Întrebare |
Răspuns |
Jak się objawia zasada sprawiedliwości u Homansa? (2) începe să înveți
|
|
1. mamy prawo do większego zysku, jeśli ponosimy większe nakłady 2. mamy prawo oczekiwać, że będziemy mieli większy zysk, jeśli więcej zainwestujemy
|
|
|
kto wg Homansa jest nieracjonalny? începe să înveți
|
|
1. ten, kto nie uzyskuje potrzebnych mu nagród 2. ten, kogo przyjęta hierarchia wartości przez dłuższy czas nie przynosi mu zysków 3. ten, kto źle kalkuluje
|
|
|
2 tendencje rządzące naszym postępowaniem w relacjach z innymi wh Homansa începe să înveți
|
|
1. dążenie do podejmowania wymiany i tworzenia więzów społecznych z osobami podobnymi, równymi(daje równoważność wymiany) 2. podejmowanie wymiany z tymi, którzy są od nas lepsi (daje nam możliwość uzyskania szczególnie cennych nagród, ale równolegle podnosi nakłady)
|
|
|
începe să înveți
|
|
ten, któ potrafi lepiej nagrodzić większą liczbę osób
|
|
|
jakie jest ukryte założenie Homansa? începe să înveți
|
|
opłaca się być uczciwym w wymianie
|
|
|
2 cechy charakterystyczne instytucji începe să înveți
|
|
1. posługiwanie się wtórnymi nagrodami czy też uogólnionymi wzmocnieniami 2. instytucja wymaga od swoich członków przystosowania się do ogólnej normy
|
|
|
începe să înveți
|
|
zorganizowana, wtórna warstwa życia, która wpływa na nasze postępowanie inaczej, niż to się dzieje w bezpośrednich, spontanicznych stosunkach między osobami
|
|
|
2 rodzaje stosunków, które wypełniają przestrzeń praktycznej interakcji społecznej începe să înveți
|
|
|
|
|
co wymieniają ludzie w grach? începe să înveți
|
|
bodźce - zachowania i reakcje
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
jakimi 2 modelami można opisać stany ego începe să înveți
|
|
model funkcjonalny, model strukturalny
|
|
|
jakie 6 stanów ego wyróżnia model funkcjonalny? începe să înveți
|
|
1. rodzic normatywny 2. rodzic chroniący 3. dorosły 4. dziecko podporządkowane 5. dziecko zbuntowane 6. dziecko spontaniczne
|
|
|
jakie 3 aspekty powinny łączyć transakcje? începe să înveți
|
|
materialny, społeczny, indywidualny
|
|
|
6 form strukturalizacji czasu=ludzkiej interakcji începe să înveți
|
|
1. aktywność 2. rytuały 3. rozrywka 4. gry 5. intymność 6. wycofanie
|
|
|
jakie 2 komponenty zawiera program społeczny? începe să înveți
|
|
1. rytuały 2. rozrywki czasu wolnego
|
|
|
na jakie 2 symboliczne i wtórne potrzeby różnicuje się pierwotna potrzeba stymulacji? începe să înveți
|
|
głód uznania, głód struktury
|
|
|
jakie 2 wymiary ma każda gra? începe să înveți
|
|
zewnętrzny, fasadowy, pozorowany 2. wewnętrzny, ukryty, prawdziwy
|
|
|
na jakich 2 poziomach dokonywane są transakcje? începe să înveți
|
|
społecznym i psychologicznym
|
|
|
începe să înveți
|
|
gra pozwala uniknąć wejścia w intymność, do której dążenie uruchamia cały ten proces wymiany
|
|
|
4 rodzaje nagród wg Berne'a începe să înveți
|
|
społeczne, psychologiczne, biologiczne, egzystencjalne
|
|
|
jakie 4 cechy/umiejętności determinuje plan życia oparty na przyzwoleniach începe să înveți
|
|
autonomia-zależność, intymność, spontaniczność
|
|
|
jakie 3 rzeczy kształtują skrypt? începe să înveți
|
|
|
|
|
z jakich 4 perspektyw można badać wyodrębnione obszary działań ludzkich wg Goffmana? începe să înveți
|
|
technicznej, politycznej, strukturalnej, kulturowej
|
|
|
începe să înveți
|
|
jawne równoległe, jawne skrzyżowane, ukryte, ukryte kątowe
|
|
|
2 sfery działania ludzi wg Goffmana începe să înveți
|
|
|
|
|
începe să înveți
|
|
wstydliwe, strategiczne, wewnętrzne, powierzone, swobodne
|
|
|
începe să înveți
|
|
informator, klakier, wtyczka, specjalista
|
|
|
jakie 5 warunków musi być spełnione wg Hare'a, żeby o 2/więcej osobach można było powiedzieć, że tworzą grupę începe să înveți
|
|
1. pomiędzy osobami musi istnieć bezpośrednia interakcja 2. wspólny cel 3. w zbiorze jednostek stanowiących grupę muszą istnieć normy 4. w zbiorze tym musi istnieć struktura 5. osoby te muszą mieć świadomość, że stanowią odrębną w stosunku do innych grupę
|
|
|
2 sposoby powstawania struktury grupy începe să înveți
|
|
1. nadana, narzucona 2. tworząca się w procesie interakcji
|
|
|
4 rodzaje struktur grupy społecznej începe să înveți
|
|
socjometryczna, władzy, komunikowania się, awansu
|
|
|
6 rodzajów korzyści, jakie możemy czerpać z przynależności do grupy începe să înveți
|
|
miłość, pieniądze, status, informacje, dobra, usługi
|
|
|
5 etapów rozwoju grupy wg Tuckmana i Jensen începe să înveți
|
|
formowanie, rozruchy, ustalanie norm, działanie, rozpad
|
|
|
5 etapów rozwoju grupy wg Cohena începe să înveți
|
|
1. deklaracja członkostwa 2. wyłanianie subgrup 3. konfrontacja 4. zaznaczanie różnic indywidualnych 5. współpraca
|
|
|
2 typy konfliktów pożądane w fazie konfrontacji începe să înveți
|
|
|
|
|
3 procesy konstytuujące socjalizację începe să înveți
|
|
ocena, zaangażowanie, przyjęcie roli
|
|
|
7 etapów socjalizacji wg Morelanda i Levina începe să înveți
|
|
1. badanie 2. wejście-przyłączenie do grup 3. socjalizacja 4. akceptacja/utrzymanie 5. dywergencja 6. resocjalizacja 7. zapamiętanie(odejście)
|
|
|
3 style kierowania grupami începe să înveți
|
|
autokratyczny, demokratyczny, liberalny
|
|
|
3 tezy Festingera na temat oceniania siebie începe să înveți
|
|
1. ludzie są motywowani do poszukiwania trafnej oceny własnych poglądów i zdolności 2. wielokrotnie brakuje obiektywnych kryteriów oceny własnego postępowania, słuszności własnych opinii i przekonań czy wyboru przyszłych działań 3. porównania powinny dotyczyć osób podobnych ale nieco bardziej uzdolnionych
|
|
|
2 wyjaśnienia efektu strachu-afiliacji wg Schachtera începe să înveți
|
|
1. fizyczna obecność innych redukuje strach 2. badani pragną ocenić stosowność odczuwanego przez siebie niepokoju przez porównanie swojej reakcji z reakcjami innych osób
|
|
|
2 motywy porównywania się z innymi wg Goethalsa i Darley începe să înveți
|
|
1. dążenie do oceny obiektywnej 2. potrzeba wzmacniania poczucia własnej wartości
|
|
|
co sprawia, że jesteśmy atrakcyjni dla innych? 3 începe să înveți
|
|
1. obszar cech, właściwości osobowościowych danego człowieka 2. fizyczna atrakcyjność 3. kwestia odległości=efekt bliskości
|
|
|
4 zasady dotyczące tego, kogo lubimy începe să înveți
|
|
1. lubimy osoby podobne do nas 2. lubimy osoby będące blisko 3. lubimy tych, którzy nas lubią 4. atrakcyjność innych rośnie w warunkach wzbudzających lęk
|
|
|
8 determinantów atrakcyjności începe să înveți
|
|
1. pokrewieństwo 2. powtarzana ekspozycja 3. cechy indywidualne 4. fizyczna atrakcyjność 5. podobieństwo 6. uzupełnianie się 7. elementy zachowania 8. nagradzanie
|
|
|
2 rodzaje czynników, które powodują umacnianie się początkowych skłonności swoich członków w grupie începe să înveți
|
|
czynnniki poznawcze, wynniki motywacyjne
|
|
|
3 wyjaśnienia zjawiska polaryzacji grupowej începe să înveți
|
|
1. teoria argumentów perswazyjnych 2. teoria wartości kulturowych 3. teoria autokategoryzacji
|
|
|
4 czynniki powodujęce, że jednostki mają przewagę w podejmowaniu decyzji nad grupami începe să înveți
|
|
1. zadania koniunktywne 2. straty ponoszone w toku procesu 3. niepowodzenie w dzieleniu się unikatową informacją 4. skuteczność burzy mózgów
|
|
|
începe să înveți
|
|
addytywne, koniunktywne, dysjunktywne
|
|
|
5 sytuacji, w których występuje myślenie grupowe începe să înveți
|
|
1. grupa jest zwarta 2. grupa jest oddzielona od poglądów przeciwstawnych własnym opiniom 3. grupą kieruje 1 dominujący przywódca usilnie forsujący własne poglądy 4. silny stres 5. słabo wypracowene metody podejmowania decyzji
|
|
|
7 symptomów myślenia grupowego începe să înveți
|
|
1. złudzenie odporności na ataki 2. przekonianie o moralnych racjach 3. stereotypowe postrzeganie przeciwników 4. autocenzura 5. ukierunkowany nacisk na decydentów, aby podporządkowali się większości 6. złudzenie jednomyślności 7. strażnicy jednomyślności
|
|
|
4 skutki myślenia grupowego dla podejmowania decyzji începe să înveți
|
|
1. niepełna analiza alternatywnych poglądów 2. lekceważenie określania poziomu ryzyka dla preferowanych rozwiązań 3. opieranie się na niepełnej informacji 4. brak planu działania na wypadek niepowodzenia
|
|
|
4 sposoby na unikanie grupowego myślenia începe să înveți
|
|
1. bezstronny przywódca 2. przywódca otwarty na bezstronne opinie spoza grupy 3. grupa podzielona na małe zespoły, które najpierw spotkałyby się oddzielnie, a potem dyskutowały na forum 4. tajne głosowanie/anonimowe opinie na piśmie
|
|
|
3 sytuacje, w których powoływanie grupy nie ma sensu începe să înveți
|
|
1. problem ma jedno rozwiązanie, które szybciej, skuteczniej opracuje jedna osoba 2. nie ma potrzeby zrozumienia tego rozwiązania przez innych lub ich angażowania się w nie 3. decyzję już podjęto, a manipuluje się grupą, żeby jedynie formalnie zatwierdziła tę decyzję
|
|
|
5 reguł, które można stosować w grupowym podejmowaniu decyzji începe să înveți
|
|
1. jednomyślność 2. zasada zwykłej większości kryterium zasadności 3. zasada dwóch trzecich członków grupy 4. wstępne ukierunkowanie stanowisk 5. kryterium zasadności
|
|
|
începe să înveți
|
|
1. ma charakter symboliczny 2. ma charakter osobisty 3. jest procesem transakcyjnym
|
|
|
na jakich 2 wymiarach można rozpatrywać wszystkie komunikaty? începe să înveți
|
|
|
|
|
4 preferowane sposoby słuchania începe să înveți
|
|
zorientowane na ludzi, zorientowane na działanie, zorientowane na treść, zorientowane na czas
|
|
|
7 złych nawyków w słuchaniu începe să înveți
|
|
1. słuchanie pozorne 2. kłótnia w milczeniu 3. przyjmowanie założeń o znaczeniu 4. atak mentalny 5. skupianie się na rzeczach nieistotnych 6. odchodzenie od tematu 7. reagowanie obronne
|
|
|
3 założenia teorii strukturalizacji începe să înveți
|
|
1. członkowie grupy nie zjawiają się w grupie bez wzorców zachowań 2. chociaż ludzie przejmują zasady i standardy zachowania z kultury, w której żyją, nie są zmuszani do ich przestrzegania 3. grupa nigdy nie jest ostatecznie stworzona; jest w stanie ciągłego przekształcania się w procesie komunikacji; w konsekwencji zmiany następują stopniowo
|
|
|
5 zasad właściwego używania języka w celu wsparcia procesu grupowego începe să înveți
|
|
1. postępuj zgodnie z zasadami języka 2. dostosuj się do symbolicznej natury języka 3. ostrożnie używaj słów mogących wyzwalać emocje 4. porządkuj swoje wypowiedzi i przebieg dyskusji w grupie 5. upewnij się, że zadawane pytania są jasne i adekwatne
|
|
|
6 kategorii komunikatów niewerbalnych începe să înveți
|
|
1. wygląd 2. przestrzeń i sposób siedzenia 3. ekspresja mimiczna i kontakt wzrokowy 4. ruch 5. głos 6. czas
|
|
|
3 sytuacje, w których ludzie podporządkowują się informacyjnemu wpływowi społecznemu începe să înveți
|
|
1. sytuacja jest niejasna 2. sytuacja jest kryzysowa 3. inni ludzie są ekspertami
|
|
|
2 przyczyny normatywnego wpływu społecznego începe să înveți
|
|
1. zmieniamy swoje zachowanie, by dorównać innym 2. pragniemy uniknąć ośmieszenia czy odrzucenia
|
|
|
3 etapy reakcji grupy na dewianta începe să înveți
|
|
monitorowanie, przekonywanie, odrzucenie
|
|
|
zgodnie z teorią wpływu społecznego Latane dostosowanie się do wpływu społecznego zależy od 7 czynników - jakich? începe să înveți
|
|
1. siły 2. bezpośredniości 3. liczby innych osób w grupie 4. kiedy grupa liczy 3 albo więcej osób 5. kiedy grupa jest jednomyślna 6. kiedy wyrastasz w pewnej kulturze 7. kiedy jesteś pewnym typem człowieka
|
|
|
Teoria Moscovici - 3 podstawowe założenia începe să înveți
|
|
1. ten, kto ma perswazyjny wpływ na innych, nie potrzebuje władzy 2. prawdziwy wpływ jest udziałem bezsilnych mniejszości 3. konformizm wobec grupy jest procesem posłuszeństwa oparym wyłącznie na władzy
|
|
|
5 najbardziej typowych przyczyn, z jakich, wg Pratkanisa, w realnych okolicznościach życiowych stosujemy heurystyki zamiast racjonalnej analizy sytuacji începe să înveți
|
|
1. brak czasu na myślenie 2. przeładowanie informacjami 3. poczucie małej wagi problemu 4. niewystarczająca wiedza 5.łatwość dostępu do danej heurystyki
|
|
|
4 podstawowe postulaty ELM (elaboration likehood model) începe să înveți
|
|
1. tor peryferyjny może być przez odbiorcę świadomie kontrolowany 2. rozmaite zmienne mogą wpływać na stopień i kierunek rozpracowania dzięki temu, że: służą w komunikacie jako argumenty; jako wskazówki peryferyjne decydują o sposobie podejścia odbiorcy do argumentów i przedmiotu perswazji 3. gdy motywacja i zdolność do rzeczowego rozpracowania argumentów maleje, większego znaczenia nabierają czynniki peryferyjne i odwrotnie; 4. zmiany postawy wywołane torem centralnym są bardziej długotrwale, u
|
|
|
od jakich 3 aspektów zależy skuteczność szantażu komunikacyjnego? începe să înveți
|
|
1. stopień dolegliwości zapowiadanej kary 2. prawdopodobieństwo jej faktycznej realizacji 3. odporność nadawcy na ewentualne przeciwdziała, będące w dyspozycji odbiorcy
|
|
|
prawo rewanżu(zasada wzajemności) începe să înveți
|
|
gdy ktoś ofiarowuje Ci coś o dostrzegalnej wartości, natychmiast reagujesz pragnieniem by mu się odwzajemnić – ktoś obdarowany pragnie się odwzajemnić; oddawanie- przyjmowanie- odwzajemnianie
|
|
|
începe să înveți
|
|
percepcja różnicy między przedmiotami pogłębi się, jeśli rzeczy te ujrzymy bliżej siebie w czasie/ przestrzeni
|
|
|
începe să înveți
|
|
– jeśli ktoś prosi cię o zrobienie czegoś, a ty uważasz, ze to człowiek, który ma na względzie twoje dobro- prawdopodobnie spełnisz jego prośbę;
|
|
|
prawo potwierdzania oczekiwań începe să înveți
|
|
– jeśli ktoś, komu ufasz oczekuje, że wykonasz jakieś zadanie lub osiągniesz określone wyniki, będziesz dążyć do spełnienia jego oczekiwań, niezależnie czy oczekiwania te są dobre czy złe
|
|
|
prawo pozytywnych skojarzeń (efekt aureoli) începe să înveți
|
|
jesteśmy zwolennikami produktów i usług popieranych przez ludzi, których lubimy/ szanujemy
|
|
|
începe să înveți
|
|
– jeśli ktoś deklaruje pisemnie lub ustnie, że zajmuje określone stanowisko w jakiejś sprawie, będzie za wszelką cenę dążył do obrony tego stanowiska, niezależnie od tego czy jest ono słuszne czy nie, nawet w obliczu dowodów niesłuszności;
|
|
|
prawo limitu (reguła niedostępności) începe să înveți
|
|
jeśli komuś się wydaje, że ilość produktów, które pragnie posiadać lub dostęp do nich jest ograniczony, ceni je wyżej niż gdy wtedy, gdy jest ich pod dostatkiem;
|
|
|
prawo konformizmu (zasada dowodu społecznego) începe să înveți
|
|
wiele ludzi zaaprobuje propozycje, które będą postrzegane jako możliwe do przyjęcia przez większość innych ludzi lub większość rówieśników danej osoby
|
|
|
începe să înveți
|
|
ludzie zyskują władzę nad innymi wtedy, gdy są postrzegani jaki ci, którzy posiadają większy autorytet, siłę czy kompetencje;
|
|
|
9 zasad, które wh Hogansa odgrywają istotną rolę zarówno w życiu codziennym, jaki i w kontaktach związanych z procesem perswazji începe să înveți
|
|
prawo: 1. rewanżu 2. kontrastu 3. sympatii 4. potwierdzenia oczekiwań 5. pozytywnych kojarzeń 6. konsekwencji 7. limitu 8. konformizmu 9. władzy
|
|
|
2 podstawowe typy wzajemnej zależności między celami începe să înveți
|
|
|
|
|
2 typy działań pojejmowanych przez jednostkę începe să înveți
|
|
1. działania skuteczne 2. działania zmniejszające skuteczność
|
|
|
z jakich 4 powodów może wynikać pozytywna współzależność? începe să înveți
|
|
1. ludzie się nawzajem lubią 2. są wynagradzani na podstawie wspólnych osiągnięć 3. muszą dzielić się zasobami 4. muszą wspólnie pokonywać przeszkody
|
|
|
z czego może wynikać negatywna współzależność? începe să înveți
|
|
1. ludzie się nie lubią 2. są wynagradzani w taki sposób, że jeśli jeden dostanie więcej, to drugi dostanie mniej
|
|
|
2 podstawowe idee teorii współpracy i rywalizacji începe să înveți
|
|
1. rodzaj zależności pomiędzy celami osób zaangażowanych w daną sytuację 2. rodzaj działania podjętego przez osoby zaangażowane;
|
|
|
începe să înveți
|
|
1. niezastępowalny 2. możliwość zastąpienia pozwala na zaakceptowanie działań innych w zaspokajaniu własnych potrzeb 3. negatywna pożliwość zastąpienia - aktywne odrzucenie i usiłowanie przeciwdziałania skutkom działalności innej osoby
|
|
|
cechy relacji opartych na współpracy 7 începe să înveți
|
|
1. istnieje skuteczna komunikacja 2.życzliwość, pomoc i mniej oporu wyraża się w dyskusjach 3. koordynacja wysiłków, podział pracy, zorientowanie na realizację celu, zosganizowanie w dyskusji i wysoka produktywność 4. zgadzanie się z pomysłami innych 5. podobieństwa przekonań i wartości, a także zaufanie do własnych pomysłów i wartości, które inni przypisują tym pomysłom 6. rosnąca chęś zwiększania władzy innych, w celu osiągnięcia celów innych osób 7. definiowanie sprzecznych interesów jako wsp
|
|
|
6 cech relacji opartych na rywalizacji începe să înveți
|
|
1. osłabiona komunikacja 2. utrudnianie i brak życzliwości 3. strony procesu niezdolne do podziału pracy 4. coraz mniejsza ufność 5. dążenie do zwiększenia własnej siły i zmniejszenia sił innych 6. proces rywalizacji jest podsycany przez pogląd, że rozwiązanie konfliktu może jedynie zostać narzucone przez jedną stronę drugiej
|
|
|
3 procesy, przez które zachodzi eskalacja konfliktu începe să înveți
|
|
1. autystyczna wrogość 2. samospełniające się proroctwa 3. zobowiązania podjęte niechcący
|
|
|
5 rodzajów konfliktów w organizacji începe să înveți
|
|
1. wewnętrzny konflikt u danej osoby 2. między poszczególnymi osobami 3. między jednostką a grupą 4. między grupami w tej samej organizacji 5. między organizacjami
|
|
|
4 źródła konfliktów w organizacjach începe să înveți
|
|
1. konieczność dzielenie się ograniczonymi zasobami 2. różnice w celach 3. współzależność pracy 4. różnice w wartościach i poglądach
|
|
|
jakie 6 konsekwencji postawienia grupy w sytuacji konfliktowej wymienia Sherif? începe să înveți
|
|
1. narastająca zwartość 2. wysuwanie przywódców 3. wypaczanie poglądów 4. narastanie negatywnych stereotypów 5. wybór silnych przedstawicieli 6. pojawienie się "ślepych plamek"
|
|
|
3 czynniki wpływające na to czy konflikt będzie funkcjonalny czy dysfunkcjonalny începe să înveți
|
|
1. poziom konfliktu 2. struktura i kultura organizacji 3. sposób pokierowania konfliktem
|
|
|
3 cechy skutecznej negocjacji începe să înveți
|
|
1. współzależność pracy 2. określenie skali ustępstw 3. uwzględnienie możliwości mediacji lub arbitraż
|
|
|
3 metody kierowania konfliktem începe să înveți
|
|
1. stymulowanie 2. ograniczenie/tłumienie 3. rozwiązywanie
|
|
|
5 metod stymulowania konfliktu începe să înveți
|
|
1. wprowadzanie ludzi z zewnątrz 2. postępowanie wbrew regułom 3. zmiana struktury organizacji 4. zachęcanie do wspólzawodnictwa 5. wybór odpowiednich kierowników
|
|
|
3 nieskuteczne metody ograniczania konfliktu începe să înveți
|
|
1. dostarczanie każdej grupie pozytywnych informacji o drugiej grupie 2. zwiększanie ilości przyjemnych kontaktów towarzyskich między grupami 3. zaproszenie przywódców grup do podjęcia negocjacji i dostarczenia swoim grupom pozytywnych informacji
|
|
|
2 skuteczne metody ograniczania konfliktu începe să înveți
|
|
1. zastąpienie konkurencyjnych celów, które rozdzielały obie grupy, nadrzędnymi celami 2. zjednoczenie grupy wobec wspólnego "zagrożenia" lub "wroga"
|
|
|
metody rozwiązywania konfliktu începe să înveți
|
|
1. dominacja i tłumienie 2. kompromis 3. integrujące rozwiązywanie problemu
|
|
|
przez jakie 4 drogi mogą nastąpić dominacja i tłumienie? începe să înveți
|
|
1. wymuszanie 2.łagodzenie 3. unik 4. zasada większości
|
|
|
începe să înveți
|
|
1. rozdzielenie 2. arbitraż 3. rozstrzygnięcie losowe 4. odniesienie się do przepisów 5. przekupienie
|
|
|
3 rodzaje metod integrującego rozstrzygania konfliktów începe să înveți
|
|
1. uzgodnienie 2. konfrontacja 3. stosowanie celów nadrzędnych
|
|
|
4 czynniki wpływające na rozwiązywanie konfliktu începe să înveți
|
|
4C: contact, cooperation, communication, conciliation(pojednanie)
|
|
|
4 style prowadzenia negocjacji wg Nęcki începe să înveți
|
|
1. aktywno-kooperacyjny 2. aktywno-walczący 3. pasywno-współpracujący 4. pasywno-walczący
|
|
|
începe să înveți
|
|
1. otwarcie rozmów 2. przedstawienie propozycji 3. ustępstwa i oferty 4. kontrakt końcowy
|
|
|
3 potencjalne źródła konfliktów începe să înveți
|
|
1. sprzeczność interesów 2. potrzeba ochrony poczucia własnej wartości 3. różnice światopoglądowe
|
|
|
4 sposoby rozdziału dóbr jako źródła konfliktu începe să înveți
|
|
1. wszystko dla zwycięzcy 2. każdemu według zasług 3. zasada równości 4. każdemu wg potrzeb
|
|
|
4 cechy charakterystyczne konfliktów trudno rozwiązywalnych începe să înveți
|
|
1. długi czas 2. prowadzą do eskalacji 3. powodują zagrożenie dla podstawowych potrzeb i wartości 4. prowadzą do destrukcji
|
|
|
3 kryteria uznania kogoś za osobę prześladowaną începe să înveți
|
|
1. odmowa prawa do tożsamości 2. brak poczucia bezpieczeństwa 3. brak skutecznego przedstawicielstwa politycznego
|
|
|
5 konsekwencji konfliktu trudno rozwiązywalnego începe să înveți
|
|
1. koszty ekonomiczne 2. przemoc 3. ciągłość międzypokoleniowa 4. rozdzielenie 5. zdrowie psychiczne
|
|
|
începe să înveți
|
|
|
|
|
4 psychospołeczne teorie agresji începe să înveți
|
|
1. teoria "frustracja-agresja" 2. agresja jako wyuczona dyspozycja 3. agresja nawykowa-efekt klasycznej teorii uczenia się 4. społeczne uczenie się zachowań agresywnych
|
|
|
2 główne tezy teorii "frustracja-agresja" începe să înveți
|
|
1. agresja jest zawsze poprzedzona frustracją 2. każda frustracja powoduje bezwzględne wystąpienie agresji
|
|
|
jakie 3 zagrożenia są agresogenne wg teorii "frustracja-agresja"? începe să înveți
|
|
1. zagrożenie obrazu własnej osoby 2. zagrożenie osobistej godności 3. zagrożenie obniżenia samooceny
|
|
|
4 cechy kary, które różnicują jej skuteczność începe să înveți
|
|
1. intensywność 2. częstotliwość 3. regularność 4. moment, gdy kara jest stosowana: z odroczeniem czy nie
|
|
|
4 sytuacyjne uwarunkowania agresji începe să înveți
|
|
1. szeroki zakres nieprzyjemnych bodźców 2. wysoka temperatura 3. pobudzenie fizjologiczne 4. negatywny afekt
|
|
|
4 teorie wyjaśniające zachowania prospołeczne începe să înveți
|
|
1. socjobiologiczne 2. decyzyjny model interwencji kryzysowej 3. teorie pobudzenia 4. teorie norm
|
|
|
2 warunki konieczne do zajścia altruizmu odwzajemnionego începe să înveți
|
|
1. jednostki są zdolne wzajemnie się rozpoznawać i pamiętać 2. pojawia się tylko przy wykształceniu identyfikacji i karania oszustów
|
|
|
kroki-pytania w decyzyjnym modelu interwencji kryzysowej începe să înveți
|
|
zdarzenie zauważone? sytuacja kryzysowa? moja odpowiedzialność? wiem jak pomóc? wykonać?
|
|
|
4 czynniki powodujące wzrost pobudzenia emocjonalnego u obserwatora cudzych kłopotów începe să înveți
|
|
1. natężenie kłopotów 2. jednoznaczność kłopotów 3. czas trwania kłopotów 4. zmniejszanie się dystansu oddzielające od świadka od osoby nękanej kłopotami
|
|
|
jakie 4 czynniki biorą pod uwagę ludzie, gdy oceniają czy komuś pomóc? teorie pobudzenia începe să înveți
|
|
1. koszty udzielenia pomocy 2. zyski z udzielenia pomocy 3. koszty z zaniechania pomocy 4. zyski z zaniechania pomocy
|
|
|
2 typy motywacji do pomagania wg Karyłowskiego începe să înveți
|
|
1. motywacja endocentryczna-ważne, że to ja pomogłem 2. motywacja egzocentryczna-ważne, że pomoc została udzielona
|
|
|
începe să înveți
|
|
1. obecność i zachowanie innych 2. własności biorcy pomocy 3. własności dawcy pomocy 4. relacje między biorcą i dawcą pomocy
|
|
|
5 cech osobowości altruistycznej începe să înveți
|
|
1. wyższy poziom empatii 2. silniejsza wiara w sprawiedliwy świat 3. silniejsza wiara w normę odpowiedzialności społecznej 4. wewnętrzne poczucie kontroli 5. niski poziom egocentryzmu
|
|
|
co wpływa na to, że pomożemy? 4 începe să înveți
|
|
1. pozytywny nastrój, jeśli pomoc nam go nie zjebie xD 2. poczucie winy 3. smutek, jeśli oznacza koncentrację na stanie innej osoby 4. brak poczucia samowystarczalności
|
|
|
4 podstawowe typy relacji społecznych wg Fiske începe să înveți
|
|
1. wspólnotowa 2. hierarchiczna 3. równościowa 4. wymiany rynkowej
|
|
|
3 rozumienia pojęcia władzy wg Griffina începe să înveți
|
|
1. stosunek hierarchiczny, w którym strona zwierzchnia posiada zdolność wymuszenia określonych zachowań na stronie podległej 2. możliwość zmiany zachowań lub postaw innych zgodnie z wolą kierującedo, obejmująca cechy osobiste oraz zajmowaną pozycję, co może być podstawą potencjalnego wpływu władcy 3. zdolność do wpływania na zachowania innych
|
|
|
5 cech przywódcy wg Stogdilla începe să înveți
|
|
1. inteligencja 2. wyniki w nauce 3. gotowość ponoszenia odpowiedzialności 4. aktywność i zaangażowanie społeczne 5. status społeczno-ekonomiczny
|
|
|
4 etapy dojrzałości grupy wg Hersey i Blancharda începe să înveți
|
|
1. grupa nie wie jak wykonać zadanie i nie wykazuje zaangażowania, lider stosuje styl autokratyczny 2. grupa posiada pewną wiedzę-styl dyrektywny 3. grupa posiada wiedzę-styl partycypacyjny 4. grupa posiada wiedzę i zaangażowanie - styl delegujący
|
|
|
4 paradygmaty przywództwa începe să înveți
|
|
klasyczny, transakcyjny, wizjonerski, organiczny
|
|
|
3 ograniczenia przywództwa klasycznego începe să înveți
|
|
1. gdy przywódca ustępuje, sukcesja może wywoływać kryzys; 2. pojawiają się problemy, gdy przywódca nie może kontrolować wszystkich działań lub gdy podwładni zaczynają myśleć samodzielnie; 3. tylko nieliczni mają zdolności do przewodzenia w sposób klasyczny;
|
|
|
2 typy przywódców transakcyjnych începe să înveți
|
|
1. na najniższym poziomie przyw. transakcyjni starają się realizować własne cele i przysłużyć się interesom poszczególnych członków; 2. gracze zespołowi – troszczą się o interesy podwładnych i interakcje w grupie oraz z grupą; skuteczność zależy od umiejętności, słuszności wybranej drogi;
|
|
|
2 ograniczenia przywództwa transakcyjnego începe să înveți
|
|
1. załoga może postrzegać nadzorowanie jako ograniczenie; w okresie zmian i niepewności – widać niedoskonałości p.t.; 2. decyzje podejmowane są zwykle z myślą o krótkotrwałych korzyściach (vide: polityka i wybory)
|
|
|
ograniczenia przywództwa wizjonerskiego 5 începe să înveți
|
|
1. nierealistyczne oczekiwania członków grupy – często rozczarowanie, jeśli cel nie zostanie osiągnięty; 2. członkowie grupy mogą się uzależnić od przywódcy wizjonerskiego; 3. mogą zanikać innowacje (ze względu na tłumienie własnych wątpliwości – „on jest taki wspaniały, nie może się mylić! Gdzie ja tam ze swoimi pomysłami...”); 4. ci, którzy nie pasują do wizji, zwykle opuszczają organizację (mit: organizacje wizjonerskie są dla każdego); 5.p. wizjonerskie nie jest synonimem jedynego skuteczneg
|
|
|
ograniczenia przywództwa organicznego începe să înveți
|
|
1. małe prawdopodobieństwo, by organizacja organiczna istniała w przyszłości tylko w jednej formie; utrata kontroli i wzrost niepewności – ujemne skutki autonomii; 2. przywództwo organiczne – jedna z możliwych odpowiedzi na dynamiczne otoczenie, gdzie podstawowe znaczenie ma wiedza – nie jest to „panaceum uniwersalne”
|
|
|
cechy mniejszości, które stanowią o jej sile wg Moscoviciego începe să înveți
|
|
zwartość - mniejszość jest dłużej jednomyślna -inwestycja - działania mniejszości są postrzegane jako dowód zaangażowania -autonomia - działania mniejszości są uważane za bezinteresowne -otwartość umysłu-mniejszość nie jest ani zbyt sztywna ani elastyczna
|
|
|
3 cechy dramatycznej formy informacyjnego wpływu społecznego w czasie kryzysów începe să înveți
|
|
1. poznianie nowej definicji sytuacji 2. nowe przekoniania spostrzegane jako lepsze i bardziej użyeczne 3. przemiana wymaga, aby osoba podporządkowała się systemowi nowej grupy odniesienia
|
|
|
2 konsekwencje efektu zysku-straty începe să înveți
|
|
1. tym bardziej lubimy daną osobę, im więcej musieliśmy włożyć w zmianę jej pierwotnej opinii o nas 2. tym mniej lubimy daną osobę, im więcej jej pierwotnej sympatii straciliśmy
|
|
|
4 cechy negocjacji nastawionych na współpracę începe să înveți
|
|
-oddziel ludzi od problemów -koncentruj się na interesach, nie stanowiskach -formułuj pytania przed odpowiedziami -doceniaj pozytywy, nazywaj osiągnięcia podczas negocjacj
|
|
|
5 definicyjnych wskaźników perswazji începe să înveți
|
|
1. akt perswazyjny zaczyna się od nadania jakiegoś komunikatu 2. akt ten odbywa się zawsze w jakiejś sytuacji 3. jest on w stanie - przynajmniej potencjalnie-zmienić tą sytuację 4. perswazja jest podejmowana w tym właśnie celu, aby zmienić zastaną sytuację w zaplanowanym z góry, dogodnym dla nadawcy kierunku 5. realna zmiana, wywołana emisją komunikatu, może nie pokrywać się ze zmianą planowaną, to jest akt perswazyjny może być nieskuteczny
|
|
|
4 cechy osobowości makiewelicznej începe să înveți
|
|
-wrogość wobec innych (agresja) -dwulicowość -egocentryzm -emocjonalna oziębłość
|
|
|