność na zasadzie ryzyka? începe să înveți
|
|
quasi-delikty, kontraktach objętych custodią, czyli obowiązkiem szczególnego strzeżenia rzeczy, odpowiedzialność za wady fizyczne z edyktu edylów kurulnych, odpowiedzialność za wyrządzone przez zwierzęta szkody
|
|
|
începe să înveți
|
|
1 dolus, (podstęp), 2 culpa (wina)
|
|
|
începe să înveți
|
|
świadome i dobrowolne działanie lub zaniechanie obliczone na wyrządzenie szkody drugiemu. najwyższy stopień winy.
|
|
|
începe să înveți
|
|
wina nieumyślna, niedbalstwo. przeciwieństwo staranności.
|
|
|
începe să înveți
|
|
grube niedbalstwo, to rażące niedbalstwo – to niezrozumienie tego, co wszyscy powinni zrozumieć
|
|
|
începe să înveți
|
|
lżejsze niedbalstwo; kwalifikowano ją jako zaniedbanie staranności
|
|
|
według jakich wzorców kwalifikowano culpa levis? începe să înveți
|
|
abstrakcyjny (staranny ojciec rodziny), konkretny (taranności w sprawach innej osoby, jak w swoich własnych)
|
|
|
începe să înveți
|
|
obowiązek szczególnego strzeżenia rzeczy. Odpowiedzialność istnieje nawet w wypadku przypadkowej utraty rzeczy, jeżeli tej utracie można było przeciwdziałać poprzez właściwe jej strzeżenie. oparta na ryzyku.
|
|
|
edykt de receptis - MORZE începe să înveți
|
|
odpowiedzialność właścicieli statków (ale również właścicieli zajazdów czy stajen) za uszkodzenia i kradzieże przedmiotów wniesionych przez klientów
|
|
|
actio exercitoria - MORZE începe să înveți
|
|
za zobowiązania zaciągnięte przez niewolnika ustanowionego magister navis (niewolnik ustanowiony kapitanem) odpowiadał exercitor (właściciel niewolnika) w pełnej wysokości
|
|
|
rozwój prawa - okresy (prawo archaiczne - kiedy?) începe să înveți
|
|
|
|
|
rozwój prawa - okresy (prawo przedklasyczne) începe să înveți
|
|
od 2-giej połowy III w. p.n.e. do 27 p.n.e
|
|
|
rozwój prawa - okresy (prawo klasyczne) începe să înveți
|
|
od początków pryncypatu do objęcia władzy przez cesarza Dioklecjana (koniec dynastii Sewerów)
|
|
|
rozwój prawa - okresy (prawo poklasyczne) începe să înveți
|
|
od Dioklecjana do 476 r n.e.
|
|
|
rozwój prawa - okresy (prawo justyniańskie) începe să înveți
|
|
|
|
|
w jakim okresie najlepiej rozwijała się jurysprudencja klasyczna? începe să înveți
|
|
|
|
|
Kontradyktoryjność procesu - co to znaczy începe să înveți
|
|
postępowanie polega na wystąpieniach dwóch przeciwstawnych stron toczących spór
|
|
|
W prawie rzymskim kontradyktoryjność znalazła uzasadnienie w oparciu o jakie przekonanie începe să înveți
|
|
strony najlepiej znają stan faktyczny, a ponadto mają żywotny interes w wyjaśnieniu okoliczności, które przemawiają na ich rzecz
|
|
|
Przeciwieństwem procesu kontradyktoryjnego jest jaki proces? începe să înveți
|
|
|
|
|
pytanie o glosatorów - pierwsze centrum nauki prawa rzymskiego începe să înveți
|
|
|
|
|
Praca glosatorów polegała na czym? începe să înveți
|
|
wypisywaniu własnych uwag, początkowo między wierszami a później na marginesach justyniańskich ksiąg prawnych
|
|
|
W późniejszym czasie glosy zaczęły przybierać jaką postać începe să înveți
|
|
podsumowań przybierające formy dyskusji prawno-dogmatycznej oraz roztrząsające kwestie problematyczne, wątpliwe i sporne
|
|
|
paremia związana z glosami începe să înveți
|
|
czegokolwiek nie uznaje glosa, nie uznaje też sąd
|
|
|
przedstawiciele szkoły prokuliańskiej începe să înveți
|
|
Labeo, Prokulus, Nerwa Starszy
|
|
|
przedstawiciele szkoły sabiniańskiej începe să înveți
|
|
Sabinus, Kapiton, Kasjusz Longinus
|
|
|
filozofia szkoły prokuliańskiej începe să înveți
|
|
|
|
|
filozofia szkoły sabiniańskiej începe să înveți
|
|
|
|
|
spór prokulianów i sabinianów o urodzenia dziecka żywego începe să înveți
|
|
Prokulianie – krzyk noworodka, Sabinianie – jakikolwiek znak życia
|
|
|
spór prokulianów i sabinianów o moment stania się dojrzałym przez chłopca începe să înveți
|
|
Prokulianie – 14 lat jako stały wiek, Sabinianie – chcieli sprawdzać wg kryterium indywidualnego rozwoju fizycznego
|
|
|
spór prokulianów i sabinianów o "zapisobierca zmarł nie dowiedziawszy się o legacie" începe să înveți
|
|
Prokulianie – przedmiot wchodzi do spadku po nim, Sabinianie – przedmiot nie wchodzi do spadku po nim
|
|
|
spór prokulianów i sabinianów o należność przedmiotu przed przyjęciem legatu începe să înveți
|
|
Prokulianie – do nikogo, sabinianie - do dziedzica
|
|
|
spór prokulianów i sabinianów o skarb începe să înveți
|
|
Prokulianie – właściciel gruntu nabywał skarb w momencie dowiedzenia się o nim i powzięcia woli nabycia go, Sabinianie - uważali za konieczne fizyczne wydobycie skarbu
|
|
|
spór prokulianów i sabinianów o przetworzenie începe să înveți
|
|
Prokulianie – rzecz należała do tego, kto ją wykonał, czyli przetwórcy, Sabinianie – nowa rzecz byłą własnością właściciela materiału
|
|
|
începe să înveți
|
|
nauką recypowanego prawa rzymskiego, wykształconą i rozwijaną na szeroką skalę w XIX -wiecznych Niemczech
|
|
|
Sztandarowe osiągnięcia pandektystyki începe să înveți
|
|
wyodrębnienie „części ogólnej prawa rzymskiego, przedmiot prawa oraz zdarzenia prawne, sformułowana przez Savigny’ego zasada abstrakcyjności, odpowiedzialność za winę przy zawarciu umowy
|
|
|
Pięcioksięgowy system pandektystów obejmował începe să înveți
|
|
część ogólną, część zobowiązaniową, prawo rzeczowe, prawo spadkowe, prawo rodzinne
|
|
|
începe să înveți
|
|
Bernhard Windscheid, Oskar Bulow, Georg Puchta
|
|
|
începe să înveți
|
|
negotiorum gestio, tutela, solutio indebiti, legat damnacyjny
|
|
|
începe să înveți
|
|
furtum, rapina, iniuria, uszkodzenie cudzej rzeczy
|
|
|