Întrebare |
Răspuns |
kiedy pojawił się homo habilis uznano go za pierwszego twórcę narzędzi kamiennych, prymitywnych toporków o owalnych kształtach. prawdopodobnie był padlinożercą începe să înveți
|
|
|
|
|
kiedy pojawił się homo erectus Wynalazł oszczep, którym mógł polować na antylopy, bawoły, konie i bizony. Umiał również łowić ryby i owoce morza. începe să înveți
|
|
Homo erectus potrafił rozniecać ogień. Robił to przez pocieranie o siebie kawałków drewna albo przez uderzanie krzemieniem o skałę zawierającą minerały żelaza.
|
|
|
kiedy i gdzie pojawił się Homo neanderthalensis – człowiek neandertalski (neandertalczyk), prowadził jeszcze koczowniczy tryb życia, wyrabiał ozdoby, Zmarłych chował w jaskiniach, okrywając ciała kwiatami oraz zostawiając przy nich narzędzia i kości zwierząt. începe să înveți
|
|
400 tys lat temu w Europie wymarł około 24 tys. lat temu.
|
|
|
– narzędzie wykonane techniką rdzeniowania z naturalnych fragmentów krzemieni i innych skał twardych (rzadziej z grubych odłupków) przy zastosowaniu obustronnej obróbki na większej części lub na całym obwodzie. începe să înveți
|
|
|
|
|
kiedy pojawił się homo sapiens începe să înveți
|
|
|
|
|
znaleziony szkielet człowieka rozumnego we Francji w poł XIX w ystępował on w Europie w okresie 43–10 tys. lat p.n.e. Pod względem anatomicznym był identyczny ze współczesnym człowiekiem. începe să înveți
|
|
człowiek z Cro‑Magnon (kromańczykiem). malarstwo jaskiniowe podziwiamy do dziś m.in. w jaskiniach: Lascaux (czyt. lasko) w południowo‑wschodniej Francji i Altamirze w północnej Hiszpanii. Kliknij, aby uruchomić podgląd
|
|
|
starsza epoka czwartorzędu, trwająca ponad 2,5 miliona lat (od 2,58 mln do 11,7 tys. lat b2k). începe să înveți
|
|
Za koniec plejstocenu uważany jest schyłek ostatniego zlodowacenia (północnopolskiego), a także koniec paleolitu. nieformalnie nazywany jest też epoką lodowcową, panowała wtedy epoka kamienia ludzie żyli w wspólnotach zbieracko‑łowieckich
|
|
|
teren na Bliskiemu Wschodzie gdzie 8 tys lat temu zaczęła się rewolucja neolityczna începe să înveți
|
|
uprawa ziemi, osiadły tryb życia, hodowla zwierząt Około V tysiąclecia p.n.e. nauczyli się sztuki wytopu metalu. (najpierw brąz, potem żelazo)
|
|
|
K XX w w Alpach znaleziono szkielet człowieka 5 tys lat temu începe să înveți
|
|
j. Człowiek Ötzi (czyt. etsi), od nazwy okolicznych Alp.
|
|
|
największych i najlepiej zachowanych osad neolitycznych începe să înveți
|
|
Çatal Hüyük (czyt. czatal hijik), w dzisiejszej Turcji, sprzed 10–8 tys. lat
|
|
|
występują na obszarze całego świata, w tym również w Europie i Polsce budowle kamienne începe să înveți
|
|
Miały one postać pojedynczych, wysoko wzniesionych głazów (tzw. menhirów) albo głazów wkopanych pionowo w ziemię i przykrytych płaskimi blokami (tzw. dolmenów).
|
|
|
kiedy powstała cywilizacja Sumerów Na początku II tysiąclecia p.n.e. zostali podbici przez napływających Amorytów i wchłonięci przez nowo powstałe państwo – Babilonię. începe să înveți
|
|
W II tys. p.n.e. na Bliskim Wschodzie ludzie zaczęli wykorzystywać w celach wojennych konie. Zaprzęgano je do rydwanów bojowych, służących do przewozu żołnierzy, a wśród nich – łuczników.
|
|
|
charakterystyczna dla architektury sakralnej Mezopotamii wieża świątynna o zmniejszających się schodkowo kolejnych tarasach. începe să înveți
|
|
budowali z cegły, nauczyli się konstruować łuki i sklepienia.
|
|
|
începe să înveți
|
|
pismo, koło, wóz, koło garncarskie, łódź żaglową, stworzyli system sześćdziesiątkowy, rozwój astronomii i kalendarza od V do II tys. p.n.e., który nastąpił po epoce kamienia, badacze nazywają epoką brązu.
|
|
|
kiedy powstał pierwszy kodeks prawny începe să înveți
|
|
XVIII i XVII wieku p.n.e. -Kodeksem Hammurabiego
|
|
|
najsłynniejsze dzieło literatury Sumerów începe să înveți
|
|
początków II tys. p.n.e. Jest to obszerny poemat o życiu tytułowego bohatera – króla miasta Uruk, który zyskał sławę dzięki mądrości, odwadze, sile i wspaniałym czynom.
|
|
|
największy władca Babilonii odbudowano z rozmachem stolicę Babilon. W mieście postawiono wiele imponujących budowli m.in. zespół pałaców królewskich, monumentalną bramę Isztar oraz świątynię (ziggurat) w kształcie piramidy, którą legenda kojarzy z biblijną wieżą Babel. începe să înveți
|
|
(604–562 p.n.e.). pobił wojska egipskie, stłumił powstanie ludów Judy, zburzył Jerozolimę i rozpoczął niewolę babilońską
|
|
|
kto zarządzał krajem w imieniu faraona începe să înveți
|
|
|
|
|
podstawowa jednostka administracyjna Egiptu începe să înveți
|
|
nomy - zarządzane przez nomarchów
|
|
|
na jakie okresy dzieli się historia starożytnego Egiptu începe să înveți
|
|
Stare Państwo, Średnie Państwo, Nowe Państwo i Okres Późny. powstało na początku III tysiąclecia p.n.e. i przetrwało prawie 3 tys. lat do 30 r. p.n.e., 31 dynastii
|
|
|
începe să înveți
|
|
Była władcą pokojowym, nie prowadziła wypraw wojennych i skupiła się na rozwoju gospodarczym państwa
|
|
|
kto i kiedy odkrył grobowiec Tutanchamona începe să înveți
|
|
brytyjski archeolog Howard Carter (czyt. Hołard Karter), finansowo wspomagany przez hrabiego George’a Carnarvona (czyt. Dżordża Karnawona). w 1922 roku w Dolinie Królów w Tebach
|
|
|
începe să înveți
|
|
hieroglify, czyli znaki obrazkowe. Jean‑François Champollion (czyt. Żan Fransła Szampoljon).
|
|
|
pierwszy architekt i lekarz znany z imienia z pisanych źródeł historycznych, wezyr faraona Dżesera. începe să înveți
|
|
|
|
|
jak nazywały się miasta Doliny Indusu începe să înveți
|
|
Harappa na północy i Mohendżo Daro na południu, 2,5 tys pne - była to cywilizacja miejska
|
|
|
kiedy i dlaczego upadła cywilizacja Indusu începe să înveți
|
|
najazd indoeuropejskich Ariów. - 1, 5 tys pne
|
|
|
ustrój polityczny, w którym naczelną władzę w państwie sprawuje stan kapłański începe să înveți
|
|
|
|
|
zamknięta warstwa społeczna, do której przynależność jest dziedziczna. începe să înveți
|
|
Ariowie należeli do 3 stanów (warn) uprzywilejowanych: najważniejszych kapłanów (braminów), drugich w hierarchii wojowników (kszatrijów) oraz grupy wolnych chłopów, kupców i rzemieślników (wajśjów). Poza systemem warn znajdowali się pariasi (niedotykalni
|
|
|
kiedy nastąpiło zjednoczenie subkontynentu indyjskiego începe să înveți
|
|
ok. 321 r. p.n.e., władca Magadhy, krainy w północno‑wschodnich Indiach, który aktywnie współpracował z Aleksandrem w czasie jego krótkiej kampanii nad Indusem, jako pierwszy zjednoczył większość subkontynentu indyjskiego.
|
|
|
święte księgi hinduizmu, najstarsza grupa religijnych tekstów sanskryckich[1], które stanowiły całość ówczesnej wiedzy człowieka o świecie ludzi i bogów; antologia tekstów z różnych okresów, o różnej tematyce, budowie i przeznaczeniu. începe să înveți
|
|
|
|
|
system religijny i filozoficzny założony przez żyjącego na przełomie VI i V w. p.n.e. Siddharthę Gautamę, zwanego (oświeconym). Nauki buddyjskie opierają się na tzw. Czterech Szlachetnych Prawdach, które miały dopomagać człowiekowi w uwolnieniu się od cierpienia. începe să înveți
|
|
|
|
|
najwybitniejszy władca dynastii Maurjów (III w. p.n.e.), stworzył orędzia zapisane na skałach; był propagatorem prawa opartego na miłości powszechnej, pokoju, tolerancji religijnej i harmonii społecznej. Uważany jest za przywódcę, który wyprzedził swoją epokę. începe să înveți
|
|
|
|
|
uporządkuj chronologicznie najazd Aleksandra Wielkiego narodziny Siddharthy Gautamy panowanie Aśoki zjednoczenie Indii przez władców królestwa Magadhy najazd ludu Ariów rozwój kultury harappańskiej ekspansja Persji na tereny doliny Indusu începe să înveți
|
|
rozwój kultury harappańskiej najazd ludu Ariównarodziny Siddharthy Gautamy, ekspansja Persji na tereny doliny Indusu, najazd Aleksandra Wielkiego, zjednoczenie Indii przez władców królestwa Magadhy, panowanie Aśoki
|
|
|
pierwszy z hebrajskich patriarchów. Żył ok. II tysiąclecia p.n.e. ]był praojcem narodu żydowskiego, arabskiego, edomickiego i innych. Z woli Boga Jahwe wyruszył z Mezopotamii do Palestyny. Mąż Sary i Hagar, ojciec Izaaka i Izmaela. dziadek Jakub, pradziadek Józefa -sprzedanego w niewolę începe să înveți
|
|
the first of the Hebrew patriarchs. He lived around the 2nd millennium BC Bóg o imieniu Jahwe obiecał mu krainę Kanaan, czyli właśnie Palestynę. Stąd nazywana jest ona także Ziemią Obiecaną Syn
|
|
|
postać biblijna, przywódca Izraelitów w okresie ich wyjścia z Egiptu i wędrówki do Ziemi Obiecanej, święty prorok. Według niektórych źródeł żył prawdopodobnie w XIII wieku p.n.e.[1][2 începe să înveți
|
|
|
|
|
najważniejsze i najstarsze święto żydowskie cyklu rocznego obchodzone na pamiątkę wyzwolenia Izraelitów z niewoli egipskiej. începe să înveți
|
|
|
|
|
Siedmioramienny świecznik . Według tradycji symbolizuje krzew gorejący, który zobaczył Mojżesz na górze Synaj. începe să înveți
|
|
|
|
|
zgodnie z tradycją biblijną ten z Żydów, który postępuje i naucza zgodnie z bożym natchnieniem. începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
Saul Dawid - uczynił Jerozolimę stolicą Salomon Po śmierci Salomona kraj został podzielony na dwie części: królestwo Izraela i królestwo Judy
|
|
|
życie jednego narodu w rozproszeniu, wśród innych narodów. începe să înveți
|
|
|
|
|
nazwa starożytnej twierdzy żydowskiej położonej na szczycie samotnego płaskowyżu na wschodnim skraju Pustyni Judejskiej nad Morzem Martwym w Izraelu. începe să înveți
|
|
W 66 n.e. w czasie wojny żydowskiej Masadę zajęli sykariusze - najbardziej radykalny odłam zelotów. W 73 n.e. jedna z 3 ostatnich punktów oporu przeciw Rzymianom. W twierdzy zamknęło się ok1000 ludzi, symbol heroicznego oporu do samego końca
|
|
|
jedyna świątynia judaizmu stojąca niegdyś w Jerozolimie. Pierwsza Świątynia powstała w latach 966-959 p.n.e. za czasów króla Salomona, który podobno wzniósł ją w ciągu 7 lat Pierwsza Świątynia została zniszczona przez wojska babilońskiego króla Nabuchodonozora II w 587 lub 586 roku p.n.e. începe să înveți
|
|
Po powrocie z niewoli babilońskiej (536 p.n.e.) wzniesiono II Świątynię (520–515 p.n.e.), o skromniejszą, przebudowywaną. W 70 roku po powstaniu Żydów Rzymianie zburzyli Świątynię. Jej pozostałością resztki muru tzw. mur zachodni (Ściana Płaczu).
|
|
|
pięć pierwszych ksiąg Biblii (stąd także Pięcioksiąg, Pentateuch), najważniejszy tekst objawiony judaizmu[1] Gł tematem Tory jest Przymierze pomiędzy Bogiem a narodem Izraela za pośrednictwem Mojżesz niewoli egipskiej do Ziemi Obiecanej. începe să înveți
|
|
w Księdze Rodzaju opowieściami o prapoczątkach ludzkości (od Stworzenia do Potopu i Wieży Babel) oraz pradziejach Izraela (dzieje Patriarchów: Abrahama, Izaaka oraz Jakuba i jego synów). a zawarte podczas wędrówki z
|
|
|
kiedy i gdzie wg tradycji narodził się Jezus începe să înveți
|
|
Około 30 r. n.e. zaczął nauczać Jezus z Nazaretu. Według tradycji urodził się w Betlejem niedaleko Jerozolimy, w krainie zwanej Galileą
|
|
|
începe să înveți
|
|
Mateusz, Marek, Łukasz, Jan
|
|
|
edna z podstawowych (choć nie jest uznawana za świętą) ksiąg judaizmu[1]. Został napisany językiem judeo-aramejskim. jest komentarzem do biblijnej Tory, w którym wyjaśniono, jak przestrzegać prawa zawartego w Torze w warunkach, jakie zapanowały wśród Żydów wypędzonych z Palestyny w II wieku. Dla wyznawców judaizmu jest czymś w rodzaju obowiązującego katechizmu. începe să înveți
|
|
|
|
|
Żyd, święty chrześcijański, męczennik za wiarę. Wprawdzie nie należał do grona dwunastu Apostołów, ani uczniów Jezusa, jednak tradycja chrześcijańska nadała mu tytuł Apostoła Narodów. Przed swoim nawróceniem był faryzeuszem i prześladowcą chrześcijan. Stał za ukamienowaniem św. Szczepana. Dokonał radykalnej konwersji w następstwie nadprzyrodzonego widzenia Chrystusa pod Damaszkiem. începe să înveți
|
|
Jego zaangażowanie ewangelizacyjne uczyniło z chrześcijaństwa wyznanie o zasięgu globalnym i położyło fundament pod najtrwalszą rewolucję społeczną w historii. Zasługuje tym samym na miano drugiego po Jezusie założyciela chrześcijaństwa[
|
|
|
jedno z żydowskich bractw religijnych (hebr. „ḥaburah”) w czasach Drugiej Świątyni, czyli od ok. II wieku p.n.e. do ok. 70 r. n.e. inne bractwa w tym czasie to m.in. zeloci i chrześcijanie (dziś Żydzi mesjanistyczni). Negatywny obraz faryzeuszy w Nowym Testamencie spowodował, że w krajach kultury chrześcijańskiej tym mianem przyjęło się określać człowieka fałszywego i obłudnego. începe să înveți
|
|
|
|
|
d 26 do 36/37 n.e. rzymski prefekt Judei, będącej wówczas częścią rzymskiej prowincji Syrii. Zgodnie z chrześcijańskimi Ewangeliami oraz tzw. świadectwem Flawiusza przewodził procesowi Jezusa Chrystusa i zatwierdził jego wyrok śmierci. începe să înveți
|
|
|
|
|
edykt[1] ogłoszony wspólnie przez cesarza zachodniej części Imperium Rzymskiego Konstantyna Wielkiego oraz cesarza wschodniej części Zaprowadzał wolność wyznania wiary w Cesarstwie Rzymskim începe să înveți
|
|
|
|
|
świątynia i sanktuarium w Mekce, najważniejsze miejsce święte islamu. începe să înveți
|
|
. Arabowie wierzyli, że świątynię zbudował biblijny patriarcha Abraham, czyli Ibrahim, i jego zrodzony z Egipcjanki o imieniu Hagar syn Izmael. Wedle Biblii Izmael był praojcem wszystkich Arabów.
|
|
|
muzułmańskie wyznanie wiary începe să înveți
|
|
|
|
|
Wielka Emigracja” proroka Mahometa oraz jego zwolenników z Mekki do Jasribu, późniejszej Medyny. începe să înveți
|
|
Pocz roku, w którym miała miejsce hidżra Mahometa, tj. dzień 16 lipca 622 roku, został 17 lat później, za panowania kalifa Omara, uznany za początek ery muzułmańskiej. Od tego momentu liczy się lata w rachubie kalendarza muzuł oraz kalendarza irańskiego.
|
|
|
dziewiąty miesiąc kalendarza muzułmańskiego . Dla muzułmanów jest święty, gdyż w tym miesiącu rozpoczęło się objawianie Koranu – archanioł Gabriel (arab. Dżibril) ukazał się Mahometowi, przekazując kilka wersów przyszłej świętej księgi islamu. începe să înveți
|
|
|
|
|
pięć zasad i obowiązków muzułmanina: începe să înveți
|
|
five principles and duties of a Muslim: wyznanie wiary w jedynego Boga (szahada), pięciokrotna modlitwa w ciągu doby, post w miesiącu ramadan, jałmużna na rzecz ubogich, pielgrzymka do Mekki przynajmniej raz w życiu.
|
|
|
w islamie sunnickim tytuł następców Mahometa, czyli przywódców muzułmańskich społeczności państwowo-religijnych începe să înveți
|
|
Według sunnitów pierwszym kalifem po śmierci Mahometa w 632 roku został Abu Bakr, po którego wyborze doszło do sporu o sukcesję, a następnie do rozłamu wewnątrz wyznawców islamu na szyitów i sunnitów.
|
|
|
jeden z głównych odłamów islamu wierny ortodoksyjnej tradycji Sunny, uznający wszystkich kalifów do 1258[a] r. za prawowitych następców Mahometa. Stanowią oni 80–90% wszystkich muzułmanów. începe să înveți
|
|
salafizm -ruch reformator i relig-polit w łonie islamu sunnickiego postulujący odrodzenie islamu przez powrót do jego pierwotnych źródeł,. wahabizm- ruch reform i relig-polit w łonie islamu sunnickiego powstały w XVIII w bardziej radykalny od salafizmu
|
|
|
obok sunnizmu i charydżyzmu jeden z trzech głównych nurtów współczesnego islamu, Wg szyitów, prawowitymi następcami ostatniego proroka są jedynie członkowie jego rodziny, potomkowie Alego i córki proroka, Fatimy. Szyici nie uznają rządów trzech pierwszych sunnickich kalifów (a także ich kontynuatorów z dynastii Umajjadów i Abbasydów) începe să înveți
|
|
Iran (90-95%), Azerbejdżanu (85% w Bahrajnie (65–75%), w Iraku (65-70%).
|
|
|
prawo normujące życie wyznawców islamu, zarówno w jego odmianie sunnickiej, jak i szyickiej[1] Islam nie uznaje rozdziału życia świeckiego od religijnego i dlatego reguluje zarówno zwyczaje religijne, organizację władzy religijnej oraz codzienne życie wszystkich obywateli państwa, începe să înveți
|
|
|
|
|